Ένα κείμενο που δεν υμνεί απλώς, αλλά αγγίζει. Για όλες εκείνες που δίνουν τα πάντα, χωρίς ποτέ να ζητούν κάτι πίσω. Χρόνια πολλά στις πραγματικές ηρωίδες της ζωής:
«Μάνα...
Και να μαγειρέψει και να βάλει πλυντήρια και να σιδερώσει και να καθαρίσει και να μαζέψει τα κρεβάτια...
Και να πάει το παιδί στο σχολείο και να πάει στη δουλειά της και να είναι στην ώρα της και να πάρει το παιδί από το σχολείο και να ακούσει τα παράπονα από το δάσκαλο...
Και να στρώσει το τραπέζι και να μαζέψει το τραπέζι και να διαβάσει το παιδί και να βγάλει το σκύλο βόλτα και να παίξει με το παιδί που βαρέθηκε στο σπίτι...
Και μέσα σε όλα αυτά και να βάψει και τα νύχια της και να χτενίσει και τα μαλλιά της και να είναι και όμορφη και να θυμάται πως είναι και γυναίκα...
Μάνα...
Και να είναι και ψυχολόγος και να είναι και ψύχραιμη και να ξέρει πως να φερθεί σε κάθε περίπτωση και να καταπίνει τα δικά της ψυχολογικά...
Και να κρατάει τα νεύρα της και να μην δείχνει την κούραση της και να δίνει θάρρος και να ξέρει που να λέει ΝΑΙ και που να λέει ΟΧΙ...
Και να έχει την ευθύνη και να μην έχει βοήθεια και να μένει πάντα στο τέλος...
Και να δίνει τη σειρά της και στα ψώνια και στους γιατρούς και σε όλες τις δικές της ανάγκες και να κάνει οικονομία για το μέλλον των παιδιών της και να μην της μένει ποτέ δικός της χρόνος...
Και να κλείνει τη μέρα της με χαμόγελο και να κρύβει την κούραση και να μην έχει δικαίωμα στις μαύρες της...
Μάνα. Μια ατελείωτη θυσία, μια αυτοθυσία μα συνάμα και η σπουδαιότερη αρετή...
Χρόνια πολλά σε όλες εκείνες που είναι πραγματικά ΜΑΝΕΣ».