Όταν έμεινα δεύτερη φορά έγκυος, κάτσαμε με τον άντρα μου και υπολογίσαμε πόσο θα ήταν ο μεγαλύτερος γιος μας τη μέρα που θα γεννιόταν το μωρό μας. Θα ήταν σχεδόν τριών και θα περίμενε με χαρά (και λίγη ζήλια) το νέο του αδερφάκι στο σπίτι.
Δυστυχώς, εκείνη η εγκυμοσύνη κατέληξε σε αποβολή πριν καν καταλάβω ότι είμαι έγκυος. Έπαιρνα αντισυλληπτικά και δεν πίστευα ότι μπορεί να συμβεί. Και όμως, μια διαταραχή στην περίοδό μου οδήγησε στην εξέταση που έδειξε τι είχε συμβεί μέσα μου. Είχα μόλις χάσει ένα παιδί.
Τη δεύτερη φορά, το γνώριζα απ’ την αρχή και περίμενα με αγωνία να έρθει η στιγμή που θα μπορούσαμε να το ανακοινώσουμε σε φίλους και συγγενείς. Όταν όμως ήρθε η ώρα για την κρίσιμη εξέταση, δεν ακούσαμε τον χτύπο της καρδιάς του. Πριν προλάβει να μιλήσει, ο γυναικολόγος έπρεπε να φύγει επειγόντως για μια γέννα. «Επιστρέφω σε λίγα λεπτά», είπε, αλλά αυτά τα λεπτά μου φάνηκαν αιώνας.
Όταν γύρισε μου εξήγησε ότι το μωρό μου δεν είχε επιβιώσει για λόγους που μόνο η φύση γνωρίζει. Μετά από λίγη ώρα βρέθηκα στο χειρουργείο για να ολοκληρώσουμε την αποβολή και να καθαρίσουμε το σώμα μου.
Ευτυχώς, τις εβδομάδες που ακολούθησαν, ο άντρας μου ήταν πολύ υποστηρικτικός και με πρόσεχε σαν τα μάτια του. Ίσως το έκανε από ενοχές, επειδή δεν ήταν κοντά μου τη δύσκολη στιγμή, αλλά με βοήθησε να παραμείνω αισιόδοξη μέσα στη θλίψη μου.
Σε λιγότερο από ένα χρόνο, ξαναέμεινα έγκυος και γέννησα ένα υπέροχο αγόρι. Ακολούθησαν ακόμα δύο αγοράκια και ένα κορίτσι που υιοθετήσαμε στο μεταξύ.
Παρ’ όλ’ αυτά, μέσα μου η οικογένειά μας είναι μεγαλύτερη κατά δύο παιδιά, εκείνα που έχασα πριν καν γεννηθούν. Δεν πενθώ πια για τον χαμό τους, απλώς σκέφτομαι συχνά τι θα γινόταν αν είχαν επιβιώσει.
Πώς θα ήταν στην όψη και τον χαρακτήρα και πώς θα ήταν η ζωή μας μαζί τους; Και αν είχαν γεννηθεί εκείνα, θα είχαν γεννηθεί τα επόμενα; Θα είχαμε κάνει, άραγε, την υπέροχη οικογένεια που έχουμε σήμερα;
Πηγή: insider.com