«Με έχουν τρελάνει τα άπειρα άρθρα και οι καλοπροαίρετες μεν, αλλά αγχωτικές δε συμβουλές φίλων και γνωστών, για να ζήσω τώρα, όσο ακόμα προλαβαίνω, ό,τι μπορέσω, γιατί μόλις γεννήσω τίποτα δεν θα είναι ίδιο με πριν.
It's game over woman! Θα τελειώσουν όλα, ο ύπνος, η ανεμελιά, οι βόλτες, οι καφέδες, όλα... ό,τι προλαβαίνεις μέχρι να γεννήσεις, γιατί μετά... κλάφ'τα Χαράλαμπε!
Είσαι έγκυος; Μάλλον το ήθελες. Σταμάτα να φρικάρεις λοιπόν! Ναι, η ζωή σου θα αλλάξει, αλλά κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Μην αφήνεις να σε αγχώνουν! Κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει, πώς θα τα βολέψεις, πώς θα τα καταφέρεις, πώς θα είναι τα παιδιά σου.
Περιμένω διδυμάκια και δεν είχα εύκολη εγκυμοσύνη. Δεν θα επιτρέψω να με φρικάρει κανείς! Τα άγχη που περνάς κατά την εγκυμοσύνη είναι πολλά. Εξετάσεις, παραεξετάσεις, αποτελέσματα κ.τ.λ., κ.τ.λ. Δεν χρειάζεται να τρελαθείς και γι' αυτό που θα έρθει. Άσε πρώτα να έρθει και αγχώνεσαι μετά.
Ξέρω και μπορώ να φανταστώ ότι θα είναι δύσκολο, αλλά δεν θα μπω ποτέ στο τριπάκι να γυρνάω γύρω-γύρω σαν την κότα, που τρέχει αριστερά και δεξιά, χωρίς λόγο, απλά και μόνο για να ζήσω με αγωνία τις τελευταίες στιγμές της "ελευθερίας" μου! Ήμαρτον πια με τα άρθρα, τύπου "Άνοιξε την πόρτα και βγες για μια βόλτα. Έστω για 20 λεπτά. Δεν θα έχεις την ευκαιρία να το ξανακάνεις αφού γεννήσεις". Ναι ρε κοπελιά, δεν θα έχω χρόνο, δεν θα κοιμάμαι, θα έχω νεύρα... και τι θα κερδίσω με έναν καφέ παραπανω; Θα ολοκληρωθώ σαν άνθρωπος με μια επιπλέον βόλτα στα μαγαζιά;
Και είναι και τα άλλα άρθρα. Αυτά που σου χρονομετράει η κάθε μία πόσο χρόνο θέλει για να ετοιμαστεί πριν βγει βόλτα με το μωρό και πόσες φορές το μετανιώνει, όταν τελικά το καταφέρνει. Πόσο λερωμένα είναι τα ρούχα της, πόσο δεν την νοιάζει πια ο εαυτός της και η εμφάνισή της, πόσο αγχωμένη είναι με την προετοιμασία του μωρού. Δηλαδή εμείς με τα δύο ή οι άλλες με τρία παιδιά τι κάνουν, χαρακίρι; Θες να βγεις βόλτα με τα μωρά; Μάλλον θα θες. Μπορείς; Πού να ξέρεις; Δοκίμασέ το όταν έρθει η ώρα. Μία, δύο θα πετύχει κάποια φορά! Κι αν δεν πετύχει δώσε λίγο χρόνο στον εαυτό σου. Δεν είναι ανάγκη να πέσεις σε κατάθλιψη!
Άλλο θέμα: Θηλασμός! Χα χα χα! Οργανώσεις και παρα-οργανώσεις! Κινήματα ολόκληρα! Θήλασε! Θήλασε! Θήλασε! Ώπα ρε παιδια! Χαλαρώστε λίγο! Κι εγώ θέλω, αλλά μην με πολιορκείτε όλοι μαζί! Οκ, το έπιασα το μήνυμα! Θα ζητήσω συμβουλές από τη μαία μου ή κάποιον ειδικό και θα πράξω ανάλογα! Η υπερπληροφόρηση και ο καταιγισμός εμπειριών και απόψεων, απλά με αγχώνει! Άλλωστε, μπορεί και να μην έχω γάλα ή να μην αρέσει στο παιδί μου. Όπως κι εγώ είχα πρόβλημα με το γάλα της μαμάς μου.
Μη φρικάρεις! Όλα θα γίνουν! Μην πανικοβάλεσαι! Έχει καταλήξει η εγκυμοσύνη και η άφιξη του μωρού να είναι περισσότερο σαν εξετάσεις πανελληνίων, παρά σαν μια φυσιολογική και ευχάριστη εμπειρία. Τόσες γυναίκες τα κατάφεραν, γιατί όχι κι εσύ; Η ζωή σου, στη φάση που είναι, το μόνο που θέλει είναι ψυχραιμία.
Είμαι κλεισμένη μέσα στο σπίτι για παραπάνω από 5 μήνες. Έμεινα στο κρεβάτι έπειτα από εντολές ιατρού. Δεν θα τρελαθώ κιόλας με το άγχος ότι η ζωή μου αλλάζει. Ηρεμία! Παιδιά κάνεις στο κάτω κάτω, δεν παίρνεις σκύλο! Που ακόμα και ο σκύλος, έχει απαιτήσεις. Τα μωρά θέλουν φροντίδα, θέλουν το χρόνο σου, θέλουν παραπάνω από αυτά που φαντάζεσαι ότι μπορείς να δώσεις! Αλλά ο πανικός πριν τα ζήσεις όλα αυτά, σε τι θα βοηθήσει; Περίμενε να έρθει, ζήσε την κάθε στιγμή, πάθε τους πανικούς σου, αλλά μην τους πάθεις όλους προκαταβολικά!
Δεν λέω φυσικά να μην υπάρχει ενημέρωση για τις εγκύους και τις νέες μητέρες. Αλλά ενημέρωση σωστή, όχι η καθεμία να λέει την εμπειρία της. Και επειδή στην εποχή του ιντερνετ δεν γίνεται να ελεγχθεί αυτό, απλά κλείνω τα αυτιά μου. Έχω καταλήξει, ότι η άγνοια είναι πολλές φορές καλύτερη από το να ακούς τη γνώμη του ενός και του άλλου. Λύσε τις απορίες σου, άκου αν θες τις ιστορίες από τις φίλες σου, αλλά κράτα χαρακτήρα. Μην αφήσεις να σε πάρει από κάτω, ό,τι κι αν ακούσεις. Οι νέες μαμαδες συνήθως θα σου πουν τα αρνητικά για να σε προετοιμάσουν. Εντάξει... ίσως και για να κάνουν λίγο φιγούρα. Όμως μη μασάς! Άσε τις δικές σου δυσκολίες να έρθουν και μετά δες πώς θα τις ξεπεράσεις. Άλλωστε, όπως ξαναείπα παραπάνω, κανένα παιδί δεν είναι ίδιο με το άλλο, όπως και καμιά μαμά δεν ίδια με την άλλη.
Είναι πολύ κουραστικό για μια φύσει αισιόδοξη έγκυο, να ακούει συνέχεια πόσο δύσκολα θα περάσει ειδικά τον πρώτο καιρό! Είναι, όμως, και πολύ επικίνδυνο για μια λιγότερο αισιόδοξη έγκυο, να ακούει όλα αυτά περί δυσκολιών, που ναι μεν οι υπόλοιποι ξεπέρασαν αλλά "δύσκολα, πολύ δύσκολα".
Δεν ακούω κανέναν πια. Ανυπομονώ να δω τα 2 μουτράκια μου, να δαγκώσω τα 4 πατούσακια μου, να τους δώσω ό,τι έχω και να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για αυτά! Ακόμα και τις δυσκολίες που θα έρθουν τις περιμένω με ανυπομονησία και αστείρευτη περιέργεια!»
