Στα μάτια του άντρα μου παραμένω ποθητή κι ας έχω παχύνει μετά τα παιδιά

Στα μάτια του άντρα μου παραμένω ποθητή κι ας έχω παχύνει μετά τα παιδιά

Κακά τα ψέματα, ελάχιστες γυναίκες νιώθουν άνετα με το σώμα τους μετά την εγκυμοσύνη. Η χαλαρότητα και η πλαδαρότητα που έχει επέλθει στο άλλοτε σφιχτό σώμα μας, μάς κάνει να νιώθουμε μειονεκτικά και δημιουργεί την ανάγκη να επανέλθουμε στα προ παιδιού κιλά. Είναι πολύ σημαντικό, λοιπόν, ο άνθρωπος που έχουμε επιλέξει δίπλα μας να μας κάνει να αισθανόμαστε όμορφες και ποθητές ανεξάρτητα από το πόσο ζυγίζουμε.

 

Δεν έχω γνωρίσει γυναίκα που να ισχυρίζεται πώς μετά την γέννα νιώθει όμορφα με το σώμα της. Πάρτε εμένα για παράδειγμα. Εκτός από δυο υπέροχα παιδιά, απέκτησα μια πλαδαρή με σημάδια κοιλιά και στα άλλοτε σφιχτά πόδια μου, επικρατεί μια χαλαρότητα άνευ προηγουμένου. 

Έχουν περάσει τρία χρόνια από την γέννηση της δεύτερης κόρης μου και ακόμα δεν έχω χάσει τα κιλά της εγκυμοσύνης. Κάθε φορά που ανεβαίνω στην ζυγαριά, έρχομαι αντιμέτωπη με την πικρή αλήθεια. Έχω παχύνει. Πολύ.

Τον πρώτο καιρό ένιωθα πολύ άσχημα με την εμφάνισή μου. Φορούσα συνεχώς φαρδιά ρούχα, κι αν τύχαινε και ο σύζυγός μου έμπαινε στο μπάνιο την ώρα που άλλαζα, προσπαθούσα να κρύψω κάθε σημείο του κορμιού μου με μια πετσέτα ή το μπουρνούζι.

Φυσικά, αυτή η συμπεριφορά δεν πέρασε απαρατήρητη όπως ήλπιζα. Στην αρχή δεν μου είπε τίποτα, μετά από κάμποσο καιρό που συνέχιζα να παίζω «κρυφτό» με ρώτησε «Τι ακριβώς προσπαθείς να κρύψεις; Ότι έκανες δυο παιδιά;» 

Ξαφνιάστηκα και ντράπηκα. Πραγματικά, τι ακριβώς έκρυβα και από ποιον; Από τον άντρα μου; Ο οποίος δεν πέρασε μέρα από τότε που γέννησα χωρίς να μη μου λέει πόσο όμορφη είμαι ή πόσο πολύ με θέλει.

Κάποια στιγμή τον ρώτησα αν πιστεύει ότι πρέπει να αδυνατήσω. Γελώντας μου είπε να κάνω ό,τι θέλω και ότι για εκείνον δεν έχει καμιά διαφορά. Εκνευρίστηκα μαζί του. Νόμιζα πώς με κορόιδευε, πώς δεν έδινε σημασία σ' αυτό που του έλεγα. Άλλωστε με γνώρισε αδύνατη. Πώς είναι δυνατόν να με βρίσκει ακόμα θελκτική με 15 κιλά παραπάνω!

Και τότε μου είπε το εξής, δείχνοντάς με «Έχεις παχύνει, αλλά μου έκανες δυο κόρες. Αυτές οι ρυτίδες είναι απόδειξη των όσων έχουμε περάσει μαζί. Στενοχώριες, δυσκολίες, αλλά και πολλές χαρές. Αυτές οι άσπρες τρίχες είναι σημάδι ότι μεγαλώνουμε παρέα. Ούτε εγώ είμαι ο ίδιος αλλά με αγαπάς ακόμα. Καθετί που αλλάζει πάνω σου είναι δικό μου και το αγαπώ».

Δεν ένιωσα ποτέ μου τόσο τυχερή όσο εκείνη τη στιγμή. Συγκινήθηκα με τα λόγια του, γιατί ξέρω τα εννοούσε. Στο κάτω- κάτω, τα έκανε πράξη καθημερινά. Απλά εγώ ήμουν τυφλή γιατί είχα βουλιάξει στις ανασφάλειές μου. 

Στα μάτια του παρέμενα όμορφη και ποθητή και αυτό δεν θα άλλαζε. Γιατί αυτός ο άνθρωπος με αγάπησε για αυτό που είμαι και όχι για το πώς δείχνω.

v