Ας αφήσουμε τα παιδιά να ζήσουν την παιδικότητά τους!

Ας αφήσουμε τα παιδιά να ζήσουν την παιδικότητά τους!

Όταν αναπολούμε τα παιδικά μας χρόνια, το πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό είναι τα ατέλειωτα παιχνίδια με τους φίλους ή τα αδέλφια μας. Χρόνια που κύλησαν ανέμελα και δίχως έννοιες να ταλαιπωρούν το μυαλουδάκι μας! Δε μας απασχολούσαν τόσο οι βαθμοί, ούτε οι εξωσχολικές μας δραστηριότητες. Πάντα έμενε χρόνος να χαρούμε την παιδικότητά μας!

Λίγες δεκαετίες μετά, τα πράγματα έχουν αλλάξει τελείως. Τα σημερινά παιδιά ζουν κάτω από το δικό μας άγχος για τις σχολικές τους επιδόσεις και τα εφόδια που θα συγκεντρώσουν για την μελλοντική τους επαγγελματική αποκατάσταση. Τα πράγματα έχουν δυσκολέψει αρκετά και, από το άγχος μας μήπως και δεν εξελιχθούν σε λειτουργικούς ενήλικες, τα παραφορτώνουμε με υποχρεώσεις στερώντας τους βασικά πράγματα τα οποία πρέπει να ζήσουν: το δημιουργικό παιχνίδι, τον ελεύθερο χρόνο, τους φίλους τους και την παιδική ανεμελιά που δεν συγκρίνεται με τίποτα!

Με λίγα λόγια, τους στερούμε την παιδικότητά τους κι αυτό ενδέχεται να έχει επιπτώσεις στην μετέπειτα ζωή τους. Μήπως, λοιπόν, ήρθε η ώρα να αναθεωρήσουμε τις προτεραιότητές μας και να αφήσουμε τα μικρά μας να ζήσουν την παιδική τους ηλικία έτσι όπως πρέπει;

Ας μην τα υπερφορτώνουμε με δραστηριότητες

 «Παραγεμίζουμε τα παιδιά σαν γαλοπούλες με γνώσεις και γεγονότα και αφήνουμε τη φαντασία τους να λιμοκτονεί». Τα λόγια του Ευγένιου Τριβιζά αποδεικνύουν περίτρανα πως, με τις πολλές δραστηριότητεςκαι την εμμονή μας για καλούς βαθμούς, ίσως και να μην τα βοηθάμε τελικά. Μπορεί να προετοιμάζονται για τις πανελλήνιες ή για την μελλοντική τους εργασία, αλλά όλο αυτό το στείρο και καταπιεστικό σύστημα δεν τα αφήνει να καλλιεργήσουν κάτι πολύ πιο σημαντικό: την δική τους ξεχωριστή προσωπικότητα! 

Θυσιάζουμε το πνεύμα, τη φαντασία και την δημιουργικότητα των παιδιών στο βωμό μιας ακριβοπληρωμένης δουλειάς που, τελικά, δεν θα του προσφέρει ευτυχία. Εξάλλου, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι άνθρωποι που έχουν διαπρέψει και ξεχωρίσει μέχρι τώρα, πέτυχαν λόγω της φαντασίας και της εφευρετικότητάς τους. 

 

Ας αφήσουμε τα παιδιά να βαρεθούν

Θέλουμε τα παιδιά μας να είναι δραστήρια ακόμη και αν δεν έχουν διάβασμα στο σπίτι ή μια εξωσχολική δραστηριότητα να απασχοληθούν. Μπορεί να θεωρούμε ότι με αυτόν τον τρόπο βοηθάμε στην πνευματική τους εγρήγορση, όμως, ξεχνάμε κάτι πολύ βασικό: τα παιδιά έχουν ανάγκη να βαρεθούν για να δημιουργήσουν. Η ανία είναι που τα κάνει πιο δημιουργικά! Όταν συνειδητοποιούν ότι δεν έχουν να κάνουν κάτι, τότε θα βρουν έναν τρόπο να περάσουν την ώρα τους και αναγκαστικά θα βάλουν τόσο την φαντασία, όσο και το μυαλό τους να δουλέψει. Όταν, για παράδειγμα, παίζουν ένα παιχνίδι ρόλων ή να φτιάχνουν μια κατασκευή, αναπτύσσουν τις  νοητικές τους δεξιότητες, αλλά και κάτι ακόμα πιο σημαντικό: μαθαίνουν να περνούν και μόνοι τους καλά.

Ας μην τα πιέζουμε για τους βαθμούς

Τα παιδιά δεν πρέπει να είναι άριστα, πρέπει να είναι ευτυχισμένα! Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουν ποιες είναι οι υποχρεώσεις τους, όπως επίσης και για ποιον λόγο διαβάζουν. Ένας μαθητής διαβάζει για να μάθει, γράφει διαγωνίσματα για εμπεδώσει τις γνώσεις του και βαθμολογείται για να αξιολογηθεί η προσπάθειά του. Οι βαθμοί είναι το μέσο για την επιτυχία- όχι ο αυτοσκοπός!

Αντί, λοιπόν, να προσθέτουμε πάνω στους ώμους του παιδιού μας ένα έξτρα βάρος, μπορούμε να ενισχύσουμε τη φιλομάθειά του, ανοίγοντας τους; ορίζοντές του και δημιουργώντας τις βάσεις για έναν χαρακτήρα υπεύθυνο και ώριμο. Αυτό θα το πετύχουμε με  τα «μπράβο» που τους λέμε για την προσπάθεια και όχι το αποτέλεσμα.

 

 

v