Πώς έγιναν όλα αυτά; Αναμφίβολα μέσα από σκληρή δουλειά, ήθος, υπομονή, αυστηρή προσήλωση στον στόχο και ανάληψη ρίσκου. Η Παρασκευή ξεκίνησε το σχέδιό της από το δημοτικό ακόμα, συμμετέχοντας σχεδόν όλα τα χρόνια της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης σε μαθητικούς διαγωνισμούς και παρακολουθώντας θερινά εκπαιδευτικά προγράμματα στο Κέντρο για Χαρισματικά Παιδιά του Κολλεγίου Ανατόλια, υπό την αιγίδα του Πανεπιστημίου Johns Hopkins. Εκεί φάνηκε για πρώτη φορά η αρτιότητα του χαρακτήρα και η πνευματική της δύναμη, αφού αποσπούσε κάθε φορά υψηλές διακρίσεις και επαίνους.
Η μετάβαση στις γυμνασιακές αίθουσες έγινε στα χρόνια της υγειονομικής κρίσης, όταν το εκπαιδευτικό σύστημα προσπαθούσε να βρει τον βηματισμό του. Η Παρασκευή δεν το έβαλε κάτω. Με πείσμα, υπομονή, και χωρίς να έχει διαβεί το κατώφλι του φροντιστηρίου καθ’ όλο το γυμνάσιο, προσπάθησε να βρει την αυτομόρφωση. Συνέχισε να συμμετέχει σε διαδικτυακά προγράμματα και σε διαγωνισμούς, αποσπώντας σταθερά διακρίσεις.
Στα λυκειακά χρόνια το κυνήγι της αριστείας έγινε βίωμα. Λάμβανε διακαώς μέρος σε μαθητικά συνέδρια. Μέσα από απαιτητικές αιτήσεις και εξετάσεις φοίτησε για δύο καλοκαίρια σε προγράμματα 7 εβδομάδων του Harvard Summer School, αποφοιτώντας με εξαιρετικές επιδόσεις παρά τον σκληρό ανταγωνισμό ακόμα και από μεταπτυχιακούς φοιτητές. Διακρίθηκε πρώτη στην Ελλάδα στην κατηγορία της από το Γαλλικό Ινστιτούτο για την εκμάθηση της γαλλικής γλώσσας. Κατέλαβε τη θέση της στην πρώτη δεκάδα της Οικονομικής Ολυμπιάδας χωρίς οποιαδήποτε εξωτερική βοήθεια. Ανέλαβε την κοινωνική της ευθύνη μεταλαμπαδεύοντας σε όσους χρειάζονταν τις γνώσεις της πάνω στα Οικονομικά –το μεγάλο της πάθος.
Η αυλαία της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης κλείνει με τον καλύτερο τρόπο για την Παρασκευή, όχι τυχαία αλλά χάρη στη μεθοδική της δουλειά. Γιατί το Harvard δεν λαμβάνει υπόψη μόνο την διανοητική επάρκεια αλλά εξίσου τη δύναμη της προσωπικότητας. Στην επίσημη επιστολή αποδοχής η εξεταστική επιτροπή έδωσε έμφαση σε τέσσερα στοιχεία που την εντυπωσίασαν: την αγωνιστικότητα, την ανεξαρτησία του πνεύματος, την ταπεινότητα του χαρακτήρα και πάνω απ’ όλα το θάρρος ενός παιδιού από ένα χωριό στη μέση του πουθενά να τους χτυπήσει την πόρτα, να τους κοιτάξει κατάματα και να τους πει «είμαι κι εγώ εδώ!».
Πηγή: sinidisi.gr