«Κοιτάχτηκα στον καθρέφτη και ανακάλυψα ότι έχω πολλές ρυτίδες, γύρω από τα μάτια, το στόμα, το μέτωπό μου.
Έχω ρυτίδες γιατί είχα φίλους, και γελάσαμε, γελάσαμε τόσο πολύ, που δάκρυα έτρεχαν.
Και γνώρισα την αγάπη, με έκανε να αλληθωρίσω από χαρά.
Έχω ρυτίδες επειδή είχα παιδιά, και ανησυχούσα γι' αυτά από τη σύλληψη, και χαμογέλασα σε κάθε νέα τους ανακάλυψη και πέρασα νύχτες περιμένοντας τα.
Και μετά έκλαψα.
Έχω κλάψει για ανθρώπους που αγάπησα και έφυγαν, για λίγο ή για πάντα ή χωρίς να ξέρω το γιατί.
Έμεινα ξύπνια, ξόδεψα ώρες άγρυπνη για έργα που πήγαν καλά, πήγαν στραβά, για τον πυρετό του μωρού, για να διαβάσω ένα βιβλίο.
Είδα υπέροχα, νέα, μέρη που άνοιξαν το στόμα μου και ξαναεπισκέφθηκα παλιά, αρχαία μέρη που με συγκίνησαν.
Μέσα σε κάθε ρυτίδα στο πρόσωπό μου, στο σώμα μου, κρύβεται η ιστορία μου, τα συναισθήματα που βίωσα, η ενδόμυχη ομορφιά μου και αν τα διαγράψω, διαγράφω τον εαυτό μου.
Κάθε ρυτίδα είναι ένα ανέκδοτο της ζωής μου, ένας χτύπος της καρδιάς μου, είναι το φωτογραφικό άλμπουμ των σημαντικότερων αναμνήσεών μου.»