«Είμαι φωτογράφος και πάντα αγαπούσα τα πορτρέτα-είναι μια διαδικασία που δημιουργεί έναν δεσμό μεταξύ φωτογράφου, υποκειμένου αλλά και θεατή» αναφέρει ο Stephen Lovekin. Συνεχίζοντας λέει «Όταν ξεκίνησε αυτό το project δεν είχα αποφασίσει ακόμα να φωτογραφίσω τους ανθρώπους πίσω από ένα παράθυρο. Στην πορεία όμως το παράθυρο απέκτησε συμβολικό χαρακτήρα. Είναι μια ματιά στον έξω κόσμο.»
Χαμογέλα, πάρε ανάσα και παρ'το αργά
Μόνοι μαζί
Οι δύσκολοι καιροί δεν έχουν διάρκεια, οι δυνατοί άνθρωποι έχουν
Είμαστε μαζί, δεν με νοιάζουν όλα τ'άλλα
Η μηχανή μπορεί να σταματήσει
Η τέχνη σώζει
Απομακρυνθείτε απ'το θόρυβο, πλησιάστε τη φύση, προσευχηθείτε και ακούστε τη διαίσθησή σας
Δεν μπορείς να νιώσεις μόνος, όταν αγαπάς τα άτομα με τα οποία είστε μαζί σ' αυτό
Μοιράστε καλοσύνη, όχι τον ιό. Μείνετε σπίτι.
Θα τα καταφέρουμε
Ελπίδα
«Θέλω να πιστεύω ότι σ' αυτούς τους χαοτικούς καιρούς της αβεβαιότητας, αυτό το project θα βοηθήσει αρκετούς ανθρώπους να νιώσουν συνδεδεμένοι με τον έξω κόσμο, ακόμη και αν έχουν αποχωριστεί τους δικούς τους, ακόμη και αν δεν ξέρουν πόσο θα κρατήσει όλο αυτό. Αν δεν τα παρατήσουμε και συνεχίσουμε να επικοινωνούμε μεταξύ μας και με τους γύρω μας θα ξεπεράσουμε όλα τα εμπόδια. Μείνετε ασφαλείς στο σπίτι σας και όπως λένε και τα παιδιά μου ''σύντομα θα ανταμώσουμε!''»