Ελένη Βλάχου: «σκηνοθέτησα τον Συρανό γιατί το παιδί που θα δει την παράσταση, θα κερδίσει έναν ήρωα και φίλο!»

Ελένη Βλάχου: «σκηνοθέτησα τον Συρανό γιατί το παιδί που θα δει την παράσταση, θα κερδίσει έναν ήρωα και φίλο!»

Η παράσταση «Συρανό» είναι εμπνευσμένη από το κλασικό θεατρικό έργο του Εντμόν Ροστάν, σε νέα διασκευή για παιδιά και σκηνοθεσία της Ελένης Βλάχου, με ζωντανή μουσική επί σκηνής. Τι έχει να μας πει όμως η ίδια η σκηνοθέτρια για την παράσταση;

Από τον Ερωτόκριτο στον Ταρτούφο, κι από τον Ταρτούφο στον Συρανό. Κλασικά αριστουργήματα, διασκευασμένα για παιδιά και εφήβους. Τι πιστεύετε ότι “δίνουν” αυτά τα έργα στη νέα γενιά;

Όλα τα έργα που γράφονται φέρουν μαζί και την εποχή τους οπότε όποιος τα διαβάζει ή τα βλέπει στη σκηνή κερδίζει διπλά: ψυχαγωγείται -με την κυριολεκτική έννοια της λέξης- μέσα από μια ενδιαφέρουσα ιστορία και παράλληλα ταξιδεύει σε μία άλλη εποχή μαθαίνοντας γι’ αυτήν. Όσο πιο παλιά είναι μια ιστορία, τόσο πιο μεγάλο το ταξίδι. Είναι ωραίο πού και πού να δίνουμε την ευκαιρία στις νέες γενιές να κάνουν τέτοια ταξίδια. Πόσο μάλλον αν είναι να τα κάνουν παρέα με ήρωες όπως ο Ερωτόκριτος, ο Ταρτούφος, ο Συρανό! Ήρωες παλιούς που όσο περνούν τα χρόνια παλιώνουν κι άλλο κι όμως – τουλάχιστον για την ώρα-  έχουν να μας πουν πράγματα που ακόμα μας αφορούν.

Γιατί ένα παιδί πρέπει να δει τον Συρανό; Πόσο πιο “πλούσιο” βγαίνει μετά το τέλος της παράστασης;

Ο Συρανό προσφέρει στην κυριολεξία εργαλεία επιβίωσης! Συστήνει την τέχνη, τα βιβλία, την ποίηση ως καταφύγιο, ως λύση απέναντι στη βία! Απομυθοποιεί την τελειότητα μιας και ο ίδιος δεν είναι καθόλου τέλειος! Έχει μια μεγάλη μύτη, είναι ξεροκέφαλος, θυμώνει εύκολα, ζηλεύει και λίγο καμιά φορά! Αποδεικνύει όμως με τις επιλογές που κάνει, ότι όλοι όπως κι αν μοιάζουν, απ’ όπου κι αν προέρχονται αξίζουν να αγαπούν και να αγαπιούνται. Ότι όλοι κάνουμε λάθη αλλά και πολλά σωστά! Ένα παιδί που θα γνωρίσει τον Συρανό μέσα από την παράσταση, θα έχει κερδίσει έναν ήρωα- συμπαραστάτη και φίλο!

Πόσο δύσκολο είναι να μείνει ένας σκηνοθέτης πιστός στο “κλασικό”, χωρίς όμως να το παρουσιάσει σαν κάτι παλιακό και βαρετό;

Αν κανείς ασχοληθεί με την ουσία αυτών των κειμένων και όχι με το δέος που έχει δημιουργηθεί γύρω από αυτά, αν καθίσει δίπλα τους και όχι απέναντί τους, δεν είναι τόσο δύσκολο. Προτείνω- σε πολλά εισαγωγικά- την απομυθοποίηση των κλασσικών αριστουργημάτων ώστε να δίνουμε χώρο να “ακούγεται” το πόσο καλά μπορούν και συνομιλούν με τη σύγχρονη εποχή. Πόσα εργαλεία μας δίνουν για σύγχρονες προσεγγίσεις. Παίρνουμε φυσικά σαν δεδομένο ότι μιλάμε για κάποιον σκηνοθέτη που είναι πρώτα απ’ όλα  παρών στην δική του εποχή, την αφουγκράζεται και την γνωρίζει.

Ο Συρανό είναι μια ιστορία για την αξία της φιλίας, την ομορφιά της διαφορετικότητας και τη δύναμη της αγάπης. Μέχρι πού μπορεί να φτάσει η Ελένη Βλάχου για κάποιον που αγαπά;

Μέχρι εκεί που δεν του στερεί σε κανένα επίπεδο την ελευθερία του.

Ετοιμάζετε κάτι άλλο για το 2025; 

Συνεχίζω να βρίσκομαι στη σκηνή του θεάτρου Τζένη Καρέζη στην παράσταση «Σπυριδούλες» σε σκηνοθεσία Θ.Ζερίτη και Χ.Κρεμμύδα και το καλοκαίρι θα είμαι σε περιοδεία με μια καινούρια παραγωγή. Έχω στο μυαλό μου την επόμενη διασκευή που θα ήθελα να κάνω για παιδιά και ήδη έχω ξεκινήσει την μελέτη! Αν βρεθεί ένας ασφαλής «τόπος», μια κατάλληλη συνεργασία να εμπιστευτώ το πρότζεκτ που έχω στο μυαλό μου, μπορεί και να το καταφέρουμε να συμβεί μέσα στο 2025.

v