Ερώτηση:
Η κορούλα μου, 7 σχεδόν οκτώ ετών, τον Σεπτέμβριο έπαθε ουρολοίμωξη. Περάσαμε δύσκολες στιγμές γιατί εκτός της ασθένειας, μας προβλημάτιζε η λήψη της αντιβίωσης. Όταν κάτι δεν της αρέσει, κατ' ευθείαν κάνει εμετό. Πριν δυο μήνες, από μια συχνουρία πυροδοτήθηκε η μνήμη της ουρολοίμωξης και φοβάται συνεχώς μην το ξαναπάθει. Κάναμε δυο καλλιέργειες χωρίς να έχει κάτι. Συνεχώς νομίζει ότι λίγο πονάει, λίγο τσούζει και η εικόνα της είναι ενός φοβισμένου παιδιού. Στο μυαλό της υπάρχει μόνο αυτό! Σας παρακαλώ, πείτε μου πώς να το αντιμετωπίσω.Απάντηση:
Αγαπητή αναγνώστρια,
Είναι αναμενόμενο, στη μνήμη ενός παιδιού όπως και ενός ενηλίκου, κάτι που στο παρελθόν έχει δυσκολέψει, όταν υπάρχουν κοινά στοιχεία στο παρόν να δημιουργούνται αισθήματα άγχους, φόβου και αγωνίας μήπως επαναληφθεί. Τα συναισθήματα αυτά, σωστά δημιουργούνται, με στόχο να μας προστατεύσουν από έναν πιθανό κίνδυνο και να μας κινητοποιήσουν να δράσουμε προκειμένου να τον αποφύγουμε.
Έτσι, λοιπόν, το κορίτσι σας, μοιάζει να δυσκολεύτηκε από την εμπειρία της ουρολοίμωξης. Αντιλαμβάνομαι την αγωνία της να μην επανέλθει. Φροντίζετε να της εξηγήσετε τρυφερά τους τρόπους υγιεινής που δρουν προληπτικά σε μια τέτοια περίπτωση. Πολύ σωστά κάνατε καλλιέργεια έτσι ώστε να γνωρίζετε εάν υπάρχει πρακτικά τέτοιος κίνδυνος και να τον φροντίσετε. Όσο η κόρη σας νιώθει ότι μπορείτε να την καταλάβετε και να τη φροντίσετε, τόσο θα ησυχάζει. Δεν χρειάζεται να ανησυχεί για το εάν συμβαίνει κάτι, όταν πρακτικά μπορείτε να το εξακριβώσετε. Παίρνετε ευθύνη για το θέμα αυτό και την καθησυχάζετε πως σε κάθε της δυσκολία, είστε εκεί!
Η αγωνία της έχει στόχο να σας κινητοποιήσει. Όσο εσείς παραμένετε σε εγρήγορση και την φροντίζετε, τόσο εκείνη θα ησυχάζει.
Σας ευχαριστώ.
*Η Ρομίνα Σαλούστρου είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.