«''Όλα δικά σου είναι; Μόνο κορίτσια έχεις;'' μου λένε και εγώ πρέπει να καταπιώ τα νεύρα μου και να απαντήσω όσο πιο ήπια μπορώ, “Ναι δικά μου. Ο Θεός με ευλόγησε με τέσσερα υπέροχα κορίτσια!”
Είναι κάτι που συμβαίνει πολύ συχνά, όταν βγαίνω έξω με τις κόρες μου. Στην αρχή δεν έδινα σημασία, αλλά όσο πιο πολύ γίνεται τόσο πιο πολύ κατανοώ ότι το πρόβλημα είναι πολύ βαθύτερο από την παραξενιά του καθενός.
Επίσης, είναι και οι κόρες μου μπροστά την ώρα που κάποιος υποτιμά την αξία τους ως παιδιά μου εστιάζοντας στην απουσία ενός, έστω, αγοριού στην οικογένεια.
Και ειλικρινά, δεν είναι και τόσο ωραίο να βγαίνεις για μια βόλτα με τα παιδιά σου, που τυγχάνει να είναι κορίτσια, ή να πετάγεσαι μέχρι το σούπερ μάρκετ να πάρεις χαρτί υγείας και σοκολάτες και να ακούς κάθε είδους σχόλια και γνώμες λες και σου συμβαίνει κάτι τρομερό.
“Πω πω, κάτσε να μεγαλώσουν και θα δεις τι σε περιμένει.”
“Αμάν, ο πατέρας τους θα σαλτάρει όταν φτάσουν στην εφηβεία.”
“Το πάτε μέχρι να βγει αγόρι, ε;
“Ο άντρας σου πρέπει να έχει τεράστια υπομονή.”
Αυτή η δήθεν συμπόνοια, όμως, κρύβει φθόνο και αρνητισμό, ο οποίος περνάει στα κορίτσια μου και επηρεάζει την ψυχολογία τους. Παιδιά είναι, δεν έχουν αναπτύξει ακόμη άμυνες απέναντι στην κακία του κόσμου κι έτσι πρέπει κάπως να τις προστατέψω.
“Ναι, είναι όλα κορίτσια και κανένα αγόρι και νιώθω υπέροχα γι’ αυτό” λέω και χαμογελώ πλατιά.
Για να βλέπουν τα κορίτσια μου το χαμόγελό μου και να ξέρουν ότι είναι για ‘κείνες και πηγάζει από ‘κείνες. Να ξέρουν ότι δεν τίθεται κανένα θέμα που καμιά τους δεν είναι “αγόρι”. Ότι τις αγαπώ όλες και είμαι περήφανη γι’ αυτές χωρίς τους αστερίσκους και τα “αλλά” που διάφοροι τυχάρπαστοι προσπαθούν να μας φορτώσουν.
Και να θυμούνται ότι είμαι μια περήφανη κοριτσομάνα που δεν έχει ανάγκη από ένα αγόρι για να ταιριάξει στα θέλω των άλλων. Και όσες φορές κι αν αποκτούσα τέσσερα παιδιά, δεν θα άλλαζα ούτε ένα από τα υπέροχα κοριτσόπουλά μου!»
Πηγή: kidspot.com.au
