Τα new year’s resolutions μοιάζουν με άγραφο κανόνα της νέας χρονιάς, ειδικά για τις μαμάδες που θέλουν πάντα να κάνουν το καλύτερο δυνατό για όλους. Τι γίνεται όμως αν φέτος δεν έχεις καμία διάθεση να βάλεις στόχους; Αν απλώς θέλεις να πάρεις μια ανάσα; Μήπως τελικά αυτό είναι απολύτως εντάξει;
Η πίεση των στόχων στη ζωή μιας μαμάς
Η μητρότητα από μόνη της είναι γεμάτη απαιτήσεις. Κάθε μέρα είναι ένα μικρό project διαχείρισης χρόνου, συναισθημάτων και προσδοκιών. Όταν σε όλο αυτό προσθέτουμε και τη λίστα των στόχων της νέας χρονιάς, η πίεση μεγαλώνει. Οι στόχοι που ξεκινούν ως έμπνευση συχνά μετατρέπονται σε ενοχές. Δεν πρόλαβα να πάω γυμναστήριο. Δεν μαγείρεψα όσο υγιεινά ήθελα. Δεν αφιέρωσα όσο χρόνο υποσχέθηκα στα παιδιά.
Και κάπου εκεί χάνεται το νόημα. Γιατί οι στόχοι υποτίθεται ότι δεν υπάρχουν για να μας κάνουν να νιώθουμε ανεπαρκείς.
Δεν χρειαζόμαστε περισσότερους στόχους, αλλά αποδοχή
Αντί να ξεκινήσεις τη χρονιά με μια αυστηρή λίστα, ίσως αξίζει να ξεκινήσεις με μια ερώτηση. Τι χρειάζομαι πραγματικά αυτή την περίοδο; Όχι τι θα έπρεπε να κάνω, αλλά τι έχω ανάγκη. Ξεκούραση; Περισσότερη βοήθεια; Λιγότερες απαιτήσεις από τον εαυτό μου;
Για πολλές μαμάδες, η απάντηση δεν είναι ένας νέος στόχος, αλλά η αποδοχή. Να αποδεχτούμε ότι αυτή η φάση της ζωής δεν σηκώνει πολλά πρέπει. Και ότι κάποιες φορές δεν χρειαζόμαστε μεγάλες αλλαγές, αλλά περισσότερη σταθερότητα.
Η εναλλακτική των μικρών προθέσεων
Αν η λέξη στόχος σου φαίνεται βαρυσήμαντη και αγχωτική, μπορείς να τη αντικαταστήσεις με κάτι πιο ήπιο. Προθέσεις. Μικρές καθημερινές επιλογές χωρίς χρονοδιάγραμμα και πίεση. Να ακούω περισσότερο το σώμα μου. Να λέω πιο συχνά όχι. Να ζητάω βοήθεια χωρίς ενοχές. Να είμαι πιο παρούσα όταν είμαι με τα παιδιά, έστω και για λίγο.
Αυτές οι προθέσεις δεν σε κάνουν περισσότερο ή λιγότερο επιτυχημένη. Δεν τσεκάρονται σε λίστα. Υπάρχουν για να σου θυμίζουν πώς θέλεις να νιώθεις μέσα στη χρονιά.
Τι μαθαίνουν τα παιδιά μας από εμάς
Οι μαμάδες συχνά ξεχνάμε ότι τα παιδιά μας παρατηρούν. Όχι μόνο τι κάνουμε, αλλά πώς μιλάμε στον εαυτό μας. Όταν μας βλέπουν να κυνηγάμε συνεχώς στόχους και να απογοητευόμαστε που δεν τους πετύχαμε, αυτό περνάει και σε εκείνα.
Αντίθετα, όταν βλέπουν μια μαμά που φροντίζει τον εαυτό της, που αναγνωρίζει τα όριά της και που δεν αυτομαστιγώνεται για όσα δεν πρόλαβε, μαθαίνουν κάτι πολύ πιο σημαντικό. Μαθαίνουν στην πράξη τι σημαίνει να ζω χωρίς ενοχές και να σέβομαι τον εαυτό μου και τα όριά μου.
Μια χρονιά χωρίς στόχους δεν είναι μια χαμένη χρονιά
Υπάρχει η αντίληψη ότι αν δεν βάλεις στόχους, μένεις στάσιμη. Στην πραγματικότητα όμως, πολλές φορές η μεγαλύτερη εξέλιξη γίνεται εσωτερικά. Μια χρονιά χωρίς ξεκάθαρους στόχους μπορεί να είναι η χρονιά που έμαθες να σε ακούς περισσότερο. Που έμαθες να ξεκουράζεσαι όταν το χρειάζεσαι. Που έμαθες να χαίρεσαι τις μικρές στιγμές χωρίς να σκέφτεσαι τι πρέπει να κάνεις μετά.
Και αυτό δεν είναι καθόλου λίγο.
Τελικά η ζωή δεν χωράει πάντα σε κουτάκια
Αν φέτος δεν γράψεις λίστα στόχων, δεν χάνεις τίποτα. Δεν σημαίνει ότι δεν νοιάζεσαι για τον εαυτό σου ή την οικογένειά σου. Σημαίνει ίσως ότι σέβεσαι τη φάση στην οποία βρίσκεσαι. Ότι αναγνωρίζεις πως η ζωή με παιδιά δεν χωράει πάντα σε κουτάκια και προγραμματισμούς.
Μπορείς να αφήσεις τη χρονιά να κυλήσει πιο φυσικά. Με τις πιο καλές αλλά και τις πιο δύσκολες μέρες της. Με επιτυχίες που δεν είχες προβλέψει. Με στιγμές που δεν μπήκαν ποτέ σε λίστα.
Γιατί τελικά, ίσως το πιο ουσιαστικό... resolution για φέτος να είναι ένα. Να είσαι λίγο πιο επιεικής με τον εαυτό σου. Και αυτό είναι απόλυτα αρκετό!
