***Κάντε τη δική σας ερώτηση στην ειδικό, αν κάποιο πρόβλημα στη σχέση σας, σας απασχολεί!***
Καλησπέρα σας. Θα ήθελα μια ειλικρινή απάντηση αγαπητέ/η κύριε/α ψυχολόγε μήπως και μπορέσω να βγάλω μια άκρη μέσα μου διότι εδώ και καιρό νιώθω να με βασανίζει κάτι! Έχω μια σχέση 6 χρονών που πέρασε από χίλια κύματα για να φτάσει στο σημείο που έφτασε με τις όμορφες και άσχημες στιγμές της. Όσο καλό παιδί κι αν είναι ο φίλος μου έκανε στο παρελθόν -ενώ ήμασταν για λίγο διάστημα χώρια για να σκεφτούμε και να πάρουμε το χρόνο μα- κάποιες ατασθαλίες (κοινώς με απάτησε) αλλά το ξεπεράσαμε. Έπειτα από καιρό, η σχέση έδενε όλο και περισσότερο και αυτό έδειχνε να μας έκανε πιο δυνατούς, όμως δυστυχώς με το πέρασμα των χρόνων, την ρουτίνα, την συγκατοίκηση και την δουλειά άρχισε η σχέση να μιζεριάζει και όλο αυτό επέφερε συνεχείς καυγάδες. Ο φίλος μου υπέπεσε ξανά στις ατασθαλίες αλλά αυτήν τη φορά έμεινε μόνο στο απλό φλερτ. Όταν το ανακάλυψα, έδειχνε μετανιωμένος, δεν βγήκε από πάνω και το παραδέχτηκε αμέσως. Ή μόνη δικαιολογία ήταν πως ήθελε απλά να νιώσει και πάλι ότι αρέσει και το είχε ανάγκη λόγω της μακροχρόνιας σχέσης και της ρουτίνας. Προφανώς ξεπεράστηκε και αυτό εύκολα γιατί πιστεύω ότι ίσως είχα και εγώ μερίδιο ευθύνης. Από κει και πέρα, ανά τακτά χρονικά διαστήματα υπήρχαν πάλι καυγάδες διότι η σχέση παρέμενε στο ίδιο επίπεδο μιζέριας και καυγάδων διότι λόγω δουλειάς δεν βλεπόμασταν πολύ ενώ συζούμε και δεν κάναμε καινούρια πράγματα. Τότε δυστυχώς άρχισε να περνά από το μυαλό μου ένας πρώην μου. Ήταν ο μόνος άντρας που άφησα εγώ η ίδια διότι ήμουν στην τρίτη Λυκείου και ήθελα να αφοσιωθώ στις Πανελλήνιες και ήταν ο μόνος άντρας που με κυνήγησε και με διεκδίκησε όσο κάνεις. Συν το ότι η ομορφιά του δεν συγκρίνονταν με κανενός άλλου πρώην. Είχα και έχω την ανάγκη να τον δω μόνο για λίγο κάπου τυχαία. Τον σκέφτομαι πολύ συχνά. Από την άλλη, τα πράγματα με τον φίλο μου είναι καλύτερα από πριν αλλά και πάλι μερικές φορές νιώθω ότι τον κοροϊδεύω. Άλλες φορές πιάνω τον εαυτό μου να τον χαζεύει να κοιμάται και λέω πως δεν θα τον άλλαζα με κανέναν. Άλλες φορές μιλάει τόσο όμορφα για τα σχέδια μας για το μέλλον. Για μεγαλύτερο σπίτι, για παιδιά και άλλες φορές μαλώνουμε τόσο έντονα ή η καθημερινότητα γίνεται τόσο φορτική και περνάει καιρός που δεν έχουμε κάνει κάτι καινούριο ή δεν έχουμε βγει και πιάνω τον εαυτό μου πάλι να σκέφτεται τον πρώην μου. Νιώθω τόσο μπερδεμένη. Τι με συμβουλεύετε;
Αγαπητή αναγνώστρια,
Μια σχέση, ανεξάρτητα από την αρχική επιλογή του συντρόφου, χρειάζεται συνεχή φροντίδα για να εξελιχθεί όμορφα. Η εξέλιξη, όπως κάθε πορεία, έχει και θα έχει δυσκολίες. Μια σχέση λοιπόν που δυναμώνει, εξελίσσεται και είναι εκείνη που μπορεί να εμπεριέξει τη δυσκολία και οι σύντροφοι να παράγουν λύσεις για να συνεχίζουν να προχωρούν.
Στη δική σας ιστορία, όπως πολύ σωστά παρατηρείτε, υπάρχει ένα μπέρδεμα στην πορεία σας. Αναφέρετε πως όταν έχετε συναντήσει δυσκολία, παίρνετε απόσταση ή βάζετε τρίτα πρόσωπα στη σχέση, ακόμα και αν είναι σε επίπεδο νοερό. Είναι πολύ φυσικό μια τέτοια στάση να σας μπλέκει, καθώς αλλάζει τα δεδομένα της σχέσης, τα οποία έχετε να αξιοποιήσετε για να δώσετε μια απάντηση.
Χρειάζεται, λοιπόν, να έχετε έναν κοινό στόχο, μια κοινή επιθυμία προς την οποία πορεύεστε. Η διαδρομή προς αυτήν, δεν είναι προδιαγεγραμμένη. Εσείς την φτιάχνετε. Εσείς ορίζετε το ρυθμό του βηματισμού, εσείς επιλέγετε το τραγούδι που θα σας συνοδεύει, τη διάθεση, το τοπίο που θα βλέπετε. Εάν αυτά τα βλέπετε ρουτίνα και ανιαρά, έχετε να αναρωτηθείτε γιατί τη ζείτε με αυτόν τον τρόπο, ο οποίος σας οδηγεί να κοιτάξετε κάπου αλλού για να χαρείτε.
Η σχέση είναι ευθύνη των δύο συντρόφων. Καθένας μπορεί να κουβαλά δυσκολίες σε αυτό το κομμάτι που να αφορούν προηγούμενα βιώματα και εμπειρίες. Με επιθυμία και καλή επεξεργασία, καθένας μπορεί να προχωρήσει τη δυσκολία του και να ζήσει διαφορετικά, ευχαριστημένα. Μιλήστε σε κάποιον ώστε να σας βοηθήσει να καταλάβετε πόσες άλλες δυνατότητες έχετε.
Σας ευχαριστώ.
*Η Ρομίνα Σαλούστρου είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.
