1. Παρά τις προσπάθειες, τα προβλήματα επέμεναν
Για την Κέισι, όποτε ένα πρόβλημα που είχε «λυθεί» έκανε εκ νέου την εμφάνισή του, ήταν σημάδι ότι η σωτηρία του γάμου της δεν ήταν εφικτή: “Δοκιμάσαμε να πάμε σε σύμβουλο γάμου, μαζί και χώρια, να βγαίνουμε ξανά ραντεβού, να περνάμε περισσότερο χρόνο με τα παιδιά ή μόνοι μας, να συζητάμε και να κρατάμε ημερολόγιο, αλλά μάταια. Ένιωθα διαρκώς ότι η οικογένειά μου διαλύεται κι αυτό με πονούσε και μου δημιουργούσε ενοχές, μέχρι που κατάλαβα ότι, όσο κι αν το κρύβαμε, τα παιδιά αντιλαμβάνονταν τι συμβαίνει. Ο γάμος μας σάπιζε από μέσα, ενώ εκείνα παρακολουθούσαν την κατάρρευση. Ευτυχώς, μετά από πολλή δουλειά και πόνο καρδιάς, έχουμε καταφέρει να αφήσουμε στην άκρη τα προσωπικά μας για να ασχοληθούμε αποτελεσματικά με τα παιδιά. Τώρα πια μας βλέπουν και τους δύο, κάθε μέρα σχεδόν, δυο ευτυχείς γονείς που συνεργάζονται και νοιάζονται για το καλό τους.”
2. Δεν μπορούσα να είμαι ο εαυτός μου
Για την Ντανιέλ δεν υπήρξε μια συγκεκριμένη στιγμή, στην οποία να ένιωσε ότι, αργά ή γρήγορα, θα εγκατέλειπε το γάμο της: “Το τέλος για μένα ήρθε αργά, καθώς οι συγκρούσεις και η δυστυχία συσσωρεύονταν με τα χρόνια, ώσπου συνειδητοποίησα ότι κάθε φορά που αφηνόμουν να είμαι ο εαυτός μου, μαλώναμε. Ήθελα να ανακτήσω την ελευθερία του να είμαι όπως είμαι πραγματικά, χωρίς να νιώθω ότι όσα αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του χαρακτήρα μου είναι εκείνα που καταστρέφουν τον γάμο μου. Μόλις αναγνώρισα το συγκεκριμένο πρόβλημα ως τον κοινό παρονομαστή σε όλες τις διαφωνίες μας, ήξερα ότι, αν έμενα, θα καταπίεζα περαιτέρω τα όνειρά μου και αυτό, ούτε μπορούσα ούτε ήθελα να το κάνω.”
3. Ο γάμος έπαψε να είναι υγιής και η απιστία δεν σταματούσε
Για την Ρέιτσελ η στιγμή της συνειδητοποίησης ήρθε με την παραδοχή ότι ο πόνος και τα ψέματα, αποτελούν σημάδια μιας αρρωστημένης, αντιπαραγωγικής σχέσης: “Ήταν τα γενέθλιά μου, όταν βρέθηκα εκτός πόλης με κάποιους φίλους μου κι έμαθα πως, την ίδια ώρα, εκείνος με απατούσε ξανά. Τότε, τα δάκρυά μου έγιναν δάκρυα γαλήνης και για πρώτη φορά, ήξερα ότι μπορώ να διακόψω αυτόν τον γάμο. Δεν το αποφάσισα εν θερμώ ή με πικρία ούτε με βάση αυτό που συνέβη. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν το πώς μου συμπεριφέρθηκε, ήξερα ότι δεν έχει θέση στη ζωή μου. Για χρόνια προσπαθούσα να σώσω τον γάμο μας κι επιτέλους μπορούσα ν’ αποδεχτώ το αναπόφευκτο και βρω την ηρεμία μου. Δεν ήθελα ποτέ μου να φύγω με αμφιβολίες και γι’ αυτό είμαι ευγνώμων που τα πράγματα ήρθαν έτσι.”
4. Δεν υπήρχε πια αγάπη
Η Σούζι είχε χάσει κάθε υπομονή με την κακή του συμπεριφορά, όμως, η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι δεν ήρθε απ’ τη μεριά του, αλλά απ’ τη δική της: “Όταν κατά τη διάρκεια ενός καυγά άκουσα τον εαυτό μου να μιλά με κακία και περιφρόνηση, ήξερα ότι είχε έρθει η ώρα να φύγω. Ανέκαθεν μαλώναμε -ποιο ζευγάρι δεν μαλώνει, άλλωστε; Αλλά ακόμη και στις στιγμές που η απογοήτευση και ο θυμός δοκίμαζαν τα όριά μας, στη φωνή μου διέκρινα μια τρυφερότητα και μια υποδόρεια αγάπη για τον άνθρωπο που είχα απέναντί μου. Μόλις χάθηκαν κι αυτά, δεν υπήρχε επιστροφή για μένα.”
5. Δεν μου άρεσε η ζωή μου
Για τη Μέλανι, η συνειδητοποίηση, μετά από έντεκα χρόνια, ότι είχε απομακρυνθεί από όσα ήθελε έφερε την μεγάλη απόφαση: “Μέναμε στην Ευρώπη εκείνη την εποχή κι είχα χάσει εντελώς την ταυτότητά μου. Είχα πάρει το ολλανδικό επώνυμο του άντρα μου, προσπαθούσα να ταιριάξω σε μια πολύ διαφορετική κουλτούρα απ’ τη δική μου και με την επικοινωνία να μην είναι πάντα εφικτή, αφού τα ολλανδικά μου δεν ήταν καλά και δεν μιλούσαν όλοι γύρω μου αγγλικά. Η καθοριστική στιγμή ήρθε ένα βράδυ σαν όλα τ’ άλλα, εκεί που ξαγρυπνούσα με το ροχαλητό του, όταν βγήκαν από μέσα μου τα λόγια που καταπίεζα από καιρό, ‘μισώ τη ζωή μου’. Έχουν περάσει τέσσερα χρόνια. Εγώ κι οι κόρες μου γυρίσαμε στην Αυστραλία κι εκείνος έμεινε στην Ολλανδία. Μιλάμε κάθε βράδυ, μας επισκέπτεται όποτε μπορεί και τα κορίτσια πηγαίνουν εκεί. Ειλικρινά, πιστεύω ότι είναι ο καλύτερός μου φίλος. Απλώς, δεν θέλω να είμαστε παντρεμένοι.”
Πηγή: Huffingtonpost.com
