«Παρόλο που είμαι μητέρα, η δική μου μαμά είναι ο άνθρωπος στον οποίο θα τρέξω.
Θα τρέξω για να μοιραστώ μαζί της κάτι όμορφο που μου συνέβη. Πάντα είναι η πρώτη που μαθαίνει τα μικρά ή μεγάλα νέα μου.
Θα τρέξω σε εκείνη για να κλάψω στον ώμο της.
Θα της μιλήσω για τα πάντα κι άλλες φορές θα κάτσω σιωπηλή δίπλα της.
Πάντα θα της αποκαλύψω τα ευχάριστα νέα που μπορεί να έχω, γιατί ξέρω ότι θα χαρεί με τη χαρά μου. Θα γιορτάσει μαζί μου.
Σε εκείνη τρέχω όταν είμαι στενοχωρημένη, γιατί η γλυκιά φωνή της είναι το μόνο πράγμα στον κόσμο που με παρηγορεί - που με κάνει να πιστεύω πώς όλα θα πάνε καλά.
Ζητάω την συμβουλή της, γιατί ξέρω θα με καθοδηγήσει σωστά.
Όταν δεν αντέχω άλλο, όταν η μέρα μου είναι πολύ δύσκολη, θα τρέξω στο σπίτι της. Μόνο εκεί μπορώ να ξεσπάσω.
Οι φίλοι έρχονται και φεύγουν. Μπορεί να μετακομίσουν μακριά μας, να απομακρυνθούμε συναισθηματικά ή και να εξαφανιστούν από τη ζωή μας.
Η μαμά μας όμως είναι η σταθερά μας.
Το ότι έζησα με μια τόσο στοργική μητέρα μού δίδαξε ότι πάντα θα υπάρχει κάποιος στη ζωή μου, ο οποίος θα είναι δίπλα μου ό,τι κι αν συμβεί.
Μακάρι να είμαι αυτός ο άνθρωπος για τα παιδιά μου.
Να ξέρουν πως μπορούν να βασιστούν πάνω μου.
Να ξέρουν ότι η αγάπη μου είναι σταθερή, ότι μπορούν να κάνουν λάθη και να εξελιχθούν στους ανθρώπους που θέλουν να γίνουν.
Και ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλωσαν να ξέρουν ότι μπορούν να... τρέχουν σε μένα για τα πάντα. Όταν θέλουν να πάρουν μια ανάσα.
Θέλω να είμαι αυτός ο άνθρωπος για τα παιδιά μου, όπως είναι η μαμά μου για μένα».
Πηγή: Living FULL