Η ερώτηση «Τι είναι αυτό;» ήταν δική σας παιδική απορία. Πώς μεταφέρετε αυτήν την περιέργεια στη σκηνή;
Πιστεύω πως ο δρόμος για να μεταφέρω κάτι τέτοιο στους θεατές προκύπτει από τον συνδυασμό διαφορετικών παραγόντων. Ένα σημαντικό στοιχείο είναι το ίδιο το θεατρικό κείμενο, δηλαδή η ιστορία από την οποία γεννιέται η πλοκή και η δράση. Ένα άλλο βασικό εργαλείο είναι η καθοδήγηση, ως προς το υποκριτικό κομμάτι, ο τρόπος με τον οποίο οι δύο ηθοποιοί μεταδίδουν στο κοινό την περιέργεια που αισθάνονται ως ήρωες του έργου. Εξίσου σημαντική είναι και η προσωπική τους δυναμική πάνω στη σκηνή, η ξεχωριστή ενέργεια που κουβαλά ο καθένας. Τέλος, κάτι ιδιαίτερα πολύτιμο είναι η εξάσκηση στη δημιουργία ποιοτήτων μέσα από την αφαίρεση· μέσα από λιγότερη επεξήγηση και άρνηση για διδακτισμό. Τότε μόνο καταφέρνει κανείς να κατασκευάζει προαύλια στα οποία απελευθερώνεται η φαντασία των μικρών θεατών.
Η αγάπη είναι κεντρικό θέμα. Πώς σκηνοθετείτε τη μετάβαση από τη σύγκρουση στη συμφιλίωση;
Όπως και στην πραγματική ζωή! Ακολουθώντας δηλαδή τους εσωτερικούς και εξωτερικούς κυματισμούς, χωρίς αντιστάσεις που αποδυναμώνουν τις πραγματικές μας ποιότητες και καταστρέφουν το πολύπλοκο οικοσύστημα της αγάπης. Έτσι και στο έργο μας, περνάμε πότε ήπια και τρυφερά, πότε μέσα από το στοιχείο της έκπληξης - δηλαδή μέσα από ένα ξάφνιασμα ή μια μικρή αντίσταση- από τη χαρά στη λύπη, από τη ματαίωση στην πραγμάτωση και την αφθονία, κι από τη σύγκρουση στην επανασύνδεση — όπως ακριβώς συμβαίνει όταν αγαπάμε με όλο μας το είναι.
Συνδυάζετε μουσική, χορό, βωβό κινηματογράφο. Ποιο μέσο ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση;
Νομίζω πως κανένα μέσο από μόνο του δεν αποτελεί πρόκληση. Η πρόκληση προκύπτει από τον τρόπο που το χρησιμοποιείς και, κυρίως, από τον τρόπο που το συνδυάζεις. Για ‘μένα, σε αυτό το έργο, η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν η συγγραφή του κειμένου και το πάντρεμά του με όλα τα υπόλοιπα στοιχεία. Έως τώρα επέλεγα τη μη λεκτική επικοινωνία, για να δημιουργήσω κόσμους κατάλληλους για μικρές ηλικίες (ΑΒΓΩ, ΟΠ!). Στην παράσταση “ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ;”, επειδή ήθελα να απευθύνεται σε μεγαλύτερα παιδιά, αποφάσισα να γράψω το κείμενο και τους στίχους των τραγουδιών. Ήταν μια διαδικασία που ξεκίνησε διστακτικά και με μεγάλη αγωνία, αλλά σταδιακά μετατράπηκε σε ικανοποίηση και χαρά.
Ως θεατροπαιδαγωγός και σκηνοθέτις, τι έχετε μάθει από τα ίδια τα παιδιά;
Από τα παιδιά μαθαίνω να έρχομαι ξανά σε επαφή με το μεγαλείο του εσωτερικού ρυθμού, να βρίσκομαι σε παρόντα χρόνο, να αποδομώ, αλλά και να ξαναχτίζω. Και φυσικά, να απολαμβάνω το παιχνίδι που τέρπει, γαληνεύει και ισορροπεί μικρούς και μεγάλους. Νομίζω πως ένα μεγάλο κομμάτι των φωτεινών στιγμών που έχω ζήσει ως ενήλικας οφείλεται στην ιδιότητα και της θεατροπαιδαγωγού.
Μετά τις επιτυχίες «ΑΒΓΩ» και «ΟΠ!», τι νέο φέρνει το «Τι είναι αυτό;» και τι ονειρεύεστε για το μέλλον;
Ένα νέο στοιχείο που φέρει η παράσταση “TI EINAI AYTO;” είναι η επαφή μου με ένα ευρύτερο -ηλικιακά- κοινό, μιας και το έργο απευθύνεται και σε μεγαλύτερα παιδιά. Επιπλέον, στην παράστασή μας, ακούγονται ζωντανά τα τραγούδια που μελοποίησε με ευαισθησία και με διάθεση για παιχνίδι ο Παναγιώτης Μανουηλίδης καθώς και οι φωνές των Ξένια Καλογεροπούλου και Χάρη Τσιτσάκη. Ένα ακόμη καινούργιο στοιχείο είναι η συνεργασία με δύο νέους, χαρισματικούς ηθοποιούς, την Αγγελική Δεληθανάση και τον Σταμάτη Φακορέλλη. Αυτά είναι, σε μια πρώτη ανάγνωση, τα στοιχεία που διαφοροποιούν το “ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ;” από παλαιότερες δουλειές μου και όχι τόσο η αισθητική προσέγγιση ή η μέθοδος που επέλεξα για να “συνομιλήσω” με τα παιδιά.
Ένα από τα όνειρά μου είναι η μεγάλου μήκους ταινία “ΤΕΤΤΙΞ” που ετοιμάζουμε, να καταφέρει να περάσει στο τρίτο και τελικό στάδιο χρηματοδότησης.