Αγαπητή αναγνώστρια,
Τα παιδιά κλαίνε τακτικά προκειμένου να επικοινωνήσουν στους ενήλικες τη δυσκολία τους, το συναίσθημά τους. Αυτό που χρειάζεται είναι κατανόηση και έγνοια για το τι τελικά εισπράττει σαν μήνυμα το παιδί από αυτό που θέλετε να πείτε.
Τα παιδιά, σε όλα τα επίπεδα, είναι σε διαδικασία εξέλιξης. Δεν οφείλουν να γνωρίσουν πώς να κάνουν κάτι. Χρειάζονται υπομονή και τρυφερότητα προκειμένου να μάθουν. Η αίσθηση επάρκειας και μη επάρκειας, ιδιαίτερα σε αυτές τις ηλικίες είναι έντονη. Μια παρατήρησή σας λοιπόν ή μια επίπληξη, είναι πιθανό να προκαλεί στο κορίτσι σας αισθήματα που έχουν να κάνουν με την αυτοαξία της, όπως ότι δεν τα καταφέρνει, ότι δεν είναι καλή. Χρειάζεται, λοιπόν, να είστε τρυφερή και υπομονετική. Με αγάπη και κατανόηση, φροντίζετε να της επαναλαμβάνετε τι θα θέλατε να κάνει και όχι τι δεν κάνει καλά.
Το θέμα μπορεί να είναι πιο σύμπλοκο. Εάν στην επικοινωνία σας ή στη σχέση σας έχετε δυσκολία, καλό θα είναι να απευθυνθείτε σε κάποιον ειδικό προκειμένου να το φροντίστε πιο σφαιρικά.
Σας ευχαριστώ.
*Η Ρομίνα Σαλούστρου είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.
