Μετά την 1η μου περίοδο ένιωσα αβοήθητη, ώσπου μου μίλησε… ο πατέρας μου

Μετά την 1η μου περίοδο ένιωσα αβοήθητη, ώσπου μου μίλησε… ο πατέρας μου

Όταν ένα κορίτσι έχει την πρώτη του περίοδο είναι φυσιολογικό να νιώσει ότι χρειάζεται βοήθεια και καθοδήγηση, ειδικά όταν δεν του έχει μιλήσει κανείς πιο πριν. Αλλά και έτσι να είναι, πρέπει τη στιγμή που βλέπει αυτήν την κρίσιμη αλλαγή στο σώμα του να μπορεί να μιλήσει ανοιχτά με έναν δικό του άνθρωπο, π.χ. τη μητέρα του. Για τη Rebecca Mendoza, αυτός ο άνθρωπος ήταν ο πατέρας της και τον ευγνωμονεί μέχρι σήμερα.

Ο πατέρας μου μού μιλούσε συχνά για σοβαρά θέματα στις διαδρομές με το αυτοκίνητο. Μια μέρα, καθώς γυρίζαμε από το σχολείο, ξεκίνησε μια τέτοια κουβέντα. Ήμουν 11 και ήξερα ότι ακολουθεί μια βαρετή κουβέντα, αλλά δεν ήμασταν μακριά απ’ το σπίτι κι έτσι δεν σκοτίστηκα.

Σίγουρα δεν περίμενα να ακούσω απ’ το στόμα του λέξεις όπως «περίοδος», «πόνοι περιόδου», «εφηβεία», «σερβιέτες» κλπ. την ώρα που διασχίζαμε χωραφόδρομους με το αγροτικό του.

Κι όμως, αν και δεν περίμενα να ακούσω τέτοια πράγματα απ’ τον πατέρα μου, στην οικογένειά μου δεν υπήρχε και κανένας άλλος πρόθυμος να μου τα πει. Η μητέρα μου, από ντροπή και αμηχανία, μάλλον περίμενε να βρω μόνη μου την άκρη και να γλυτώσει την κουβέντα.

Θυμάμαι ακόμη τη μέρα που μου ήρθε η πρώτη μου περίοδος. Κάτι ήξερα για όλα αυτά, αλλά ήταν από την τηλεόραση και από κουβέντες με τις συνομήλικές μου. Ήξερα μέσες άκρες τι συμβαίνει αλλά δεν ήμουν έτοιμη να το αντιμετωπίσω. Θυμάμαι σαν χθες που έβαλα χαρτί υγείας στο εσώρουχό μου ελπίζοντας να μη γίνω ρεζίλι στην τάξη ή την προπόνηση. Και τις πρώτες νύχτες μετά από αυτό, που έκλαιγα μόνη μου στο δωμάτιό μου.

Όταν το είπα στη μητέρα μου, με πήγε μέχρι την τουαλέτα, μου έδειξε πως λειτουργούν οι σερβιέτες και η κουβέντα μας σταμάτησε εκεί. Ήξερα πλέον τι να κάνω, αλλά δεν ήξερα πως να ξεπεράσω τη ντροπή που ακολούθησε τον πανικό μου.

Όπως έμαθα αργότερα, ο πατέρας μου είχε ως δεδομένο ότι η μητέρα μου μού είχε μιλήσει γι’ αυτά τα πράγματα. Όταν ανακάλυψε ότι δεν είχα καμία ενημέρωση γύρω από τις αλλαγές που θα βιώσει το σώμα μου καθώς έμπαινα στην εφηβεία, θύμωσε πολύ και αποφάσισε να αναλάβει εκείνος τη δύσκολη δουλειά.

«Δεν μπορούσα να χωνέψω ότι θα το περνούσες όλο αυτό μόνη σου», μου είπε μια μέρα που το συζητήσαμε ξανά, «έπρεπε να είσαι προετοιμασμένη, κάποιος έπρεπε να σου έχει μιλήσει από πριν. Προσπάθησα να σου πω ό,τι ήξερα χωρίς να αποφύγω τίποτα. Δεν θυμάμαι τι σου είπα ακριβώς, θυμάμαι όμως πολύ καλά το γιατί σου τα είπα».

Τότε, ήμουν 11 ετών και η κουβέντα αυτή με καθήλωσε στη θέση μου. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ο πατέρας μου μού μιλούσε για όλα αυτά. Αργότερα, όμως, κατάλαβα πόσο δύσκολο, αλλά και πόσο σημαντικό ήταν για εκείνον και πόσο τυχερή ήμουν εγώ που είχα έναν τόσο στοργικό και θαρραλέο πατέρα.

Πηγή: insider.com

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

ΜΠΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΜΑΣ

Γραφτείτε στο Newsletter μας

Διαγωνισμοί, δώρα και τα πάντα για το παιδί και την οικογένεια!

v