Δεν θα υψώσουν τη φωνή τους, δεν θα σε κατηγορήσουν, και δεν θα κάνουν σκηνή...
Θα μεταφέρουν τον πόνο τους σιωπηλά, παραμένοντας ζεστοί και συμπονετικοί, όπως τους ήξερες πάντα...
Αλλά βαθιά μέσα στην καρδιά τους, κάτι αλλάζει...
Αρχίζουν να απομακρύνονται, όχι από εκδίκηση, αλλά από μια ξεκάθαρη αποδοχή της πραγματικότητας...
Σιγά σιγά δημιουργούν απόσταση φεύγοντας χωρίς δραματικούς αποχαιρετισμούς και χωρίς να κοιτάξουν πίσω...
Αυτοί είναι οι άνθρωποι που σε εμπιστεύτηκαν απόλυτα και σε εκτίμησαν ειλικρινά...
Όταν προδίδεται η εμπιστοσύνη τους, δεν καταρρέει ξαφνικά, σιγά σιγά σβήνει, αφήνοντάς τους χωρίς άλλη επιλογή από το να προστατεύσουν την εσωτερική τους ειρήνη...
Θα παραμείνουν ευγενικοί και συμπονετικοί, αλλά δεν θα σε κοιτάξουν ποτέ ξανά με τον ίδιο τρόπο...
Θυμηθείτε, η απώλεια μιας καλής ψυχής είναι μια μη αναστρέψιμη απώλεια...
Να τους εκτιμάς όσο είναι εκεί, γιατί μόλις φύγουν, δεν θα επιστρέψουν...
Πηγή: Προχωράμε