Αποφεύγουμε τις καταστάσεις που μας φέρνουν στα όρια
Αν και η συμπεριφορά των παιδιών δεν είναι πάντα προβλέψιμη και πολλά πράγματα αλλάζουν με τον χρόνο (ειδικά στα πρώτα στάδια ανάπτυξης), δεν παύουν να είναι άνθρωποι σαν κι εμάς. Συνεπώς, παρουσιάζουν κάποια μοτίβα στα ερεθίσματα στα οποία ανταποκρίνονται αρνητικά και στον τρόπο που αντιδρούν. Παρατηρώντας ποια είναι αυτά, μπορούμε να δημιουργήσουμε μια «στρατηγική» για να τα αποφεύγουμε, ώστε να αποφύγουμε μονοπάτια που είναι αποδεδειγμένα δύσβατα και να ελαχιστοποιήσουμε τις πιθανότητες μιας σύγκρουσης.
Αντιλαμβανόμαστε εγκαίρως τον θυμό που έρχεται
Αν ένα παιδί μπορεί να αναγνωρίσει ποια είναι τα «κουμπιά» μας, τότε σίγουρα τα γνωρίζουμε κι εμείς και ξέρουμε πότε κάποιο έχει «πατηθεί». Επίσης, μπορούμε πάντα ν’ αντιληφθούμε πότε η υπομονή μας εξαντλείται ή οι συνθήκες – μας πιέζει ο χρόνος ή κάνουμε πολλές δουλειές ταυτόχρονα – δεν μας επιτρέπουν να διαχειριστούμε μια κόντρα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Με λίγα λόγια, δεν είναι δύσκολο να δούμε τον θυμό να έρχεται και να δράσουμε άμεσα ώστε να μη βρεθούμε σε αναμμένα κάρβουνα.
Μιλάμε ήρεμα και καθαρά στο παιδί (για ν’ ακούμε κι εμείς)
Καμιά φορά, πάνω στη φούρια μας, οι εντολές που δίνουμε στα παιδιά μας δεν είναι ξεκάθαρες και δεν περιλαμβάνουν όλες τις πληροφορίες. Κι αν χάσουμε τον έλεγχο και υψώσουμε τη φωνή μας, τότε είναι που δεν ακούμε ούτε εμείς οι ίδιοι τι λέμε, πόσο μάλλον το παιδί που στέκεται μπροστά μας σαστισμένο. Κι όμως, μιλώντας ήρεμα και καθαρά στο παιδί απ’ την πρώτη στιγμή που θέλουμε να μας ακούσει, μπορούμε να γλιτώσουμε πολύ περισσότερες συγκρούσεις απ’ ότι θα περίμενε κανείς.
Βρίσκουμε τρόπους να ηρεμούμε αντί να ξεσπάμε
Είναι αναμενόμενο να μην καταφέρνουμε πάντα να είμαστε ζεν και να φτάνουμε σ’ εκείνο το σημείο, λίγο πριν την έκρηξη. Για να την αποφύγουμε, λοιπόν, καλό είναι να αναπτύξουμε κάποιες τεχνικές αποφόρτισης όπως π.χ. να μετράμε μέχρι το 10 και να παίρνουμε μια βαθιά ανάσα πριν μιλήσουμε ή, αν έχουμε τη δυνατότητα, να ασχολούμαστε με κάτι άλλο και να επιστρέφουμε αργότερα στο ζήτημα που μας εξόργισε. Μπορούμε επίσης, να χρησιμοποιούμε το χιούμορ που είναι η καλύτερη βαλβίδα αποσυμπίεσης.
Ξεπερνάμε άμεσα τις κακές στιγμές και δίνουμε ευκαιρίες στο παιδί
Σε κάθε περίπτωση, ακόμη κι αν δεν μπορέσουμε να συγκρατήσουμε τα νεύρα μας, είναι πολύ σημαντικό να αφήνουμε αμέσως πίσω κάθε τέτοιο περιστατικό και να δείχνουμε στο παιδί ότι δεν του έχουμε θυμώσει. Οφείλουμε να ξεπερνάμε άμεσα κάθε κακή στιγμή μας, να καθησυχάζουμε το παιδί με ένα χαμόγελο ή μια αγκαλιά και να του δίνουμε πολλές ευκαιρίες ακόμη να «επανορθώσει» κάνοντας αυτό που του λέμε ή ακούγοντάς μας χωρίς περιττές γκρίνιες και πείσματα.
.jpg)
