Μήπως είμαι υπερπροστατευτική μαμά; Πού είναι το όριο;

Ερώτηση:
Ανησυχώ πολύ για την ασφάλεια και την ευημερία του παιδιού μου, σε σημείο που πολλές φορές καταλήγω να παίρνω εγώ αποφάσεις γι’ αυτό, για να το «προστατέψω». Ο σύζυγός μου λέει ότι δεν του δίνω αρκετό χώρο να ανεξαρτητοποιηθεί, και μερικές φορές βλέπω και το ίδιο το παιδί να δυσανασχετεί. Πώς μπορώ να καταλάβω αν η φροντίδα μου μετατρέπεται σε έλεγχο; Και πώς θα βρω την ισορροπία ανάμεσα στο να είμαι παρούσα και στο να του επιτρέπω να κάνει τα δικά του βήματα;

Απάντηση:

Αγαπητή αναγνώστρια,

Είναι υπέροχο το ότι θέτετε στον εαυτό σας αυτά τα ερωτήματα και είναι σημαντικό να "ελέγχετε" τον εαυτό σας παρατηρώντας τη σχέση με το παιδί σας. Δεν αναφέρετε την ηλικία του παιδιού σας που είναι σημαντικός παράγοντας και έτσι θα προσπαθήσω να προσεγγίσω πιο γενικά το θέμα.

Τη στιγμή που κάνετε μία επιλογή σχετικά με το παιδί σας, θα σας βοηθήσει να αναρωτιέστε αν την κάνετε για την προστασία του παιδιού (αν υπάρχει ρεαλιστικός κίνδυνος) ή για να καθησυχάσετε τις δικές σας ανησυχίες. Έχετε, λοιπόν, να μετράτε σε κάθε κατάσταση τα δεδομένα και αναλόγως να πράττετε έχοντας επίγνωση των κινήτρων σας. Δηλαδή ακόμα και αν κάνετε μία επιλογή με σκοπό να νιώσετε εσείς καλύτερα είναι σημαντικό το να έχετε την επίγνωση αυτού. Θα σας βοηθήσει, επίσης, το να λάβει και ο πατέρας περισσότερο χώρο στο μεγάλωμα του παιδιού και στη λήψη αποφάσεων σχετικά με αυτό.

Τέλος, θα ήθελα να θυμάστε ότι είστε εκεί για να προστατεύετε το παιδί σας χωρίς να το πνίγετε και να προσπαθείτε να ισορροπείτε ανάμεσα στην φροντίδα και την αυτονόμηση.

*Η Αγγελική Κολοκυθά είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.

Κάντε τη δική σας ερώτηση στους ειδικούς του Mama365.gr