*Φωτογραφία: irishpost.co.uk
«Υπάρχουν μπλογκ και άρθρα για γονείς στα οποία μπορείς να διαβάσεις συμβουλές για το πώς να προσέχεις τον εαυτό σου, αλλά όχι για το πώς να διατηρήσεις τις σχέσεις με τους φίλους σου. Κάθε post που βλέπω, μιλάει για τα άγχη που έχει κάθε μαμά, για το πότε θα δει τις φίλες της, πότε θα μπορέσουν να βγουν για πιουν ένα ποτήρι κρασί ή να πάρουν έναν καφέ στο χέρι και να κουτσομπολέψουν.
Όλα αυτά τα πράγματα είναι ένα μικρό διάλειμμα μετά τα ξύλινα τρενάκια και τη ζωγραφική με μαρκαδόρους. Αλλά το θέμα είναι ότι αυτά τα posts που σου λένε να χαλαρώσεις, έχουν κάτι κοινό: είναι κουραστικά.
Ειλικρινά, πρέπει να είναι διασκεδαστικό να ντυθείς για να πας ως το κέντρο μέχρι να σε “χτυπήσει” η κούραση περίπου στις 10.30 το βράδυ. Είναι ωραίο να ανοίγεις ένα μπουκάλι κρασί αφού κοιμηθούν τα παιδιά και να γελάς με τη φίλη σου γιατί τα μικρά σου πέταξαν τα μισά σου καλλυντικά μέσα στην τουαλέτα. Ναι, ένας γρήγορος καφές μέσα στο εμπορικό μπορεί να είναι η ασφαλής επιλογή ενώ σκέφτεσαι τι θα ψωνίσεις στα παιδιά σου μια που βγήκες για ψώνια. Αλλά, για να καταφέρεις να χτίσεις μια σωστή σχέση με τους ενήλικες φίλους σου, εφόσον είσαι γονιός, οι φιλίες σου πρέπει να περιλαμβάνουν άτομα που συμπεριφέρονται σαν ενήλικες.
Θα σας εξηγήσω.
Σαν μαμά, περνάω το 85% της μέρας μου διορθώνοντας ό,τι έχει πάει στραβά. Ο γιος μου συχνά μπαίνει στο δωμάτιο κατσουφιασμένος και περιμένει να τον παρηγορήσω μέχρι να μάθω ότι είναι έτσι γιατί τα λιοντάρια δεν κάνουν μπάνιο. Και αν κάποιος έχει χτυπήσει, το να ξετυλίξεις το κουβάρι της αλήθειας για το ποιος έσπρωξε ποιον ή από πού προήλθε αυτή η μελανιά, είναι μια κουραστική και ατελείωτη διαδικασία.
Αν θέλετε κι άλλες αποδείξεις, πριν λίγες νύχτες ο 4χρονος γιος μου έκλαιγε για μισή ώρα γιατί τον καθάρισα αφού έκανε εμετό μετά το φαγητό. Όταν έμαθα τον λόγο που έκλαιγε, μου είπε ότι ήταν έτσι επειδή δεν τον άφηνα να φάει τα πατατάκια, πάνω στα οποία έκανε εμετό. Με κοίταξε για λίγο και μετά επαναλάμβανε “Με στεναχώρησες”. Ναι, είναι αλήθεια, τον στενοχώρησα, γιατί δεν τον άφησα να φάει τα πατατάκια που ήταν καλυμμένα με τον εμετό του.
*Φωτογραφία: cdn.newsapi.com.au
Είναι μέρες που τα παιδιά μου κάθονται στον καναπέ και αναστενάζουν δυσαρεστημένα- σε σημείο που φοβάμαι να ρωτήσω τι έχουν, όχι επειδή υπάρχει όντως κάτι, αλλά γιατί δεν θέλω να χάσω την ψυχραιμία μου όταν κάποιος μου λέει ότι είναι άδικο να μην μπορεί να δει τηλεόραση επειδή χτύπησε τον αδελφό του στο κεφάλι. Ο αναστεναγμός αυτός, η γκρίνια και το “μμμ” που κάνουν είναι τόσο κουραστικά που έχασα την ψυχραιμία μου όταν ο άντρας μου έκανε τους ίδιους θορύβους ενώ διάβαζε, κάνοντάς μου νοήματα για να μου δείξει κάτι στο βιβλίο του. Τότε, κυριολεκτικά φώναξα: “Αν θες να πεις κάτι, πες το σαν ενήλικας! Μην με κάνεις να σε ρωτήσω. Δεν είσαι παιδί!”. Νομίζω ότι τον τρόμαξα με τη φωνή μου γιατί ήταν πολύ ήσυχος το υπόλοιπο βράδυ.
Περνάω τη μέρα μου μεγαλώνοντας ενήλικες. Έχουμε δυο παιδιά κάτω των 5 ετών, που ελπίζουμε ότι κάποια μέρα θα μεγαλώσουν και θα γίνουν σωστοί ενήλικες. Το κάνουμε όλη την ώρα. Δεν έχω χρόνο να αποκρυπτογραφήσω τα “μμμ” ή κάτι που ανέβασε ο άλλος στο Facebook. Αν θες να μου μιλήσεις σαν φίλος, να είσαι ενήλικας.
Δεν θέλω να φανώ αλαζόνας σαν να έχω τα πάντα υπό έλεγχο, σαν να είμαι η καλύτερη μαμά και σαν να μην κάνω ποτέ λάθη. Κάνω λάθη- κάποιες στιγμές φέρομαι εγωιστικά και ανώριμα. Αλλά αν πρόκειται να γίνουμε φίλοι, θέλω να μου λες από μόνος σου ό,τι θες. Δεν μπορώ να μαντέψω. Δεν έχω ούτε τον χρόνο ούτε την ενέργεια να το κάνω.
Πιστεύω ότι το καλύτερο κομμάτι του να μεγαλώνεις είναι ότι διαλέγεις πού θα δώσεις την ενέργειά σου. Έκανα την ίδια κουβέντα με κάποιες άλλες γυναίκες. Μπορούμε να μιλήσουμε ανοιχτά και ειλικρινά για το πόσο μας αρέσει να επενδύουμε σε συγκεκριμένες φιλίες και να μην ανησυχούμε για το αν μπορούμε να γίνουμε φίλοι με όλους. Είναι απελευθερωτικό το να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου.
Γιατί όταν φτάσουμε σ’ αυτό το επίπεδο, καταλαβαίνουμε ότι το να είμαστε χαλαροί μεταξύ μας δεν σημαίνει να μην νοιάζεσαι για το πώς είναι το σπίτι σου όταν κάποιος απ’ τους φίλους σου έρθει να σε δει. Σημαίνει το να χρησιμοποιώ το t-shirt μου σαν σαλιάρα για το νεογέννητο παιδί μου χωρίς να χάσω τίποτα απ’ αυτά που μου λες. Σημαίνει να ξέρεις τη διαφορά ανάμεσα στο “χρειάζομαι έναν φίλο να καθίσει μαζί μου μέσα στην ακαταστασία” και να ξέρει πότε “χρειάζομαι βοήθεια με το πλύσιμο των πιάτων”. Σημαίνει ότι τα βράδια με κρασί μπορεί να γίνουν απογεύματα με κρασί και σημαίνει ότι έχεις μια φίλη που μπορεί να σου μπορεί να σου πει “Νομίζω ότι πρέπει να ξανασκεφτείς το πόσο συχνά πίνεις κρασί.”
Δεν σημαίνει ότι θέλω εύκολες φιλίες τώρα που είμαι μαμά. Σημαίνει ότι θέλω φιλίες χωρίς δράματα και πισώπλατες μαχαιριές. Θέλω να είμαι εκεί για τα μικρά και για τα μεγάλα, χωρίς δισταγμούς και χωρίς επεξηγήσεις. Θέλω να λέω “συγγνώμη” όταν χρειάζεται. Θέλω να συγχωρώ και να προχωράω. Θέλω να είμαστε ενήλικες.»
Πηγή: scarymommy.com
