Ερώτηση:
Καλησπέρα. Έχουμε ένα αγοράκι 17 μηνών. Κάθε φορά που τον ακουμπά ο μπαμπάς του, κλαίει και ουρλιάζει. Γενικά, δεν μπορεί να πάει ούτε μια βόλτα μόνος μαζί του γιατί κλαίει ασταμάτητα. Δεν θέλει καν να παίζει μαζί του στο σπίτι. Έχω τεράστιο πρόβλημα γιατί ο άντρας μου είναι πολύ απογοητευμένος και συνέχεια ρίχνει το φταίξιμο σε μένα. Αυτό συμβαίνει από τότε που γεννήθηκε. Τι να κάνω;Απάντηση:
*Φωτογραφία: ip.index.hr
Αγαπητή αναγνώστρια,
Τα βρέφη από τους πρώτους μήνες ζωής, από τον 8ο μήνα, μέχρι περίπου και τους 18 μήνες, διανύουν μια φάση κατά την οποία η μητέρα τους είναι το αποκλειστικό πρόσωπο που επιθυμούν να βρίσκονται σε διαρκή επαφή και βιώνουν έντονο άγχος αποχωρισμού όταν εκείνη απομακρύνεται ή δεν είναι διαθέσιμη. Ταυτόχρονα αισθάνονται φόβο προς άλλα πρόσωπα, ακόμη και αν αυτά τα πρόσωπα είναι εξίσου σημαντικά, όπως ο πατέρας.
Οι αντιδράσεις αυτές σταδιακά με την πάροδο του χρόνου μειώνονται, καθώς το βρέφος μπορεί να διαμορφώσει μια εσωτερική αναπαράσταση της μητέρας η οποία θα του προσφέρει ασφάλεια ώστε να μπορέσει να στρέψει το ενδιαφέρον του και σε άλλα πρόσωπα. Το άγχος αυτό, λοιπόν, θα λέγαμε ότι συνδέεται με την νοητική ανάπτυξη του παιδιού, καθώς μπορεί να αντιληφθεί πιο σύνθετα πια το περιβάλλον του.
Είναι σημαντικό, όσο έχετε τη δυνατότητα, να φροντίσετε για την προετοιμασία της νέας φάσης που έρχεται. Εμπλέξτε τον πατέρα του ενεργά. Μπορείτε να κάνετε μαζί δραστηριότητες, όπως να παίζετε ή να τραγουδάτε. Μπορείτε, επίσης, να είστε παρούσα σε μια στιγμή που ο πατέρας θα αναλάβει να φροντίσει τον γιο του, όπως στο άλλαγμα της πάνας ή στο μπάνιο. Σιγά-σιγά, λοιπόν, φροντίζετε να εγκατασταθεί η σχέση τους με την παρουσία σας. Μπορείτε να δοκιμάζετε να απομακρύνεστε για λίγο σταδιακά, πηγαίνοντας για παράδειγμα στο άλλο δωμάτιο.
Μέσα σε όλη αυτήν την αγωνία, μην ξεχάσετε να φροντίσετε και τη δική σας σχέση, καθώς εκείνη είναι που μπορεί να εμπεριέξει κάθε δυσκολία στην πορεία σας και να σας οδηγήσει σε λύσεις!
Σας ευχαριστώ.
*Η Ρομίνα Σαλούστρου είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.