Τα είδη των τικ
Η ειδικευμένη παιδίατρος κ. Μαρία Παπαδάκη αναφέρει πως τα πιο συνηθισμένα παιδικά τικ παρατηρούνται στην περιοχή του προσώπου. Συγκεκριμένα, πρόκειται για:
- άνοιγμα-κλείσιμο των βλεφάρων
- ζάρωμα ή φύσημα της μύτης
- ανύψωση των φρυδιών
- κίνηση του πιγουνιού
- επαναλαμβανόμενες γκριμάτσες
Μπορεί ωστόσο ένα τικ να παρατηρηθεί και στο σώμα με κάποια χαρακτηριστικά όπως είναι η ανύψωση των ώμων καθώς και το τίναγμα μπράτσων, δαχτύλων ή χεριών.
Tα τικ εμφανίζονται τρεις φορές πιο συχνά στα αγόρια απ' ό,τι στα κορίτσια. Η έναρξη των τικ τοποθετείται από τα 6-7 χρόνια, ωστόσο έχουν παρατηρηθεί πρώιμοι τύποι ακόμα και στα 2-3 χρόνια του παιδιού.
Πού οφείλονται τα τικ
Το τικ μπορεί να αποτελεί μια αντίδραση του παιδιού απέναντι σε μια αγχώδη κατάσταση, όπως αρρώστια, χωρισμός των γονιών ή υπερβολική αυστηρότητα των γονιών. Μπορεί δηλαδή να γίνει μια ψυχοσωματική έκφραση, η οποία με το χρόνο θα εξαφανιστεί ή θα μειωθεί δραστικά. Ένα τικ μπορεί επίσης να συνδέεται με ψυχαναγκαστικές διαταραχές, με υπερκινητικότητα ή κατάθλιψη, άγχος, φοβίες κ.λπ. Σε ποιο σπάνιες περιπτώσεις, μπορεί να είναι δείγμα για παθολογικές καταστάσεις όπως είναι η επιληψία.
Η αντιμετώπιση των τικ
Για να αντιμετωπιστεί σωστά το τικ, πρέπει αρχικά να γίνει ακριβής διάγνωση του τύπου από τον παιδονευρολόγο. Στη συνέχεια, σε συνεργασία με τον παιδοψυχίατρο, είναι σημαντικό να μελετηθεί η επίδραση του τικ σε σχέση με την οικογενειακή και σχολική ζωή του παιδιού.
Υπάρχουν αρκετοί τύποι θεραπείας, όπως είναι οι ψυχοκινητικές θεραπείες, η χαλάρωση, η ψυχοθεραπεία, η θεραπεία με φάρμακα κ.ά. Το τικ μπορεί να εξαφανιστεί ή να παραμείνει, αναλόγως με την βαρύτητα που μπορεί να έχουν οι ψυχολογικές ή ψυχαναγκαστικές διαταραχές που μπορεί να παρουσιάζει ένα παιδί. Είναι εύλογο πάντως ότι όσο πιο ελαφρύ είναι το τικ, τόσο ευνοϊκότερη μπορεί να είναι και η κατάληξη της θεραπείας.