«Δεν είμαστε όπως παλιά»: τι σημαίνει αυτό για τον γάμο σου και πώς το σώζεις

«Δεν είμαστε όπως παλιά»: τι σημαίνει αυτό για τον γάμο σου και πώς το σώζεις

«Δεν είμαστε όπως παλιά». Πόσες φορές έχεις ακούσει – ή πει – αυτή τη φράση; Μπορεί να ειπώθηκε σε μια κουρασμένη στιγμή, πάνω σε έναν καβγά. Ή χαμηλόφωνα, σαν παραδοχή, όταν πια όλα γύρω έμοιαζαν ξένα. Όπως κι αν ειπώθηκε, είναι μια φράση γεμάτη βάρος. Και φόβο. Γιατί πίσω της κρύβεται μια ερώτηση που καίει: Κι αν τελειώσαμε;

Η αλήθεια είναι πως κανένας γάμος δεν μένει «όπως παλιά». Και δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό.

Τι σημαίνει «δεν είμαστε όπως παλιά»;

Αρχικά, ας το ξεκαθαρίσουμε: το να αλλάζει μια σχέση με τον χρόνο είναι φυσιολογικό. Στην αρχή, όλα μοιάζουν πιο έντονα, πιο φρέσκα. Οι πρώτες αγκαλιές, τα ξενύχτια για κουβέντα, οι απρογραμμάτιστες εξόδους, η λαχτάρα να είστε μαζί. Αυτό το στάδιο – το λεγόμενο «ρομαντικό στάδιο» – δεν κρατάει για πάντα. Και δεν είναι σχεδιασμένο για να κρατάει.

Με τον χρόνο έρχονται οι υποχρεώσεις, τα παιδιά, τα άγχη, οι κούραση. Η σχέση δεν χάνεται – αλλάζει. Το ερώτημα είναι: Πώς αλλάζει; Και κυρίως: Μας χωρίζει ή μας δένει αλλιώς;

Όταν λες «δεν είμαστε όπως παλιά», τι εννοείς ακριβώς; Δεν νιώθεις πια ερωτευμένη; Δεν μοιράζεστε πια πράγματα; Δεν αναγνωρίζεις αυτόν που έχεις απέναντί σου; Ή μήπως έχεις ξεχάσει ποια είσαι εσύ μέσα σε όλα αυτά;

Το να το αναγνωρίσεις αυτό είναι το πρώτο βήμα για να σώσεις τον γάμο σου – αν θέλεις να σωθεί.

Ποιος φταίει που αλλάξαμε;

Η πιο εύκολη απάντηση είναι: «Αυτός φταίει». Ή: «Φταίω εγώ». Η αλήθεια όμως είναι συνήθως πιο σύνθετη. Οι σχέσεις δεν χαλάνε από τη μια μέρα στην άλλη. Φθείρονται αργά. Από τις λέξεις που δεν ειπώθηκαν, τις αγκαλιές που αναβλήθηκαν, την απομάκρυνση που δεν παρατηρήσαμε εγκαίρως.

Δεν φταίει πάντα κάποιος. Φταίει το πώς διαχειριζόμαστε τις αλλαγές. Το ότι πιστέψαμε πως ο γάμος «τρέχει μόνος του». Δεν τρέχει. Θέλει φροντίδα. Θέλει επένδυση. Θέλει να μη θεωρείς τον άλλον δεδομένο.

Μπορεί να σωθεί ένας γάμος που έχει αλλάξει;

Ναι, μπορεί. Αλλά όχι αν προσπαθείς να τον επαναφέρεις «όπως ήταν». Γιατί αυτό το «παλιά» δεν υπάρχει πια. Δεν είστε πια εκείνοι οι ίδιοι άνθρωποι. Κι αυτό είναι καλό. Σημαίνει ότι έχετε εμπειρίες, πόνο, χαρές, κοινές ήττες και νίκες. Σημαίνει ότι υπάρχει κάτι πιο βαθύ από τον ενθουσιασμό.

Ο γάμος δεν χρειάζεται να είναι φλογερός για να είναι ζωντανός. Αρκεί να είναι αληθινός. Κι αυτό σημαίνει:

  • Να μιλάς ανοιχτά. Όχι όταν πια βράζεις, αλλά όσο νιώθεις ακόμα την ανάγκη να σε καταλάβει.

  • Να θυμάσαι γιατί ξεκινήσατε. Όχι ρομαντικοποιώντας το παρελθόν, αλλά αναγνωρίζοντας τον άνθρωπο που αγάπησες.

  • Να βάζεις μικρές στιγμές μέσα στην καθημερινότητα. Ένα άγγιγμα, ένα μήνυμα, ένα «ευχαριστώ» δεν είναι τίποτα – κι όμως είναι όλα.

  • Να φροντίζεις εσένα. Όταν χάσεις τον εαυτό σου, είναι πολύ εύκολο να χαθείς και από τη σχέση σου.

Και αν δεν σώζεται;

Τότε έχεις το δικαίωμα να φύγεις. Ο γάμος αξίζει να παλέψεις για αυτόν – αλλά όχι αν σε πονάει συνεχώς, όχι αν δεν υπάρχει αμοιβαία προσπάθεια, όχι αν σου σβήνει τη φλόγα για ζωή. Δεν είναι ήττα να φύγεις. Ήττα είναι να μείνεις χωρίς να υπάρχει ζωή μέσα σου.

Το «παλιά» δεν είναι ο στόχος

Ο στόχος είναι το τώρα. Να είσαι με έναν άνθρωπο που σε κοιτά και σε βλέπει, όπως είσαι σήμερα. Να εξελίσσεστε μαζί. Να κρατάτε ο ένας τον άλλον μέσα σε αυτή τη ρευστή, δύσκολη αλλά όμορφη διαδρομή.

Αν ακούσεις μέσα σου το «δεν είμαστε όπως παλιά», μην τρομάξεις. Άκου το σαν υπενθύμιση: είναι ώρα να ξανασυστηθείτε. Όχι να αναβιώσετε κάτι τελειωμένο, αλλά να δημιουργήσετε κάτι νέο. Κάτι που να χωράει την αλήθεια σας – όπως είναι τώρα.

Γιατί ο αληθινός έρωτας, αυτός που αξίζει να κρατήσεις, δεν είναι ο τέλειος. Είναι ο εξελιγμένος. Ο τίμιος. Ο ανθεκτικός.

Απόρρητο
v