«Άξιζα κάτι καλύτερο απ' αυτόν τον άντρα»: Μια μαμά εξομολογείται

«Άξιζα κάτι καλύτερο απ αυτόν τον άντρα»: Μια μαμά εξομολογείται

Η Μιράντα είναι 31ος έτους και μαμά δύο παιδιών. Έπειτα από δέκα ολόκληρα χρόνια γάμου με έναν άντρα, ο οποίος την απατούσε και την πλήγωνε ασύστολα, αποφάσισε να φύγει και να αρχίσει μία νέα ζωή. Παρακάτω ανοίγει την καρδιά της και εξομολογείται όσα έζησε, με σκοπό να παρακινήσει όσες από εσάς βρίσκεστε σε έναν αντίστοιχο γάμο, να καταλάβετε τι πραγματικά αξίζετε.

« Έπρεπε να το έχω καταλάβει...

Έπρεπε να το έχω καταλάβει, από το πώς ερχόταν αργά στο σπίτι τα βράδια και έφευγε νωρίς το πρωί και συχνά μύριζε έντονα κολόνια. Αλλά υπήρχε πάντα μια εξήγηση από μέρους του. Συνήθως ότι είμαι τρελή. Είχε τον τρόπο του να με κάνει να αμφισβητώ διαρκώς τον εαυτό μου.

Φαντάζομαι, έπρεπε να το ξέρω απλά και μόνο από το γεγονός ότι με είχε απατήσει ξανά στο παρελθόν, όταν ήμασταν νεώτεροι, αλλά ήμουν τόσο αφελής και πίστευα ότι ήταν απλά ένα λάθος και με αγαπάει. Πίστευα ότι θα αλλάξει. Ήθελα να πιστέψω ότι θα αλλάξει. Ένστικτο επιβίωσης, υποθέτω, γιατί την αλήθεια δεν θα μπορούσα να την αντέξω.

Έπρεπε να το έχω καταλάβει, όταν σταμάτησε να μου δείχνει το παραμικρό ενδιαφέρον. Οι τρεις φορές την εβδομάδα έγιναν δύο και συνέχισαν να μειώνονται, μέχρι που έφτασαν με το ζόρι στη μία φορά τον μήνα, ίσα για να με κατευνάζει, υποθέτω. Σταμάτησε ακόμα και να μου λέει ότι είμαι όμορφη. Ίσως, βασικά, να μην σταμάτησε. Ίσως να μην το έλεγε και ποτέ. Εγώ, πάντως, δεν είχα σταματήσει να φροντίζω τον εαυτό μου. Δεν είχα παχύνει. Απλά ήμουν τρομερά απασχολημένη να μεγαλώνω τα παιδιά μου και δεν έδωσα σημασία. Με πλήγωσε, αλλά η ζωή συνεχιζόταν και είχα μια οικογένεια να φροντίσω. Τα κατάπινα όλα, τις κακές μέρες, τις κακές εβδομάδες, τους κακούς μήνες, τα κακά χρόνια, μέχρι που σταδιακά σταμάτησα να προσέχω το παραμικρό.

Έπρεπε να το καταλάβω, όμως, όταν με το ζόρι πια με ακουμπούσε, ενώ τον έπιανα πολλά βράδια να βλέπει πορνό. Η καρδιά μου σκίστηκε,αλλά έμεινα. Άλλωστε, ήμουν τρελή και δεν ήμουν όμορφη και ίσως να μου άξιζε. Αυτό σκεφτόμουν. Μου άξιζε.

Έπρεπε να το καταλάβω από το πόσο γρήγορα έκανε μπάνιο, αμέσως αφού ερχόταν στο σπίτι. Και είχε πάντα δικαιολογία γι'αυτό. Και πάντα πίστευα την κάθε του λέξη.

Έπρεπε να το καταλάβω όταν πήγα στον γυναικολόγο μου και άρχισε να με ρωτά για το αν εγώ ή ο άντρας μου είχαμε κι άλλους ερωτικούς συντρόφους, όταν άρχισα να εμφανίζω τη μία λοίμωξη μετά την άλλη. Του το είπα. Τον ξαναρώτησα, αλλά ξανά η ίδια ιστορία. Έπρεπε να το ξέρω, αφού ήταν ο μοναδικός άντρας με τον οποίον είχα πάει σε όλη μου τη ζωή. Αλλά τον αγαπούσα. Είχαμε παιδιά, ένα σπίτι, κατοικίδια, φίλους. Πηγαίναμε στην εκκλησία. Είχαμε χτίσει μια ολόκληρη ζωή μαζί –έτσι νόμιζα. Επέλεξα να αγνοήσω το προφανές.

Μου πήρε περισσότερα από οκτώ χρόνια γάμου μέχρι να δω επιτέλους πραγματικά ποιος ήταν και άλλα δύο χρόνια μέχρι να βρω τον εαυτό μου που όλα αυτά τα χρόνια είχα χάσει. Θυμάμαι τη μέρα που κοιτάχτηκα στον καθρέφτη και για πρώτη φορά στην ενήλικη ζωή μου σκέφτηκα: Δεν είμαι άσχημη. Ντράπηκα που άφησα κάποιον τόσο ψυχρό και αδιάφορο να με πείσει για το αντίθετο. Μου άξιζε αγάπη. Μου άξιζε σεβασμός. Μου άξιζε ένας σύζυγος πιστός. Μου άξιζε να νιώθω καλά με τον εαυτό μου. Έπρεπε να το ξέρω τότε... αλλά δεν το ήξερα. Τώρα το ξέρω.

Αν ζείτε σε μία τέτοια σχέση, σας παρακαλώ συνειδητοποιήστε ότι σας αξίζουν πολλά περισσότερα. Μπορεί να φοβάστε ότι θα έρθει το τέλος του κόσμου αν φύγετε, αλλά σας υπόσχομαι ότι δεν θα έρθει! Έχω βρεθεί στην θέση σας, ζούσα έτσι και μπορώ ειλικρινά να πω πως το ότι έφυγα από αυτή την κατάσταση ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσα να κάνω για εμένα και για τα παιδιά μου.»

Πηγή: thebrightsideofreality.com

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

ΜΠΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΜΑΣ

Γραφτείτε στο Newsletter μας

Διαγωνισμοί, δώρα και τα πάντα για το παιδί και την οικογένεια!

v