Φωτογραφία: Xi Pan
«Όταν θα κάνω παιδιά,
δεν θα τα αφήνω να σηκωθούν από το τραπέζι
μέχρι να τελειώσουν το φαγητό τους
κι όμως,
να’το τώρα να παίζει πάνω στο χαλί,
με ένα κομμάτι μισοφαγωμένης μπανάνας.
Κάποτε έλεγα:
Όταν θα κάνω παιδιά,
δεν θα τα αφήνω να κοιμηθούν στο κρεβάτι μου
κι όμως,
να που τώρα κοιμάμαι σε μία γωνιά του κρεβατιού,
με τα ποδαράκια του στα πλευρά μου.
Κάποτε έλεγα:
Όταν θα κάνω παιδιά,
δεν θα τα φωνάζω με υποκοριστικά
κι όμως,
δεν σταματώ να το λέω ποντικάκι, κολοκυθάκι,
αγαπούλα της μαμάς.
Κάποτε έλεγα:
Όταν θα κάνω παιδιά,
θα συνεχίσω να γυρίζω τον κόσμο με ένα σακίδιο στην πλάτη
κι όμως,
για να οργανώσω μια μονοήμερη πρέπει
να πάρω μαζί μου τέσσερεις βαλίτσες.
Κάποτε έλεγα:
Όταν θα κάνω παιδιά, δεν θα αλλάξω
κι όμως,
να’μαι με την καινούργια μου μπερδεμένη
και συνωστισμένη ζωή.
Με τη μπανάνα πεταμένη στο πάτωμα,
με τα ποδαράκια του στα πλευρά μου,
με σαλιωμένα φιλιά».
Πριν κάνω παιδιά όμως δεν καταλάβαινα
ότι η αληθινή αγάπη δεν σε αλλάζει,
αλλά σε μεταλλάσσει,
από κόρη σε μητέρα,
από μπουμπούκι σε ανθό.»
Πηγή: Παιδίατρος Κοσμαρίκου Αλεξάνδρα