Ολόκληρη η ανάρτηση
«Η μαμά μου με ευχαρίστησε χθες το βράδυ.
Έκανε babysatting στα παιδιά μου για να βγω, κι αντί να την ευχαριστήσω εγώ, με ευχαρίστησε ΕΚΕΙΝΗ!
Ποτέ δεν είπε διδακτικά στον αδερφό μου ή εμένα να ηρεμούμε.
Μοιραστήκαμε το κρεβάτι της.
Κοιμηθήκαμε στην αγκαλιά της.
Θήλαζε μέχρι να απογαλακτιστούμε φυσικά...
Και μια μέρα, όλα αυτά τελείωσαν.
Μια μέρα, γίναμε γκρινιάρηδες και απείθαρχοι έφηβοι που ήθελαν να είναι με τους φίλους τους αντί με την μαμά τους. Και αργότερα, παντρευτήκαμε και κάναμε δικές μας οικογένειες.
Χθες το βράδυ, ο άντρας μου και εγώ βγήκαμε έξω.
Δεν πήγαμε μακριά, ούτε αργήσαμε να γυρίσουμε. Όταν όμως γυρίσαμε, ανέβηκα επάνω και βρήκα τα παιδιά μου να κοιμούνται στην αγκαλιά της μητέρας μου με τον ίδιο τρόπο που κοιμούνται στην αγκαλιά μου κάθε βράδυ και με τον ίδιο τρόπο που κάποτε ο αδελφός μου και εγώ κοιμόμασταν στην αγκαλιά της.
Την ρώτησα αν πήγαν όλα καλά και χαμογέλασε με δάκρυα χαράς στα μάτια.
Με ευχαρίστησε που της έδωσα αυτές τις στιγμές πίσω. Νόμιζε ότι αυτές οι μέρες πέρασαν μια για πάντα...
Μου είπε ότι όσο σκληρά κι αν προσπαθεί, δεν μπορεί να θυμηθεί την τελευταία φορά που με κράτησε αγκαλιά ή με τάισε. Δεν μπορεί καν να θυμηθεί την τελευταία φορά που ανέβηκα στο κρεβάτι της μέσα στη νύχτα ζητώντας της μια αγκαλιά.
Αλλά όταν πήρε τα εγγόνια της αγκαλιά για να κοιμηθούν, θυμήθηκε πόσο ωραία ήταν αυτή η αίσθηση. Πόσο όμορφα και ξεχωριστά ένιωσε. Γιατί αυτές οι στιγμές δεν είναι παντοτινές, ακόμα κι αν μερικές φορές νομίζουμε πως θα κρατήσουν για πάντα.
Μου είπε πόσο τυχερή είμαι που το κάνω αυτό κάθε βράδυ. Και πόσο τυχερή είμαι που μπορώ να το κάνω για λίγο ακόμα. Χαμογέλασα. Έχει δίκιο. Ακόμα και εκείνες τις μεγάλες νύχτες που μένω άυπνη ή νιώθω εξαντλημένη, είμαι σίγουρα τυχερή».