5 λόγοι για τους οποίους διαλέγουμε μη διαθέσιμους συντρόφους

Η αλήθεια είναι πως πολλές από τις επιλογές μας στις σχέσεις δεν είναι τυχαίες. Κουβαλούν μαζί τους μια ιστορία — τη δική μας ιστορία. Είναι κομμάτια από το παρελθόν μας, από εκείνα τα πρώτα χρόνια που μας διαμόρφωσαν χωρίς να το καταλάβουμε.

Ας δούμε μαζί πέντε βασικούς λόγους που μας οδηγούν, πολλές φορές ασυνείδητα, να επιλέγουμε συντρόφους που είναι συναισθηματικά μη διαθέσιμοι:

1. Μεγαλώσαμε με συναισθηματικά μη διαθέσιμους γονείς

Εάν όταν ήμασταν παιδιά δεν λάβαμε τη συναισθηματική αποδοχή και την αγάπη που χρειαζόμασταν, μάθαμε να ζητάμε την αγάπη εκεί που δεν υπάρχει. Είναι σαν να προσπαθούμε να επαναλάβουμε εκείνη τη σχέση με τους γονείς μας, αλλά αυτή τη φορά να την «διορθώσουμε». Αν καταφέρουμε να κάνουμε έναν άνθρωπο που είναι απόμακρος να μας αγαπήσει, είναι σαν να γιατρεύουμε την πληγή του παιδιού που κάποτε έμεινε μόνο του.

Όμως η αγάπη δεν πρέπει να είναι αγώνας. Η αγάπη δεν είναι βραβείο που κερδίζεται αν προσπαθήσουμε αρκετά. Η αγάπη είναι εκεί για εμάς — γιατί την αξίζουμε.

2. Το απρόβλεπτο μας φαίνεται οικείο

Πολλές φορές οι γυναίκες που μεγάλωσαν σε σπίτια γεμάτα ένταση, ανασφάλεια ή ακόμα και συναισθηματική ψυχρότητα, αναζητούν ενήλικες σχέσεις που μοιάζουν με αυτό το χάος. Γιατί το χάος, όσο κι αν μας πονάει, είναι οικείο. Είναι το μέρος που γνωρίζουμε καλύτερα, το «σπίτι» που μάθαμε να αντέχουμε. Κι έτσι, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, νιώθουμε ασφάλεια εκεί που υπάρχει αβεβαιότητα.

3. Ο φόβος της οικειότητας

Μπορεί να ακούγεται παράξενο, αλλά πολλές φορές φοβόμαστε να έρθουμε πραγματικά κοντά με κάποιον. Αν έχουμε πληγωθεί, αν κάποτε εκδηλώσαμε τα συναισθήματά μας και πήραμε απόρριψη ή αδιαφορία, τότε χτίζουμε ένα τοίχος γύρω από την καρδιά μας. Επιλέγοντας συντρόφους που δεν μπορούν να μας δώσουν αυτά που θέλουμε, νιώθουμε — παράλογα ίσως — ασφάλεια. Γιατί ξέρουμε τι να περιμένουμε: την απόσταση.

Είναι δύσκολο να το παραδεχτεί κανείς, αλλά συχνά φοβόμαστε περισσότερο την αγάπη παρά τη μοναξιά.

4. Χαμηλή αυτοεκτίμηση — Δεν πιστεύουμε ότι αξίζουμε κάτι καλύτερο

Όταν έχουμε μεγαλώσει με την αίσθηση ότι δεν αξίζουμε, ότι δεν είμαστε αρκετές, τότε συχνά αποδεχόμαστε τα «ψίχουλα» που μας δίνει ένας μη διαθέσιμος σύντροφος. Είναι σαν να επιβεβαιώνουμε μια εσωτερική φωνή που μας λέει: «Να, βλέπεις; Αυτό σου αξίζει».

Όμως αυτή η φωνή δεν είναι αληθινή. Είναι η φωνή του παρελθόντος — όχι της αλήθειας. Η δική μας αξία δεν καθορίζεται από το ποιος μας αγαπά, αλλά από ποιες πραγματικά είμαστε!

5. Η ανάγκη να «διορθώσουμε» την ιστορία

Μερικές φορές κυνηγάμε μη διαθέσιμους ανθρώπους με την ελπίδα ότι θα τους αλλάξουμε. Είναι σαν να πιστεύουμε ότι αν τώρα τα καταφέρουμε, θα επουλώσουμε και όλες τις παλιές πληγές. Σαν να μπορούμε να ξαναγράψουμε την ιστορία μας από την αρχή.

Όμως η αλήθεια είναι πως κανείς δεν αλλάζει αν δεν το θέλει πάνω απ' όλα ο ίδιος. Και κανείς δεν μπορεί να «διορθώσει» το παιδί που ήμασταν τότε — παρά μόνο εμείς οι ίδιες, αγαπώντας τον εαυτό μας όπως θα θέλαμε να μας είχαν αγαπήσει.

Μη νιώθεις ντροπή, δεν είσαι μόνη!

Αν αναγνωρίζεις τον εαυτό σου σε όλα αυτά, μην νιώθεις ενοχή ή ντροπή. Δεν είσαι μόνη σου. Είσαι απλώς μια γυναίκα που κουβαλάει την ιστορία της, όπως όλες μας.

Το πιο σημαντικό είναι πως σήμερα έχεις την επιλογή να γράψεις τη δική σου ιστορία. Όχι για να αποδείξεις κάτι σε κανέναν, αλλά γιατί το αξίζεις!