Θέλουμε τα παιδιά μας να μεγαλώνουν σε έναν κόσμο που θα νιώθουν ελεύθερα και ασφαλή όταν αποφασίζουν να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Θέλουμε τα μικρά μας αγόρια να μην επιβαρύνονται με άχρηστα στερεότυπα για το πόσο «σκληρά» ή «δυνατά» πρέπει να δείχνουν. Όπως διαβάσαμε και στο εξαιρετικό κείμενο του εκπαιδευτικού Μάριου Μάζαρη, τα παιδιά μας δεν χρειάζονται τα στερεότυπα για να ζήσουν, η ζωή είναι πιο όμορφη χωρίς αυτά:
«Αυτές τις μέρες που όλοι μιλούν για τη σειρά ΕΦΗΒΕΙΑ και τα δεκάδες θέματα που ανέδειξε, στέκομαι πιο πολύ στα στερεότυπα, στο πόσο διαφορετικά μεγάλωσε το αγόρι από το κορίτσι, στο πόσα στερεότυπα έχουμε δρόμο μπροστά μας να σπάσουμε για να νιώσουμε την αποδοχή, το βλέμμα, την αγκαλιά.
Πριν λίγες μέρες έβγαλα αυτή τη φωτογραφία. Για την ακρίβεια, έτρεξα να την προλάβω. Δε χρειάστηκε όμως, κράτησε πολύ. Γιατί κάποια στιγμή είχα πει στα παιδιά, όταν μιλούσαμε για αγκαλιές, ότι μια σωστή αγκαλιά σύμφωνα με μελέτες χρειάζεται να κρατάει 20 δευτερόλεπτα. Όταν πλησίασα τα αγόρια μου, τα άκουσα να μετράνε…13,14,15… Μέχρι τα 20 τα είχα αγκαλιάσει κι εγώ.
Είμαι χαρούμενος για τα νέα παιδιά. Που σπάνε τα στερεότυπα, που μέσα στη μέρα βοηθούν να καθαρίσουμε την τάξη, που κλαίνε όταν έχουν τσακωθεί, που κρατάνε ροζ γόμες και φοράνε κόκκινες μπλούζες, που αγκαλιάζονται κι αυτό κρατάει πολύ.
Τα έμφυλα στερεότυπα είναι μικρές στιγμές της μέρας που αφήνουμε να περνάνε απαρατήρητες ή με τον τρόπο μας καθορίζουμε. Συγκινούμαι, λοιπόν, με τα αγόρια μου που αγκαλιάζουν το ένα το άλλο και το κάνουν με την καρδιά τους. κάποια αγόρια ξέρουν ότι δε χρειαζόμαστε τα στερεότυπα για να ζήσουμε, η ζωή είναι πιο όμορφη από αυτά! (Ο ένας μου τυπάκος κρατάει χαρτάκι από τις δωρεάν αγκαλιές, τη δράση που έφτιαξα τέσσερα χρόνια πριν κι έκτοτε δε βγήκε ποτέ από τις τάξεις μου)»