Το ατύχημα που είχε το 2020, όταν η Αντιπεριφερειάρχης Παιδείας βρισκόταν σε σκάφος στην Κύθνο και η προπέλα την τραυμάτισε σοβαρά, οδηγώντας τη σε ακρωτηριασμό του ενός δαχτύλου της, είχε καταλυτικές συνέπειες για εκείνη.
Όπως εξήγησε η Έρρικα Πρεζεράκου, η απώλεια αίματος μετά το συμβάν, της προκάλεσε μια μεγάλη ορμονολογική διαταραχή, με αποτέλεσμα να λάβει γνώση από τον γιατρό της, πως δεν θα μπορέσει να γίνει μητέρα με φυσικό τρόπο. Η ίδια εξήγησε, πως για ένα διάστημα επηρεάστηκε ψυχολογικά, στη συνέχεια όμως αποφάσισε πως θα δώσει με άλλους τρόπους την αγάπη που έχει για τα παιδιά.
Μιλώντας αρχικά για τη στιγμή που ο γιατρός της, της ανακοίνωσε τις συνέπειες του ατυχήματος που είχε, είπε: «Με το ατύχημα με το χέρι μου θα μπορούσα να είχα πεθάνει. Η απώλεια αίματος μετά το ατύχημα μου προκάλεσε μια μεγάλη ορμονολογική διαταραχή, οπότε ήταν το κερασάκι στην τούρτα, να μου πει ο γιατρός ότι δεν θα μπορέσω να γίνω μαμά με φυσικό τρόπο. Αυτό μου κόστισε πάρα πολύ και για ένα διάστημα ήμουν πάρα πολύ δύσκολα και πολύ στεναχωρημένη».
Έπειτα, εξήγησε γιατί δέχτηκε να ασχοληθεί με τα κοινά: «Ίσως, τώρα νιώθω ότι είναι η εποχή να το επικοινωνήσω, γιατί κάπως πήρε κατεύθυνση. Κάποια στιγμή βρέθηκα σε ένα μοναστήρι να εξομολογηθώ, χιόνιζε… Έκλαιγα, γιατί μου φαίνονταν όλα μάταια.
Προσευχήθηκα κι είπα: "Θεέ μου αν είναι να κάνω ένα παιδί δώσ’ το μου κι αν δεν είναι σου υπόσχομαι πως όλα τα παιδιά του κόσμου θα τα έχω σαν δικά μου παιδιά". Η αγάπη μου κάπως πρέπει να δοθεί. Το είπα και με ξεκούρασε. Είπα "όλα τα παιδιά είναι δικά μου παιδιά". Μετά από λίγο μου ήρθε η πρόταση για να ασχοληθώ με τα κοινά».
Η Έρρικα Πρεζεράκου είχε ένα πολύ σοβαρό ατύχημα, στις Αυγούστου 2020, στη διάρκεια των διακοπών της στην Κύθνο, όταν ενώ κολυμπούσε η προπέλα φουσκωτού σκάφους την τραυμάτισε πολύ σοβαρά στο δεξί της χέρι. Παρά τις προσπάθειες των γιατρών, τελικά το μικρό της δάχτυλο δεν διασώθηκε, όχι όμως και ο παράμεσός της που αποκαταστάθηκε.
Μιλώντας σε παλαιότερη συνέντευξή της για το περιστατικό, είχε αναφέρει: «Ήξερα όταν άκουσα τον ήχο, ότι μπορεί να μην καταφέρω να ζήσω. Την ώρα που έπεσα στο νερό, έκανα κωλοτούμπες οπότε δεν ήξερα που βρίσκομαι. Αν δεν ήταν το χέρι μου πιο ψηλά κ ήταν τα μαλλιά μου, δεν θα μιλούσαμε τώρα. Άκουσα τον ήχο και δεν ήξερα που με είχε χτυπήσει η προπέλα. Την ώρα που βγήκα κι είδα το χέρι μου, είναι αυτό το ένστικτο επιβίωσης που έχουμε όλοι, κι άρχισα να κολυμπώ κι έλεγα το χέρι μου θα το φτιάξουν στο νοσοκομείο και θα είμαι καλά. Αυτό με έσωσε».
Πηγή: protothema.gr