Τελικά, σε τι κόσμο μεγαλώνουμε τα παιδιά μας (...Νίκο Τσιαμτσίκα);

Τελικά, σε τι κόσμο μεγαλώνουμε τα παιδιά μας (...Νίκο Τσιαμτσίκα);

Ήταν η ερώτηση που στιγμάτισε την καθημερινότητά μας την εποχή που οι ειδήσεις των 8 κατέγραφαν ανελλειπώς κάθε κακώς κείμενο που έκανε τη ζωή μας λίγο πιο ζοφερή απ’ ότι νομίζαμε. Και μαζί της, έκανε πιο ζοφερό το μέλλον των παιδιών μας, σε μια χώρα που κατέρρεε λίγο λίγο μετρώντας καθημερινά ατελείωτες λακούβες, χαλασμένα σαμαράκια και βουλωμένες υδρορροές.

Βεβαίως, ήταν μια ερώτηση ρητορική, ένας ξεχωριστός τρόπος που βρήκε ο σούπερσταρ άνκορμαν Νίκος Ευαγγελάτος να υπερθεματίσει πάνω στις σοκαριστικές διαπιστώσεις του μάχιμου ρεπόρτερ δρόμου Νίκου Τσιαμτσίκα. Παρ’ όλ’ αυτά, ήταν και μια ερώτηση διαχρονική που μπορεί να εξαφανίστηκε απ’ την καθομιλουμένη μαζί με τον ρεπόρτερ που την έκανε viral (όπως θα λέγαμε σήμερα), αλλά δεν έπαψε να αντηχεί στ’ αυτιά κάθε γονιού που ανησυχεί για το παιδί του. 

Ας δούμε, λοιπόν, τι θα απαντούσαμε σήμερα αν βρισκόμασταν απέναντι απ’ τον Νίκο Ευαγγελάτο και είχαμε περισσότερα απ’ τα 2 μόλις λεπτά που είχε στη διάθεσή του ο Νίκος Τσιαμτσίκας...

Περισσότερες ευκαιρίες, μεγαλύτερη αβεβαιότητα

Είναι κάπως οξύμωρο, αλλά είναι και αλήθεια πως η κρίση γεννά ευκαιρίες. Συνεπώς, αυτό που ζούμε τα τελευταία χρόνια με αποκορύφωμα την πανδημία, θα αλλάξει πολλά πράγματα στον τρόπο που λειτουργεί ο κόσμος και, πιο συγκεκριμένα, η αγορά. Με λίγα λόγια, τα παιδιά μας θα επιλέγουν σπουδές και επαγγέλματα με τελείως διαφορετικά κριτήρια απ’ τα δικά μας και ίσως ααναπτύξουν ένα επιχειρηματικό δαιμόνιο εφάμιλλο παλαιότερων γεννεών – οι νέοι της εποχής μας, άλλωστε, το κάνουν ήδη.

Δυστυχώς, οι αλλαγές δεν φέρνουν μόνο αέρα καινοτομίας, αλλά και αβεβαιότητα, αφού όσα εμείς είχαμε δεδομένα σε επίπεδο εργασίας, στέγης κλπ. είναι γίνονται όλο και πιο ρευστά και ευμετάβλητα.

Περισσότερες ανέσεις, λιγότερη ανθρωπιά

Η τεχνολογία έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας και μέρα με τη μέρα, οι έξυπνες συσκευές και το γρήγορο διαδίκτυο, μας εξασφαλίζουν μια πιο άνετη καθημερινότητα – από την οργάνωση και διαχείριση του νοικοκυριού και των οικονομικών μας έως τις συναλλαγές μας με κράτος και ιδιώτες. Αν τα έξυπνα σπίτια είναι πιο κοντά απ’ ότι νομίζουμε, τότε τα παιδιά μας θα απολαύσουν σίγουρα πάρα πολλές πρωτόγνωρες ανέσεις που εμείς δεν θα μπορούσαμε ούτε να φανταστούμε.

Ταυτόχρονα, βέβαια, η αποστασιοποίηση απ’ τον καθημερινό μόχθο, αδυνατίζει την ενσυναίσθηση και απομακρύνει τους ανθρώπους, από την πραγματικότητα και την βιοπάλη των λιγότερο τυχερών συνανθρώπων τους.

Περισσότερες επαφές, πιο επιφανειακές σχέσεις

Τα κάθε λογής social media σίγουρα δεν είναι κάτι καινούργιο. Αντί, όμως, να ξεπερνιούνται σιγά σιγά, καταφέρνουν να επαναπροσδιορίζουν τον εαυτό τους και τον ρόλο των χρηστών μέσα στο απλοϊκό, αλλά εθιστικό σύμπαν τους. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, ειναι πλέον απαραίτητο να διαθέτεις πολλές επαφές ή ακόλουθους και η προοπτική να κάνεις χρήματα ή όνομα με την δραστηριότητά σου, σε αναγκάζει κατά μία έννοια να διατηρείς λογαριασμούς όπου είναι δυνατόν.

Αυτού του είδους οι ενασχολήσεις, όμως, απαιτούν πολύ χρόνο, τον οποίο οι άνθρωποι αναγκάζονται να κλέβουν από τις πραγματικές σχέσεις τους. Οι ανθρώπινες σχέσεις όμως θέλουν φροντίδα, αλλιώς μένουν επιφανειακές και δεν σου δίνουν τίποτα.

Περισσότερες αποκαλύψεις, λιγότερη ιδιωτικότητα

Η ραγδαία μεταβολή της δημόσιας σφαίρας σε ένα τεράστιο ψηφιακό καφενείο έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Οι ανοιχτές συζητήσεις, για παράδειγμα, για ζητήματα που μέχρι σήμερα έμεναν πίσω από κλειστές πόρτες, έδωσαν το θάρρος σε πολούς ανθρώπους να μοιραστούν και να καταγγείλουν (ανώνυμα και επώνυμα) συμπεριφορές που είναι από καταδικαστέες έως ποινικά κολάσιμες. Όταν τα παιδιά μας θα ενηλικιωθούν αυτό που για μας είναι ένα κύμα αποκαλύψεων θα είναι μια καθημερινότητα.

Την ίδια στιγμή, οι ζωές των ανθρώπων (ή κάποιες ωραιοποιημένες εκδοχές τους) εκτυλίσσονται όλο και πιο πολύ σε δημόσια θέα, δημιουργώντας την αίσθηση ότι υπονομεύουμε μόνοι μας την πολύτιμη ιδιωτικότητά μας.

Περισσότερες μεταρρυθμίσεις, μεγαλύτερες ανισότητες

Οι εποχές αλλάζαν ανέκαθεν χωρίς να περιμένουν εμάς, ποτέ όμως τόσο ραγδαία όσο στις μέρες μας που μια νέα «βιομηχανική επανάσταση» βρίσκεται προ των πυλών. Παραδοσιακά, οι κυβερνήσεις ακολουθούν αγκομαχώντας τις εξελίξεις, με μπαλώματα και μεταρρυθμίσεις που σκοπό έχουν να εναρμονίσουν την καθημερινότητα του πολίτη με εκείνη του εργαζόμενου, του εκπαιδευομενου, του καταναλωτή, του γονιού κλπ. Ειδικά σε τομείς, όπως η παιδεία, η αναμενόμενη διαφορά φάσης έχει σημαντικό αντίκτυπο στο μέλλον των παιδιών.

Το αποτέλεσμα είναι το χάσμα μεταξύ των πιο «γρήγορων» και των πιο «αργών» να μεγαλώνει, ακόμα και εντός της ίδιας κοινότητας, αφού δεν έχουν όλοι τις ίδιες δυνατότητες να μετέχουν των εξελίξεων και να επωφελούνται από αυτές.

v