«Στον φετινό διαγωνισμό της Eurovision, η Ελλάδα κατέκτησε την 6η θέση με ένα τραγούδι που απέφυγε συνειδητά τον εντυπωσιασμό της εικόνας και επένδυσε στη δύναμη των συμβολισμών και μηνυμάτων. Η "Αστερομάτα", με ερμηνεύτρια την 22χρονη Κλαυδία Παπαδοπούλου, ήταν μια σπάνια στιγμή αισθητικής αυτοσυγκράτησης και ιστορικής ενσυναίσθησης.
Το τραγούδι μιλούσε για την απώλεια, τον ξεριζωμό, τη μνήμη και την επιθυμία του γυρισμού. Κι ενώ δεν δήλωνε ρητά την αφορμή του, είναι φανερό ότι εμπνέεται από τις εμπειρίες του ποντιακού και μικρασιατικού Ελληνισμού. Το θέμα του ξεριζωμού, της απώλειας της πατρίδας, της διατήρησης της ταυτότητας μέσα στην εξορία, δεν είναι για τους Έλληνες μια μακρινή αναφορά αλλά ένα δομικό στοιχείο της συλλογικής μας συνείδησης.
Η επιλογή αυτής της θεματολογίας από μια τόσο νεαρή καλλιτέχνιδα είναι βαθιά πολιτισμική. Στην εποχή της αμνησίας, της ταχύτητας και της επιφανειακής "παγκοσμιοποίησης", η Κλαυδία Παπαδοπούλου έφερε την παράδοση στο παρόν και έγινε και η ίδια φορέας αυτής. Και αυτό είναι ίσως και το βαθύτερο νόημα της παράδοσης: να μεταπλάθεται, να συνεχίζεται μέσα από νέες φωνές, με τρόπο αυθεντικό και να παραδίδεται στους νεότερους.
Η σύμπτωση με την επέτειο της Γενοκτονίας των Ποντίων (19 Μαΐου) είναι μια υπενθύμιση ότι η παράδοση αποτελεί ηθικό και υπαρξιακό προσανατολισμό του παρόντος. Και η "Αστερομάτα" μας το υπενθύμισε με τον ωραιότερο τρόπο: μέσω της μουσικής.
Συγχαρητήρια στην Κλαυδία Παπαδοπούλου και σε όσους στάθηκαν πίσω από αυτή τη συμμετοχή γιατί, εκτός από τις στιγμές χαράς και τη συγκίνηση, μας θύμισαν πως η τέχνη, όταν συνδέεται με τη μνήμη και την ιστορία, μπορεί να γίνει εθνικό βίωμα και διεθνής φωνή».