6 tips από μια ψυχολόγο μαμά που θα σας λύσουν τα χέρια!

6 tips από μια ψυχολόγο μαμά που θα σας λύσουν τα χέρια!

Η ψυχολόγος και συγγραφέας πολλών best sellers Anna Bykova, λέει με περηφάνια πως είναι μια «τεμπέλα μαμά» και πιστεύει πως έτσι, δίνει στα παιδιά της την ευκαιρία να γίνουν πιο ανεξάρτητα.

Ωστόσο, με τον όρο «τεμπέλα μαμά», δεν εννοεί ότι ξαπλώνει στον καναπέ όλη μέρα, αλλά ότι θέλει να ΜΗΝ τα κάνει όλα μόνη της. Για παράδειγμα, μερικές φορές είναι καλύτερο να είσαι «τεμπέλα» και να αφήνεις ένα 7χρονο να πλύνει τα πιάτα για να βελτιώσει τις κινητικές δεξιότητες, ακόμα κι αν μετά χρειαστεί να σφουγγαρίσετε την κουζίνα ή ακόμα και να τα ξαναπλύνετε από την αρχή. 

Παρακάτω, μας δίνει 7 πολύτιμες συμβουλές από την εμπειρία της, που σίγουρα θα μας βοηθήσουν για μια πιο ήρεμη καθημερινότητα με τα παιδιά. 

Αποστολή «γιογιό»

Το κόψιμο της πάνας είναι μια διαδικασία που χρειάζεται χρόνο και υπομονή, αλλά θα ο στόχος θα επιτευχθεί γρηγορότερα αν ακολουθήσετε τα παρακάτω βήματα: 

  • Το γιογιό πρέπει να βρίσκεται πάντα στο ίδιο σημείο όπου το παιδί μπορεί να το δει εύκολα. Ποτέ μην πιέζετε το παιδί να καθίσει σε γιογιό.
  • Στην αρχή της εκπαίδευσης, μην ξεχνάτε να επαινείτε το παιδί σας κάθε φορά που κάθεται στο γιογιό. Το αποτέλεσμα είναι άσχετο σε αυτό το σημείο: δεν έχει σημασία αν πράγματι το χρησιμοποίησε ή αν απλά κάθισε σ΄ αυτό το παράξενο καθσματάκι χωρίς πάνα. 
  • Μπορείτε επίσης να βάλετε ένα αρκουδάκι στο γιογιό και να διηγηθείτε παραμύθια για το πόσο ωραίο είναι να κυκλοφορείς με στεγνά ρούχα αντί για βρεγμένες πάνες.

Αν ακολουθήσετε αυτές τις συμβουλές και δεν πιέσετε το παιδί, τα υπόλοιπα είναι θέμα χρόνου. 

Προλαβαίνουμε τα παιδικά ξεσπάσματα (tantrums)

Όλοι έχουμε δει το παιδί μας να κλαίει και χτυπιέται επειδή δεν του δίνουμε το κοφτερό ψαλίδι για να παίξει ή επειδή δεν του αγοράσαμε γλειφιτζούρι από το περίπτερο. Οι παρακάτω συμβουλές, θα περιορίσουν τα παιδικά ξεσπάσματα: 

  • Κρύψτε όλα τα πράγματα που δεν επιτρέπουμε να αγγίζει το παιδί.
  • Αν ζητάει κάτι απαγορευμένο επίμονα, αποσπάστε του την προσοχή με ένα άλλο, εντυπωσιακό αντικείμενο ή υποσχεθείτε ότι θα κάνετε κάτι άλλο ακόμα πιο συναρπαστικό. Κουβαλάω πάντα μαζί μου ένα μπουκάλι με φούσκες, ένα κόκκινο μπαλόνι ή μικρά, φτηνά παιχνίδια για περίπτωση έκτακτης ανάγκης.
  • Εάν σας ζητάει κάτι επικίνδυνο όπως ένα ψαλίδι με πείσμα, ίσως είναι καλό να του το δώσετε για λίγο, αλλά πάντα με προσοχή και δική σας επίβλεψη. Όταν του λέμε συνέχεια «όχι» το εκνευρίζουμε και περιορίζουμε την ανάπτυξη του. 
  • Δοκιμάστε την προσέγγιση, «Φυσικά, θα κάνουμε αυτό που θες, αλλά θα πρέπει να περιμένουμε λίγο ακόμα» ή «Φυσικά, θα παίξουμε, αλλά ας κοιμηθούμε πρώτα». 
  • Εάν πρέπει να σταματήσετε το παιχνίδι για να ταΐσετε το παιδί σας, προτείνετε πρώτα να ταΐσετε την κούκλα του (ή όποιο άλλο παιχνίδι του αποσπά την προσοχή).  Έτσι θα αποφύγετε τα κλάματα και το χάος που θα ακολουθήσει! 

Διαχειριζόμαστε τα παιδικά ξεσπάσματα (tantrums)

Μερικές φορές, ό,τι κι αν κάνουμε, δεν καταφέρνουμε να προλάβουμε ένα ξέσπασμα οπότε πρέπει να το διαχειριστούμε:

  • Στρέψτε την προσοχή του παιδιού σας σε κάτι άλλο.
  • Φτιάξτε μια «ρουτίνα ηρεμίας». Κατά κανόνα, οι περισσότερες οικογένειες αναπτύσσουν τη δική τους «ρουτίνα ηρεμίας» με την πάροδο του χρόνου. Μπορεί να είναι ένα παραμύθι ή ένα παιχνίδι. Για παράδειγμα, η μαμά μπορεί να φυσήξει απαλά στα μάτια του παιδιού για να στεγνώσει τα δάκρυά του. Ή μπορείτε να δώσετε στο παιδί λίγο «μαγικό» νερό που θα το ηρεμήσει.
  • Αγνοήστε αυτή τη συμπεριφορά. Εάν έχετε ήδη δοκιμάσει άλλες μεθόδους και δεν υπάρχουν κίνδυνοι για την υγεία (όπως μια επιληπτική ή ασθματική κρίση), μπορείτε να αφήσετε το παιδί μόνο του να κλάψει για λίγο ή απλώς να αγνοήσετε τις κραυγές του. Μην επιπλήξετε το παιδί σας και μην το κλείσετε μόνο του σε ένα δωμάτιο, απλώς μοιραστείτε τα συναισθήματά σας: «Νομίζω ότι θέλεις να κλάψεις τώρα...  Όταν σταματήσεις, μπορούμε να πάμε στην παιδική χαρά. 

«Δεν τρώει τίποτα...»

Η τροφή είναι βασική ανθρώπινη ανάγκη. Εάν «ξεχάσετε» να ταΐσετε ένα νεογέννητο, θα ξεσηκώσει τον κόσμο από τις φωνές του. Τα παιδιά ξέρουν καλύτερα πότε πρέπει να φάνε. 

  • Όταν προσφέρετε στο παιδί ποικίλο και πολύχρωμο φαγητό, θυμηθείτε την ψυχολογία πίσω από αυτό: το πιο σημαντικό είναι να μην προσπαθήσετε να το πείσετε να το φάει - αφήστε το να πεινάει πραγματικά. Η όρεξη είναι πάντα καλύτερη όταν συνδέεται με θετικά συναισθήματα.
  • Εάν αφήσετε το παιδί να συμμετέχει στη διαδικασία μαγειρέματος, του δώσετε δηλαδή την ευκαιρία να δοκιμάσει διαφορετικά υλικά και να διαλέξει προϊόντα στο σούπερ μάρκετ, δεν θα αντιμετωπίσετε ποτέ ξανά το προβλήματα του «δεν τρώει τίποτα».
  • Και όταν θέλετε να δώσετε στο παιδί σας περισσότερο φαγητό από αυτό που πραγματικά χρειάζεται, αφιερώστε λίγο χρόνο και σκεφτείτε: «Γιατί το κάνω αυτό; Πρόκειται για τα στερεότυπα από το παρελθόν; Πιστεύω ότι δεν πρέπει να μείνει τίποτα στο πιάτο; Ή φοβάμαι ότι το παιδί πεινάει ακόμα;». Το παιδί δεν είναι εχθρός του εαυτού του και έχει ισχυρή σχέση με το σώμα του. Θα φάει όταν πεινάσει.  Το να ταΐζετε το παιδί με το ζόρι,  δεν είναι ο καλύτερος τρόπος για να εκφράσετε την αγάπη σας.

Υιοθετώντας υγιεινές συνήθειες

  • Εάν το παιδί δεν τρώει πρωινό, μεσημεριανό ή βραδινό, μην το αφήνετε να τσιμπολογάει σνακ μεταξύ των γευμάτων. 
  • Προσπαθήστε να αποφύγετε προϊόντα με τεχνητές γεύσεις. Όταν το παιδί τα συνηθίσει, το υγιεινό φαγητό θα έχει μπαγιάτικη γεύση.
  • Δώστε στο παιδί λιγότερα γλυκά.
  • Περπατάτε πιο συχνά και κάντε το παιδί σας πιο δραστήριο. Αυτό θα έχει θετική επίδραση τόσο στην όρεξή του όσο και στη συναισθηματική και σωματική υγεία του.

Δυσκολίες στον ύπνο

Εάν το παιδί δυσκολεύεται να κοιμηθεί ή έχει αναπτύξει τη συνήθεια να αποκοιμιέται κλαίγοντας, ίσως αντιλαμβάνεται τον ύπνο ως τιμωρία ή αισθάνεται πως πρόκειται για κάτι ιδιαίτερα σημαντικό και αγχώνεται. Η Anna Bykova, μοιράζεται μαζί μας  τις δικές της παρατηρήσεις και μεθόδους που χρησιμοποιούσε όταν δούλευε σε βρεφονηπιακό σταθμό: 

«Για να βοηθήσω τα παιδιά να κοιμηθούν, εφάρμοζα τα παρακάτω κολπάκια:

  • Θεραπεία προσανατολισμένη στο σώμα. Κάθισα στην καρέκλα δίπλα στο κρεβάτι του παιδιού. Έβαλα το ένα χέρι στον μηρό τους, στερεώνοντας απαλά τα πόδια τους και το άλλο στον ώμο τους. Μετά έκανα πολύ απαλές αιωρούμενες κινήσεις. Αυτή η τεχνική τους επιτρέπει να επιτύχουν μυϊκή χαλάρωση, καθώς και να ηρεμήσουν το νευρικό σύστημα.
  • Κοινή αναπνοή. Με τα χέρια μου στο σώμα του παιδιού, προσπάθησα να μιμηθώ την αναπνοή του. Σταδιακά άρχισα να αναπνέω πιο βαθιά και στη συνέχεια να το κουνάω. Χάρη στις αργές, βαθιές αναπνοές, τα παιδιά κοιμούνται πιο γρήγορα.
  • Αργό διάβασμα. Όταν διάβαζα ένα βιβλίο, έβαζα στο κείμενο φράσεις για τη χαλάρωση και τον ύπνο: «Και μετά είπε η αρκούδα... Θα κάτσω στο κούτσουρο... Φάε την πίτα μου... Ξάπλωσε στο γρασίδι... Πάρτε έναν υπνάκο...» Είναι απαραίτητο να διαβάζετε αργά κατά την εκπνοή, με παύσεις, για να κάνετε την αναπνοή σας απαλή και σταδιακά να επιβραδύνετε τον ρυθμό της ομιλίας σας. Εάν το κάνετε σωστά, θα παρατηρήσετε επιβράδυνση στην αναπνοή των ακροατών σας».

Πηγή: brightside.me

v