Συνέντευξη με τον Αναστάση Δεληγίαννη που σκηνοθέτησε το «Ένα παιδί μετράει τ' άστρα»

Συνέντευξη με τον Αναστάση Δεληγίαννη που σκηνοθέτησε το «Ένα παιδί μετράει τ άστρα»

Ο Αναστάσης Δεληγίαννης, χορογράφος, συγγραφέας, σκηνοθέτης και δάσκαλος, σκηνοθετεί φέτος τις παραστάσεις «Ένα παιδί μετράει τ' άστρα» και «Τα σ' αγαπώ του κόσμου» στο θέατρο Βασιλάκου, 

Είστε ένας άνθρωπος με πλούσιο βιογραφικό και πολλά ενδιαφέροντα! Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη σκηνοθεσία παιδικών παραστάσεων;

Οι παιδικές παραστάσεις στα μάτια μου είναι μια μεγάλη πρόκληση και μια μεγάλη ελευθερία. Πρόκληση για τον λόγο ότι χρειάζονται τεράστιες ισορροπίες στο πως θα αποδώσεις όλα τα συναισθήματα αλλά και όλες τις πτυχές που έχει η ζωή και κατ' επέκτασιν τα έργα. Πρέπει να μιλήσεις στην καρδιά των παιδιών με τέτοιο τρόπο που θα αγκαλιάσουν και θα κατανοήσουν την ιστορία και τους ήρωες του έργου. Όμως υπάρχει μεγάλη ελευθερία στη δημιουργία, στο όνειρο, στη σύμπραξη μουσικής και λόγου κι αυτό με κάνει χαρούμενο αφού μπορώ να λειτουργήσω με χορό, με τραγούδι και να δώσω τόσο έντεχνα την ιστορία με πολλές μορφές.

Φέτος ανεβάζετε δύο παιδικές παραστάσεις, και η κάθε μία απευθύνεται σε διαφορετικό ηλικιακό κοινό. Γιατί είναι σημαντικό να βλέπουν τα παιδιά θέατρο από μικρά;

Το θέατρο είναι εκπαίδευση και πολιτισμός. Ειδικά το θέατρο για παιδιά κι εφήβους είναι πολύ σημαντικό γιατί δίνει τη δυνατότητα να διδάξεις και να μεταφέρεις γνώσεις με ένα τρόπο διαφορετικό ,ξεκουράζοντας τα παιδιά και βάζοντας τα σε διαδικασία να σκεφτούν και να αφομοιώσουν τα στοιχεία εκείνα που είναι τα πιο ταιριαστά στη ψυχή τους αλλά και στη σκέψη τους. Η δύναμη του λόγου και της εικόνας όταν δαμάζεται σωστά, δίνει άμορφα αποτελέσματα στα παιδιά που έχουν την χαρά να γευτούν ως θεατές τη θεατρική τέχνη.

Πώς αντιδρούν οι μικροί θεατές όταν παρακολουθούν τις παραστάσεις σας; Είναι θερμό κοινό;

Η αλήθεια είναι ότι είμαι πάντα πολύ συγκινημένος και έκπληκτος από αντιδράσεις των παιδιών. Τα παιδιά καταλαβαίνουν πολύ καλά πότε τους ζητάς να συμμετέχουν και πολλές φορές τα επιφωνήματα τους αλλά και οι φωνούλες τους που μιλάνε στους ηθοποιούς, κάνουν τη παράσταση ακόμα πιο ζωντανή, ακόμα πιο εύστροφη. Είμαι τυχερός γιατί πάντα τα παιδιά είναι πολύ θερμό κοινό και πολύ ικανοποιημένο από τις παραστάσεις. Με πολύ ωραίο τρόπο, με τα γέλια τους αλλά και τα χειροκροτήματα τους.

Το «Ένα παιδί μετράει τ΄άστρα» είναι ένα σπουδαίο έργο με πολλά μηνύματα. Εσείς σε ποιο εστιάζετε περισσότερο; Τι είναι αυτό που θέλετε να αφήσετε κυρίως στους θεατές σας;

 Το ένα παιδί μετράει τα άστρα....είναι ένα βιβλίο που πρέπει να αναγνώσουν όλα τα παιδιά. Είναι τόσο διαχρονικό που θα μπορούσε να ταιριάξει σε κάθε εποχή. Είναι όντως γεμάτο μνήματα. Σίγουρα με συγκινεί πολύ ο τρόπος που αναφέρει και προάγει τη φιλία μεταξύ των ανθρώπων, είτε συμμαθητών είτε των βασικών ηρώων σε διάφορες ηλικίες όμως το βασικότερο σε μένα αίσθημα που έχει αποτυπωθεί είναι το να ακούς τη καρδιά σου κι έτσι να ακολουθείς τα όνειρα σου. Να πολεμάς σε όσες δυσκολίες και να ζεις προσπαθώντας να καταφέρεις τα όνειρα σου . Η πίστη στον εαυτό μας, στις δυνάμεις μας και στο μέλλον όπως το ονειρευόμαστε!

Πόσο εύκολο είναι για τα μικρά παιδιά να μοιραστούν τα «σ’ αγαπώ» τους;

Το «Σε αγαπώ» είναι δύσκολο να μοιραστεί πια σε οποιαδήποτε ηλικία. Η ζωή έχει πάρει ένα ταχύ ρυθμό κ η τεχνολογία ενώ μας φέρνει τόσο κοντά, μας έχει απομακρύνει. Θεωρώ τα μικρά παιδιά μέσα από τον ενθουσιασμό τους αλλά και την ενέργεια τους τυχερότερα από τους ενήλικες στο να μεταδώσουν τα συναισθήματα τους και τα μηνύματα αγάπης τους. Ακόμα και αν δε βρίσκουν τρόπο να το πουν, βρίσκουν τρόπο να το δείξουν. Μακάρι να μπορούσαμε όλοι οι άνθρωποι να νιώσουμε αυτή τη παιδική ελευθερία και να μοιραζόμασταν τα συναισθήματα μας και τη σκέψη μας. Θα ήταν πιο συνδεδεμένος ο κοινωνικός ιστός οπότε μέσα από τη προσωπική βελτίωση και εξωτερίκευση του καθενός, θα ήμασταν όλοι μαζί καλύτερη ομάδα!

Τελικά ο Αναστάσης Δεληγιάννης είναι χορογράφος, συγγραφέας, σκηνοθέτης ή δάσκαλος;

Τελικά νομίζω είναι ένα παιδί.. είμαι ένα παιδί και σαν παιδί θέλω να έχω τρόπους να δείχνω τα συναισθήματα μου. Η εργασία μου είναι το μεγαλύτερο όνειρο μου... Όλα είναι έκφραση για μένα και προέκταση των ονείρων μου. Ίσως από μικρός και εγώ να μετρούσα άστρα, κι αυτά τα άστρα να ήταν η μουσική, ο χορός, το θέατρο, τα βιβλία. Μετρούσα και άφηνα τη φαντασία μου να φτιάξει ένα κόσμο. Προσπαθώ πολύ ο κόσμος που ζω να είναι σαν εκείνο που είχα οραματιστεί και να ζω σαν κάθε μέρα να είναι μια μέρα καινούργια, μια μέρα λαμπερή...

v