Κάθε μέρα, βλέποντάς τα να μεγαλώνουν, να ανακαλύπτουν τον κόσμο γύρω τους, νιώθω πόσο πολύτιμα είναι αυτά τα μικρά θαύματα. Θέλω να τα βλέπω να τρέχουν, να γελούν, να ονειρεύονται χωρίς να βαραίνει η σκιά της αρρώστιας ή της στενοχώριας πάνω τους. Θέλω να είναι δυνατά, όχι μόνο στο σώμα αλλά και στην ψυχή, γεμάτα αυτοπεποίθηση και αγάπη για τη ζωή.
Όταν τα κοιτάζω, σκέφτομαι πόσο εύθραυστα είναι. Μια απλή αγκαλιά μπορεί να τους δώσει δύναμη, αλλά κι ένα απρόβλεπτο χτύπημα της ζωής μπορεί να τους πληγώσει. Γι' αυτό και προσεύχομαι – όχι μόνο για να είναι γερά και υγιή, αλλά και για να βρίσκουν πάντα την ευτυχία. Μια ευτυχία που δεν μετριέται σε παιχνίδια ή δώρα, αλλά σε στιγμές αγνής χαράς: όταν πετυχαίνουν κάτι μικρό που τους γεμίζει περηφάνια, όταν αγκαλιάζονται μεταξύ τους, όταν νιώθουν ότι τους αγαπάμε άνευ όρων.
Ο κόσμος δεν είναι πάντα δίκαιος. Ξέρω ότι θα βρουν δυσκολίες στο δρόμο τους, εμπόδια που δεν μπορώ να αποφύγω για λογαριασμό τους. Αλλά το μόνο που θέλω είναι να έχουν τη δύναμη και το κουράγιο να τα ξεπερνούν. Να νιώθουν ότι έχουν δίπλα τους ανθρώπους που τα αγαπούν και τα στηρίζουν.
Το 2025 πλησιάζει, και για μένα, η μεγαλύτερη ευχή είναι αυτή. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Αν τα παιδιά μου είναι υγιή κι ευτυχισμένα, τότε όλα είναι όπως πρέπει. Και αν μπορώ να τους δώσω έστω και ένα κομμάτι αυτής της χαράς, τότε ξέρω ότι η χρονιά θα είναι γεμάτη φως.