***Κάντε τη δική σας ερώτηση στην ειδικό, αν κάποιο πρόβλημα στη σχέση σας, σας απασχολεί!*
Καλησπέρα σας. Ο σύζυγός μου και η αδερφή του έχασαν πολύ πρόσφατα τον πατέρα τους ο οποίος ήταν 80 ετών και ταλαιπωρούνταν από προβλήματα υγείας τουλάχιστον τα τελευταία 18 χρόνια που τον γνώριζα. Το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν στο νοσοκομείο και μέσα από συζητήσεις είχα προσπαθήσει να προετοιμάσω ψυχολογικά τον καλό μου, που είναι ένας άνθρωπος ευαίσθητος και τρυφερός και είχε αδυναμία στον πεθερό μου. Παρόλα αυτά, έχει ταλανιστεί πολύ η ψυχολογία του. Μου λέει ότι η λογική του αντιλαμβάνεται την κατάσταση αλλά ότι του είναι πολύ δύσκολο. Χαμογελάει μόνο όταν ασχολείται με τα παιδιά. Κι εγώ δεν ξέρω τι να κάνω. Να συμπαρασταθώ στον πόνο του και να πενθήσω μαζί του ή να επιστρέψω στην καθημερινή ζωή μας και την φροντίδα του εαυτού μου; Δεν θέλω να αισθανθεί πως δεν τον συμπονώ αλλά από την άλλη, θέλω να ντυθώ και να βαφτώ όπως έκανα πριν. Επιπλέον η κουνιάδα μου είναι ένα ράκος και προσπαθώ να τη στηρίξω ψυχολογικά με αποτέλεσμα όλη η κατάσταση να με καταβάλλει. Μόνο ο χρόνος θα απαλύνει τον πόνο τους; Να τους ακούω και να προσπαθώ να τους ηρεμώ ή να γίνω πιο αυστηρή μαζί τους; Σας ευχαριστώ.
Αγαπητή αναγνώστρια,
Η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου δημιουργεί πολλά δύσκολα συναισθήματα. Το πένθος μπορεί να βιώνεται και να εκφράζεται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, αφού αφορά μια πολύ προσωπική υπόθεση που έχει να κάνει με τη σχέση με τον άνθρωπο που έφυγε από τη ζωή αλλά και με τη σχέση με την ίδια τη ζωή. Πολλά υπαρξιακά ερωτήματα ξυπνούν ή δημιουργούνται, ενώ αξίες και προτεραιότητες επαναδιαπραγματεύονται.
Είναι πολύ τρυφερό εκ μέρους σας που θέλετε να φροντίσετε τον σύντροφό σας. Υπέροχο που μπορείτε να τον καταλάβετε και αναζητάτε τρόπο για να σταθείτε πλάι του αυτές τις στιγμές. Πραγματικά, ο χρόνος απαλύνει τον πόνο και σταδιακά θα έχετε την ευκαιρία να εστιάσετε και πάλι στη σχέση με το σύντροφό σας. Εκτός, όμως, από τον χρόνο, είναι πολύτιμη και η δική σας στάση!
Η φάση την οποία βιώνετε είναι ενδεικτική για εσάς. Η ζωή προχωρά, ακόμη και όταν υπάρχουν μεγάλες δυσκολίες. Αυτήν τη στιγμή, έχετε τον δικό σας τρόπο και τους δικούς σας ρυθμούς για να συνεχίσετε. Με σεβασμό λοιπόν, μπορείτε να προχωράτε στην καθημερινότητά σας, επιτρέποντας παράλληλα και στον σύντροφό σας να το βιώνει διαφορετικά. Με έγνοια για τα συναισθήματα του, συνεχίζετε να υπερασπίζεστε τη ζωή και να φροντίζετε τον εαυτό σας, εκείνον και τη σχέση σας.
Περιγράφετε μια όμορφη σχέση μεταξύ πατέρα και γιού, την οποία ο ίδιος αναπαράγει με τα παιδιά σας. Συνεχίστε όλοι μαζί με αγάπη, εμπιστοσύνη και όνειρα.
Τα θερμά μας συλλυπητήρια και ζωή σε εσάς.
*Η Ρομίνα Σαλούστρου είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.
.jpg)
