«Τους ανθρώπους σου να τους αγαπάς ήσυχα και αθόρυβα.
Δεν χρειάζεται φασαρία η αγάπη. Χρειάζεται στοργή, αγκάλιασμα, αφοσίωση.
Η αγάπη είναι ήρεμη. Μοναχική. Δεν χρειάζεται φωνές και αποδείξεις.
Η απόδειξη είναι τα χέρια που σου απλώνονται, η σφιχτή αγκαλιά και το χαμόγελο τους.
Πρόσεξε το χαμόγελο των ανθρώπων που αγαπιούνται. Είναι ήρεμο και πλατύ. Σαν λίμνη. Είναι ήρεμοι οι άνθρωποι όταν αγαπιούνται.
Ακούραστοι φρουροί.Άγγελοι με αίμα στις φλέβες είναι. Όμορφοι γίνονται και λάμπουν.
Γι' αυτό μην φωνάζεις την αγάπη. Ακούει. Έχει κάτσει σε μια γωνιά και ξεκουράζεται όταν εσύ την ψάχνεις.
Καταλαβαίνεις αυτούς που αγαπιούνται.
Το δέρμα τους είναι λαμπερό και τα μάτια τους έχουν κάτι το ονειρεμένο. Η αγάπη είναι ντροπαλή. Νηφάλια. Δεν ακούγεται δεν κραυγάζει. Ζει και αναπνέει μέσα στα στήθη σαν ένα λευκό περιστέρι.
Τους ανθρώπους σου να τους αγαπάς από μια γωνία του κόσμου ετούτου. Να τους λατρεύεις από κοντά. Να τους ανασταίνεις με την αγκαλιά και τα φιλιά σου, και να τους αφήνεις πάλι να ζήσουνε όπως θέλουν.
Μην φοβάσαι ότι θα τους χάσεις.
Μην τους αγαπάς για να τους πνίγεις, έτσι θα τους χάσεις.
Αγάπησε τους για να νιώθουν ελεύθεροι, όχι για να νιώθουν δικοί σου.»