«Στεκόμουν δίπλα στον πάγκο της κουζίνας. Ήταν μια δύσκολη ημέρα και κουβαλούσα την κούραση ολόκληρης της εβδομάδας. Ετοίμαζα το βραδινό των παιδιών, όταν ήρθε ο άντρας μου και με ρώτησε που είναι τα πλαστικά κυπελάκια των παιδιών για να τους βάλει χυμό.
Αυτό ήταν… Δεν μπορούσα άλλο να κρατήσω την ψυχραιμία μου. Ένιωθα έτοιμη να εκραγώ και φυσικά ξέσπασα. Τσακωθήκαμε κεκλεισμένων των θυρών σε χαμηλούς τόνους.
Όταν αργότερα τα παιδιά έπεσαν για ύπνο, ξαπλώσαμε στο κρεβάτι φανερά εκνευρισμένοι ο ένας με τον άλλον και κοιμηθήκαμε ο καθένας στην γωνία του. Για τις επόμενες δύο ημέρες ανταλλάσσαμε με το ζόρι δυο-τρεις κουβέντες και αυτές για χάρη των παιδιών.
Πάνω σε όλο αυτό το σκηνικό συνέπεσε και η επέτειος γάμου των κουμπάρων μας και νονών των παιδιών μας και όπως ήταν φυσικό ήμασταν καλεσμένοι σπίτι τους.
Μετά το φαγητό τα παιδιά έπαιζαν στο δωμάτιο και εμείς οι μεγάλοι απολαμβάναμε το κρασί μας στο σαλόνι. Ανάμεσα σε γέλια και συζητήσεις, κάποιος ρώτησε τους φίλους μας ποιο είναι το μυστικό ενός ευτυχισμένου γάμου. Γιόρταζαν 12 χρόνια μαζί. Και για να λέμε την αλήθεια όποιος είναι παντρεμένος έστω και ένα μήνα ξέρει ότι ο γάμος έχει και τις δύσκολες στιγμές του.
"Δεν έχουμε" απάντησε ο σύζυγος.
"Αποκλείεται!" φώναξαν οι περισσότεροι καλεσμένοι.
"Κι όμως έτσι είναι. Ίσα ίσα που, λίγο πριν έρθετε, λέγαμε ο ένας στον άλλον πόσο δύσκολος είναι ο γάμος μερικές φορές".
Και σε αυτό το σημείο της συζήτησης υπήρξε μια μεγάλη παύση από όλα τα παντρεμένα ζευγάρια. Γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα.
Δεν θα ντρεπόμουν να παραδεχτώ ότι κάνω πολλά λάθη ως μητέρα. Αρκετές φορές φωνάζω, πιέζομαι και μετά βουλιάζω στις ενοχές μου. Το ίδιο συμβαίνει και στην σχέση που έχω με τον σύζυγό μου. Εκνευρίζομαι που με ρωτάει για το πού βρίσκεται το καθετί και ακόμα περισσότερο όταν αρρωσταίνει και κάνει σαν μωρό.
Παρόλα αυτά δεν θα ήθελα ποτέ να πω ότι ο γάμος μου είναι δύσκολος. Γιατί τότε έρχεται και η αναπόφευκτη ερώτηση: γιατί; Και άντε να βρεις την σωστή απάντηση.
Είμαστε διαφορετικοί και στην καθημερινότητά μας έχουμε εντελώς διαφορετικούς ρυθμούς. Μπορεί να έχουμε κάποια κοινά σημεία και η σεξουαλική μας ζωή να είναι πολύ καλή, όμως, η αλήθεια είναι μία και ας μην θέλω να το παραδεχτώ: κάποιες φορές ο γάμος είναι πολύ δύσκολος, ανεξάρτητα από το πόσο αγαπάμε ο ένας τον άλλον.
Μοιράζομαι αυτές τις σκέψεις γιατί και εμείς κλείσαμε 12 χρόνια παντρεμένοι. Και παρά το πόσο έχουμε δουλέψει την σχέση μας, ακόμα βρίσκουμε στραβά είτε λόγω (χρόνιας πλέον) κούρασης, είτε λόγω άγχους. Αλλά δεν απελπίζομαι και δεν θέλω και εσύ που το διαβάζεις να απελπίζεσαι!
Είτε είσαι παντρεμένη 1 χρόνο, είτε 12 δεν αλλάζει το γεγονός ότι ο γάμος ή η σχέση θέλει δουλειά. Και το να είναι κάτι δύσκολο δεν σημαίνει ότι είναι κακό. Σημαίνει ότι είναι… δύσκολο. Τόσο απλά.
Το σημαντικό είναι να κοιτάζεις στα μάτια τον άνθρωπό σου και να λες "έκανα καλή επιλογή". Όλα τ' άλλα βρίσκουν μόνα τους τον δρόμο τους…»
Πηγή: mother.ly
