Ερώτηση:
Καλησπέρα σας! Τον τελευταίο καιρό νιώθω ότι το παιδί μου (είναι στην εφηβεία) απομακρύνεται από εμένα. Μιλάει λιγότερο, περνάει περισσότερο χρόνο μόνος του ή με φίλους, και όταν προσπαθώ να έρθω πιο κοντά, συχνά κλείνεται ή αντιδρά με εκνευρισμό. Αναρωτιέμαι αν φταίει κάτι στη δική μου στάση ή αν είναι απλώς μέρος της ανάπτυξής του. Πώς μπορώ να το προσεγγίσω χωρίς να το πιέζω; Υπάρχει τρόπος να ενισχύσω ξανά τη μεταξύ μας σχέση χωρίς να νιώθει ότι επεμβαίνω στη ζωή του;Απάντηση:
Αγαπητή αναγνώστρια,
περιγράφετε συμπεριφορές που συναντώνται συχνά στην εφηβική ηλικία. Καθώς οι έφηβοι προσπαθούν να διαμορφώσουν τη δική τους ταυτότητα, απομακρύνονται από τους γονείς (πρόσωπα εξουσίας) και προσκολλώνται περισσότερο στους συνομηλίκους τους. Τους αφορά ιδιαιτέρως το να είναι αρεστοί στην ομάδα των συνομηλίκων και είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι με την ιδιωτικότητά τους. Συχνά δύσκολα θα μοιραστούν τις σκέψεις και τους εσωτερικούς προβληματισμούς τους και θα δείχνουν ότι επιθυμούν απόσταση από τους γονείς τους.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι εσείς πρέπει να παραιτηθείτε από την προσπάθεια για επικοινωνία. Δείτε αυτή την απαιτητική φάση ως ένα σκαλοπάτι στην ανάπτυξη του παιδιού σας και προσπαθήστε να είστε κοντά του με τρόπο διακριτικό και μέσω των προσωπικών ενδιαφερόντων του. Πλησιάστε τον κόσμο του και δείξτε ενδιαφέρον για αυτά που τον ενδιαφέρουν. Να είστε παρούσα και εκείνος θα έρθει κοντά σας όταν το επιθυμεί.
*Η Αγγελική Κολοκυθά είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.
Κάντε τη δική σας ερώτηση στους ειδικούς του Mama365.gr