*Φωτογραφία: tio.ch
«Οποιαδήποτε μέρα, θα είμαι σπίτι. Δουλεύω απ΄ το σπίτι και είναι επίσης το μέρος που προσέχω τους τρεις γιους μου. Αλλά το ότι είμαι σπίτι, δεν σημαίνει ότι θα καταφέρετε να με βρείτε κιόλας. Όπως κάνουν κι άλλες μαμάδες που ξέρω, αγνοώ το κουδούνι ή τα χτυπήματα στην πόρτα για λόγους που δεν πρόκειται ν’ αλλάξουν.
Ένας από τους κυριότερους είναι πως όταν κάποιος χτυπάει την πόρτα μου, είναι συνήθως για να μου πουλήσει κάτι και δεν θέλω να γίνω μέρος αυτού. Απεντομώσεις, προωθήσεις προϊόντων και συστημάτων ασφαλείας- ευχαριστώ, δεν θα πάρω!
Ξέρω ότι όλοι κάνουν τη δουλειά τους, γι’ αυτό και είμαι ευγενική απέναντί τους. Αλλά όταν απαντάω, καταλήγω να «κολλάω» στην πόρτα, προσπαθώντας απεγνωσμένα να σταματήσω τον διάλογο ενώ τα παιδιά καταστρέφουν το σπίτι πίσω μου. Καταλαβαίνω ότι θέλετε να μου πείτε γι’ αυτήν την σούπερ προσφορά που θα είναι διαθέσιμη μόνο λίγες μέρες ακόμα, αλλά ανησυχώ περισσότερο για το δίχρονο γιο μου που προσπαθεί να σκαρφαλώσει στο τραπέζι της κουζίνας και είναι πολύ πιθανό να πέσει κάτω και να χτυπήσει από λεπτό σε λεπτό.
Η παθητική-επιθετική συμπεριφορά μου είναι να αγνοώ εντελώς το κουδούνι και να λέω στα παιδιά μου να κάνουν ησυχία μέχρι να φύγει αυτός που χτυπάει. Το πρόβλημα λύθηκε.
Αλλά ακόμα κι αν αυτός που μου χτυπάει δεν θέλει τα χρήματά μου, πιθανώς πάλι δεν θ’ απαντήσω. Κι αυτό γιατί δεν είμαι αυτό που λένε “εμφανίσιμη” ή “ευπρεπής”. Μπορεί να φοράω ακόμα ό,τι φόραγα στον ύπνο μου.
Η αποστολή του να είναι όλοι ταϊσμένοι, τα μεγάλα παιδιά μου να πάνε στην ώρα τους στο σχολείο, να καθαρίσω την καταστροφή που γίνεται στην κουζίνα και να προσπαθήσω να δουλέψω ενώ προσέχω το μικρό μου παιδί σημαίνει ότι δεν μπορώ να βρω χρόνο να ασχοληθώ με τον εαυτό μου μέσα στη μέρα. Ακόμα κι αν ντυθώ, το σπίτι μου είναι αυτό που θα υποστεί τις συνέπειες.
Αν δεν είστε κάποιος από τους λίγους φίλους στον οποίο δεν ντρέπομαι να δείξω το σπίτι μου αλλά και... τον εαυτό μου (ακόμα κι αυτοί οι φίλοι με ειδοποιούν), είναι πιο εύκολο να μην πρέπει να εξηγήσω γιατί δείχνει σαν βομβαρδισμένο και γιατί εγώ είμαι ατημέλητη.
Τώρα ας υποθέσουμε ότι κάτι έχει γίνει και ότι εγώ έχω καταφέρει να είμαι ευπρεπής και το σπίτι μου σε καλή κατάσταση, χωρίς να έχω καμία δικαιολογία για να μην ανοίξω την πόρτα. Όμως και πάλι μάλλον δεν θ’ ανοίξω. Βλέπετε, η μητρότητα με έχει κάνει ερημίτισσα και μου αρέσει.
Δεν ξέρω ποιος είναι στην άλλη μεριά της πόρτας αλλά, κατά πάσα πιθανότητα, θέλει κάτι από μένα. Σ’ αυτό το τρελό στάδιο της ζωής μου, προσπαθώ να το αποφύγω. [...]
Για να είμαι ειλικρινής, υπάρχει μία περίπτωση που πάντα ανοίγω την πόρτα: όταν έρχονται οι online παραγγελίες μου. Έχω ένα μικρό θέμα με τις διαδικτυακές αγορές και το δέλεαρ των δωρεάν μεταφορικών με κάνει να συνεχίζω. Ευτυχώς, τ’ αφήνουν έξω από την πόρτα μου, επομένως και πάλι κερδίζω.
Αποφεύγω ν’ ανοίξω την πόρτα μου και σκοπεύω να συνεχίσω έτσι. Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μου, κάντε το διαφορετικά -στείλτε μου μήνυμα.»
Πηγή: babble.com
