Ερώτηση:
Με έχει προβληματίσει πολύ η στάση του 10χρονου γιου μου… Τον βλέπω να αλλάζει. Να μιλάει πιο άσχημα, να αντιμιλάει, να γυρίζει θυμωμένος ή υπερασπιστικός για παιδιά που ξέρω ότι δεν έχουν τις καλύτερες επιρροές. Φοβάμαι ότι προσπαθεί να τους μοιάσει για να γίνει αποδεκτός. Ο μπαμπάς του είναι πιο αυστηρός και θέλει να του απαγορεύσει εντελώς να τους βλέπει. Εγώ πάλι φοβάμαι πως αν τον πιέσουμε θα τον χάσουμε… Πώς μπορώ να τον προσεγγίσω χωρίς να νιώσει ότι τον κατηγορώ ή ότι "κρίνω" τους φίλους του; Πώς να ανοίξω μια κουβέντα που θα τον κάνει να με ακούσει πραγματικά και όχι να κλειστεί περισσότερο;Απάντηση:
Αγαπητή αναγνώστρια,
Η ανησυχία σας είναι έκδηλη και κατανοητή. Αν θέλετε να κάνετε μία κουβέντα με το γιο σας είναι σημαντικό να δημιουργήσετε ένα πλαίσιο ασφάλειας και να επιλέξετε μία στιγμή που δεν θα είναι φορτισμένη.
Σας προτείνω αρχικά περισσότερο να τον ακούσετε και λιγότερο να μιλήσετε εσείς. Δηλαδή να τον αφήσετε να εκφράσει τι είναι αυτό που βλέπει σε αυτά τα παιδιά και θέλει να κάνει παρέα μαζί τους, τι τον ελκύει και γιατί έχει την ανάγκη να γίνει αποδεκτός κάνοντας ακόμα και πράγματα που ξέρει ότι δεν είναι καλά.
Η ρητή απαγόρευση νομίζω δεν θα βοηθήσει, αντιθέτως θα του δείξει ότι δεν του έχετε εμπιστοσύνη. Σκεφτείτε ότι αν θέλετε να μπορεί να ορθώνει το ανάστημά του εκτός σπιτιού, είναι πολύ σημαντικό και εντός σπιτιού να νιώθει ότι τον σέβεστε, τον εμπιστεύεστε και τον υπολογίζετε.
*Η Αγγελική Κολοκυθά είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.