Τρώμε συνέχεια και εκτός τραπεζιού
Είτε μας αρέσει είτε όχι, όταν στο σπίτι μεγαλώνουμε ένα παιδί, είμαστε το παράδειγμά του για τα πάντα και αυτό πρέπει να το έχουμε στην άκρη του μυαλού μας κάθε στιγμή της ημέρας για να μην υποστεί εκείνο τις συνέπειες. Όταν τσιμπολογάμε διαρκώς, χωρίς σεβασμό στην ώρα του φαγητού είτε βρισκόμαστε στο σαλόνι, μπροστά στην τηλεόραση ή το λάπτοπ, είτε στο υπνοδωμάτιο, οι πιθανότητες το παιδί να κάνει το ίδιο αυξάνονται ραγδαία και ο έλεγχος της διατροφής του στις κρίσιμες ηλικίες γίνεται εξαιρετικά δύσκολος.
Του ζητάμε να φάει όλο το φαΐ του
Όπως όλοι μας, έτσι κι ένα παιδί, από πολύ μικρό, γνωρίζει πόσο χρειάζεται να φάει για να χορτάσει, ανταποκρινόμενο στα σήματα που του στέλνει ο οργανισμός του. Όταν εμείς του ζητάμε «να αδειάσει το πιάτο του ή αλλιώς...» ίσως να του δίνουμε το λάθος μήνυμα για τη σχέση του με τη διατροφή, εστιάζοντας στην ποσότητα αντί της ποιότητας με τρόπο που, ίσως, αποδειχθεί καταστροφικός.
Χρησιμοποιούμε την τροφή ως βραβείο
Συχνά, ένα παιδί χρειάζεται επιπλέον κίνητρο για να κάνει αυτό που θέλουμε τη στιγμή που το θέλουμε και, αν δεν υπάρχει χρόνος για περισσότερες εξηγήσεις, η εύκολη λύση είναι να του τάξουμε κάτι που ξέρουμε ότι λαχταρά, όπως ένα παγωτό, ένα σουβλάκι ή μία σοκολάτα. Μ’ αυτόν τον τρόπο, όμως, πέρα απ’ το λάθος μήνυμα που περνάμε στο παιδί σχετικά με τους λόγους που θα έπρεπε να ακούει και να βοηθά τους γονείς του, του δίνουμε την αίσθηση ότι τροφές σαν κι αυτές αποτελούν κάτι που μπορεί να απολαμβάνει σε κάθε ευκαιρία, έξω απ’ το πλαίσιο μιας σωστής διατροφής.
Το κακομαθαίνουμε με γλυκά και αναψυκτικά
Προφανώς, σε όλους αρέσουν τα γλυκά και, συνεπώς, τα αναψυκτικά που, εκτός απ’ το ότι είναι δροσιστικά, περιέχουν και ζάχαρη ή υποκατάστατά της. Για τα παιδιά, όμως, που εξοικειώνονται αργά-αργά με όλες τις γεύσεις και όλες τις τροφές που πρέπει να περιλαμβάνει η διατροφή τους, η γεύση του γλυκού είναι ιδιαίτερα εθιστική, πόσο μάλλον όταν είναι πάντα διαθέσιμη στο τραπέζι ή το ψυγείο μας. Πάντως, αντί για γλυκά και αναψυκτικά, καλό είναι να πιέζουμε το παιδί να μάθει στα φρούτα που και γλυκά είναι και θωρακίζουν την υγεία του από νωρίς.
Αγνοούμε τα σημάδια ενός βαθύτερου προβλήματος
Η πολυφαγία ή η παιδική λιμαργία μπορεί να είναι απόρροια κάποιου πιο συγκεκριμένου ψυχολογικού ζητήματος που αντιμετωπίζει το παιδί χωρίς να το έχουμε εντοπίσει. Μιλήστε μαζί του για να καταλάβετε τι συμβαίνει, επικοινωνήστε με τον παιδίατρό του ή κάποιον παιδοψυχολόγο για να δείτε πως θα το αντιμετωπίσετε κι ενθαρρύνετε το παιδί να συμμετέχει μαζί σας σε δραστηριότητες που βελτιώνουν την ψυχολογική του κατάσταση και εξισορροπούν τις συνέπειες μιας άτσαλης, εμμονικής διατροφής.