Μόνο όταν γίνεις μητέρα συνειδητοποιείς το μέγεθος της αγάπης και την ανιδιοτέλεια που κρύβει η μητρότητα και αυτό το κείμενο μας το υπενθυμίζει με τον πιο γλυκό τρόπο.
«Μαμά,
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί κάποιες μέρες γκρίνιαζες τόσο πολύ... Μέχρι που έγινα μαμά και συνειδητοποίησα πόσο εξαντλημένη ήσουν και πόσο υποτιμημένη ένιωθες.
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί έκανες τόση ώρα να ετοιμαστείς... Μέχρι που έγινα μαμά και συνειδητοποίησα ότι έτρεχες για να ετοιμάσεις πρώτα εμάς και άφηνες πάντα τον εαυτό σου τελευταίο.
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί μου έλεγες να περιμένω πέντε λεπτά όταν ήθελα να παίξουμε... Χρειαζόσουν απλά να πάρεις δυο ανάσες και να ηρεμήσεις. Σε νιώθω τώρα.
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί εκνευριζόσουν με το παραμικρό… Μέχρι που έγινα μητέρα και συνειδητοποίησα ότι έφταιγε το συσσωρευμένο άγχος και οι μικρές απογοητεύσεις που κατάπινες καθημερινά. Τελικά, δεν έφταιγαν τα πεταμένα δημητριακά στο πάτωμα.
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί θύμωνες που δεν πήγαινα για ύπνο στην ώρα μου. Τώρα συνειδητοποιώ πόσα πράγματα έκανες (και τελείωνες!) όσο εμείς κοιμόμασταν.
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ανησυχούσες για τα πάντα. Τώρα ξέρω από πρώτο χέρι ότι η αγάπη σου ήταν τόσο μεγάλη που η σκέψη ότι μπορούσα να πάθω κάτι σε σκότωνε.
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί με αγκάλιαζες τόσο σφιχτά. Έγινα μαμά όμως και συνειδητοποίησα ότι ήταν ο τρόπος σου να μου δείξεις ότι ήμουν το καταφύγιό σου σε αυτόν τον σκληρό κόσμο.
Μαμά, σε κατάλαβα πραγματικά μόνο όταν απέκτησα δικά μου παιδιά… Και να σου πω κάτι; Αυτό με έκανε να σε αγαπήσω περισσότερο»
