«Υπάρχει ένα μέρος που είναι πολύ ξεχωριστό για μένα και το δείχνω στα παιδιά μου κάθε φορά που περνάμε από εκεί. Είναι το σημείο όπου αποφάσισα να κάνω τη μεγαλύτερη θυσία για τα μικρά μου: να αφήσω τη δουλειά μου και να αφοσιωθώ πλήρως στην οικογένειά μου.
Σ' εκείνο το σημείο έκλεισε ένα σημαντικό κεφάλαιο της ζωής μου και άνοιξε ένα άλλο. Ήθελα να περνάω περισσότερο χρόνο με τα παιδιά μου, να ζω κάθε στιγμή της ανέμελης παιδική τους ηλικίας και να τα φροντίζω από το πρωί έως το βράδυ.
Σε μια εποχή που η επιλογή να μείνει κανείς στο σπίτι να φροντίσει τα παιδιά του μοιάζει όλο και πιο ασυνήθιστη, θα ήθελα να πω δυο λόγια σε όλες τις μανούλες που σκέφτονται σοβαρά να κάνουν αυτό το βήμα.
Το σπίτι δεν ήταν κάθε μέρα το ήρεμο και γαλήνιο καταφύγιο που φανταζόμουν ότι θα ήταν στην αρχή. Δέκα χρόνια αργότερα, όμως, δεν έχω μετανιώσει για τίποτα και δεν θα άλλαζα με τίποτα την απόφασή μου.
Ήταν όντως θυσία. Έπρεπε να αφήσω πίσω εκτός από τη δουλειά μου και ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου. Τους κόπους και τις φιλοδοξίες μου στον επαγγελματικό τομέα. Δεν ήταν εύκολο να συνηθίσω στην αρχή και πολλές φορές έπιανα τον εαυτό μου να ζηλεύει άλλες μαμάδες που εργάζονταν.
Καθώς περνούσε ο καιρός όμως έβρισκα τεράστια ικανοποίηση στο να βλέπω κάθε ορόσημο των παιδιών μου.
Στο να περνάω τα πρωινά μου παίζοντας με τα μικρά μου αντί να τρέχω σαν την παλαβή να προλάβω προθεσμίες.
Στο να μπορώ να πηγαίνω βόλτες με τα ζουζούνια μου, όποτε ο καιρός το επιτρέπει, ανεξάρτητα από την ώρα της ημέρας ή την ημέρα της εβδομάδας.
Είναι υπέροχο ζεις τις μικρές στιγμές με τα παιδιά σου.
Το πτυχίο και τα χρόνια που δούλεψα με διαμόρφωσαν σε αυτό που είμαι σήμερα. Έμαθα σημαντικά μαθήματα ζωής που θα με ακολουθούν για πάντα και που δίδαξα στα παιδιά. Είμαι ευγνώμων για όλα όσα έζησα, αλλά νιώθω πολύ ευτυχισμένη που είχα τη δυνατότητα να μείνω στο σπίτι και να μεγαλώσω τα παιδιά μου.»