Του είπαν ότι ο γιος του δεν θα περπατήσει ποτέ κι αυτός του έμαθε να χορεύει!

Του είπαν ότι ο γιος του δεν θα περπατήσει ποτέ κι αυτός του έμαθε να χορεύει!

Ο Άντριου Πρασάντ χορεύει σε ένα καταπράσινο παρτέρι στο πάρκο της γειτονιάς του δίπλα στον γιο του που στέκεται με την περπατούρα του. Σιγά σιγά, αρχίζει να χτυπάει τα ποδαράκια του πριν ο μπαμπάς του – που είναι επαγγελματίας χορευτής – τον σηκώσει ψηλά για να χορέψουνε μαζί.

Αυτή η σκηνή, θα έμοιαζε αδύνατη 2 χρόνια πριν, καθώς ο μικρός Έζρα – που σήμερα είναι 6 ετών – γεννήθηκε με μια πάθηση που χτυπά τη σπονδυλική στήλη αλλά και υδροκεφαλία, κάτι που καθιστούσε αδύνατο το να περπατήσει. Οι γονείς του το έμαθαν στις 23 εβδομάδες και, παρά το αρχικό σοκ, όταν ο μικρός Έζρα ήρθε στη ζωή ξεκίνησαν να αγωνίζονται για να ανατρέψουν τα δεδομένα.

«Ο χορός είναι η δουλειά μου και γι’ αυτό απολάμβανα να χορεύω με τις κόρες μου. Δεν μπορούσαν πιστέψω ότι δεν θα μπορώ να το κάνω με τον γιο μου», λέει ο Άντριου. Το πείσμα των δύο γονιών και οι διαδοχικές θεραπείες, έφεραν τον μικρό Έζρα σε θέση να μπουσουλάει λίγο μετά τα πρώτα του γενέθλια. Στους 18 μήνες ανέβαινε σκάλες μπουσουλώντας. Λίγο αργότερα κατάφερε να σταθεί με υποβοήθηση και κάποια στιγμή, περπάτησε κιόλας!

Το επόμενο βήμα για τον περήφανο μπαμπά ήταν να του μάθει να χορεύει!

Ο Άντριου έφτιαξε ειδικά παπούτσια για τον μικρό που έμπαιναν πάνω απ’ τα μεταλλικά στηρίγματα των ποδιών του κι έχουν σόλα ειδική για κλακέτες. Όταν τα φόρεσε για πρώτη φορά και άκουσε τους ήχους που έκανε με τα ποδαράκια του, τρελάθηκε από χαρά. Από τότε, έχει μάθει μερικές βασικές φιγούρες για να συνοδεύει τον μπαμπά και τις αδερφές του.

«Σέβομαι απόλυτα τους περιορισμούς του», τονίζει ο Άντριου, «δεν είχα ποτέ σκοπό να τον “φτιάξω”, απλώς να τον βοηθήσω να κάνει το καλύτερο που μπορεί.»

Καθώς ο Έζρα εξελίσσεται, οι γονείς του πίεσαν ώστε να εξελιχθούν και οι τοπικές σχολικές δομές και παιδικές χαρές ζητώντας να γίνουν πιο προσβάσιμες για παιδιά σαν τον γιο τους. Στην πορεία, εμπνεύστηκε και μια χορευτική παράσταση η οποία περιέχει ολη την ουσία της εμπειρίας του με τον Έζρα.

«Οι άνθρωποι μας ρωτάνε πως τα καταφέρνουμε», λέει, «και η απάντηση είναι πάντα “ένα βήμα τη φορά”, μόνο αν το δεις έτσι μοιάζει διαχειρίσιμο, αλλιώς είναι πραγματικό βουνό.»

Πηγή: thestar.com
v