Σκοπός δεν είναι να μάθουμε στα κορίτσια να μην προκαλούν, αλλά στα αγόρια να σέβονται

Σκοπός δεν είναι να μάθουμε στα κορίτσια να μην προκαλούν, αλλά στα αγόρια να σέβονται

Η δίκη της Ελένης Τοπαλούδη ήρθε για να μας υπενθυμίσει πως, ακόμα και σήμερα, διαπράττονται εγκλήματα που μας κάνουν να ντρεπόμαστε ως άνθρωποι. Οι αριθμοί και τα στατιστικά δείχνουν πως το 35% των γυναικών παγκοσμίως κακοποιούνται από τον σύζυγο, τον φίλο, τον πατέρα ή τον εργοδότη τους ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που η κακοποιητική αυτή συμπεριφορά οδηγείται στο φόνο ή την αυτοκτονία. 

Ωστόσο, το κοιτάμε τα νούμερα και να καταδικάζουμε τέτοια περιστατικά δεν είναι αρκετό. Εάν θέλουμε πραγματικά να αλλάξει αυτή η κατάσταση, πρέπει να παρέμβουμε δραστικά: να διδάξουμε τα παιδιά μας, αγόρια και κορίτσια και όσο ακόμα είναι μικρά, πως η βία δεν ήταν και δεν θα είναι ποτέ αποδεκτή και ότι ο σεβασμός ξεκινά πρώτα και κύρια από τον εαυτό μας. 

Βγάλτε τα στερεότυπα από τη ζωή σας

Κάθε γυναίκα που μεγαλώνει αγόρια θέλει να τα δει να γίνονται άντρες χωρίς παλαιολιθικά ταμπού και στενόμυαλα στερεότυπα για τις γυναίκες. Πόσο απαλλαγμένες είναι όμως οι ίδιες οι μαμάδες από τα δικά τους στερεότυπα; Λέγοντας σε ένα μικρό αγόρι «μην το κάνεις αυτό, είναι για κορίτσια!», του περνάτε το μήνυμα ότι είναι εντελώς διαφορετικός και ενδεχόμενα καλύτερος από ένα κορίτσι αφού οι κοριτσίστικες ασχολίες «δεν του ταιριάζουν».
Κι όμως! Ένα αγόρι που παίζει ενίοτε με τις κούκλες της αδερφής του ή που λατρεύει τα ζώα, μπορεί να εξελιχθεί σε έναν τρυφερό μπαμπά. Ένας πιτσιρικάς που αγαπά τις τέχνες περισσότερο από τα αθλήματα, μπορεί να γίνει ένας ευτυχισμένος καλλιτέχνης. Δεν υπάρχουν «κατάλληλα» και «ακατάλληλα» παιχνίδια και χόμπι, όσο κανείς δεν πληγώνεται, δεν πιέζεται και δεν κάνει κακό.

«Η βία είναι ανεπίτρεπτη»

Φροντίστε να συζητήσετε και να δείξετε με κάθε τρόπο στο γιο σας ότι η βία δεν είναι ποτέ επιλογή ή λύση. Δίνοντας οι ίδιοι το παράδειγμα και κατακρίνοντας ανοιχτά πράξεις βίας μικρές ή μεγάλες (από προσβολές, μέχρι... χαστούκια), μάθετε στο αγόρι σας ότι η όποια δύναμή του μπορεί να του φανεί χρήσιμη σε ένα σωρό άλλα πράγματα. Εξηγήστε του με κάθε ευκαιρία ότι απαγορεύεται να χτυπάμε οποιοδήποτε άνθρωπο, αγόρι ή κορίτσι, γιατί «ούτε σε εσένα θα άρεσε να σε χτυπήσει κάποιος πιο δυνατός από εσένα». και «στους ανθρώπους φερόμαστε, όπως θέλουμε να μας φέρονται κι εκείνοι».

Η σχέση μαμάς-μπαμπά ως πρότυπο

Είναι προφανές, αλλά δεν θα μπορούσε να λείπει από τη λίστα μας: η σχέση μητέρας-πατέρα και η δυναμική της, είναι ο νούμερο ένα τρόπος να πάρει το παιδί τον «σωστό» ή τον «λάθος» δρόμο. Τα παιδιά μαθαίνουν από τις πράξεις και τις επιλογές των γονιών τους. Έτσι, αν η θέση μιας μαμάς είναι σαφώς υποβιβασμένη και ο μπαμπάς λειτουργεί ως αρχηγός, τα διδάγματα περί ισότητας και σεβασμού είναι κενά περιεχομένου. Πριν απ’ όλα, λοιπόν, αναλογιστείτε: είναι η σχέση σας επί ίσοις όροις;

Κάντε τον γιο σας συμμέτοχο στις δουλειές του σπιτιού

Δείξτε στον γιο σας «από πρώτο χέρι» ότι δεν υπάρχουν αποκλειστικά γυναικείες ασχολίες. Μάθετε στον μικρό σας να πλένει το πιάτο του, να ποτίζει τα λουλούδια και να κάνει οποιαδήποτε μικρό-δουλειά χρειαστεί. Μ' αυτό τον τρόπο θα βοηθήσετε το παιδί σας να γίνει ένα υπεύθυνο, ώριμο αγόρι που ξέρει ότι η μαμά -και αργότερα η φίλη/ η σύζυγος/ η κόρη- δεν είναι στις υπηρεσίες του.

Μάθετε στα κορίτσια σας πως είναι πολλά παραπάνω από την εμφάνισή τους!

Για να αλλάξει η κατάσταση που θέλει τους άντρες να μην σέβονται τις γυναίκες, δεν αρκεί να εστιάσουμε στα αγόρια που μεγαλώνουμε, αλλά και στα κορίτσια μας. Είναι σημαντικό να δείξουμε πώς θα σέβονται τον εαυτό τους για να μπορούν μετά να διεκδικήσουν το σεβασμό και από τους άλλους. 

Δεν είναι μόνο αυτό που φαίνονται, ούτε θα κριθούν από τα νύχια,τα μαλλιά ή τα ρούχα τους. Τα στερεότυπα που ήθελαν τη γυναίκα πάντα όμορφη και καλή νοικοκυρά ευτυχώς σπάνε το ένα μετά το άλλο! Η γυναίκα, όπως και ο άντρας, έχει υπόσταση, προσωπικότητα, ικανότητες και μπορεί να σταθεί στην κοινωνία γι' αυτό που είναι - και όχι γι΄αυτό που φαίνεται. 

Εν ολίγοις, ο σεβασμός διδάσκεται και κερδίζεται!

Ο σεβασμός δεν είναι γονιδιακή, ούτε τον κληρονομείται όπως το χρώμα των ματιών μας. Πρέπει λοιπόν να διδάξουμε στα παιδιά μας πως πρώτα και κύρια πρέπει να ξέρουν πώς να φροντίζουν και να σέβονται τον εαυτό τους. 

Αυτό είναι πρώτο βήμα που θα έχει σαν αποτέλεσμα το ζητούμενο: να σέβονται τους γύρω τους ανεξάρτητα από το φύλλο (τη φυλή, τη θρησκεία ή τα πιστεύω) του αλλά και να διεκδικούν το σεβασμό όταν δεν τον έχουν. 

v