Ερώτηση:
Ο γιος μου είναι σχεδόν 8 ετών και πάει β’ δημοτικού. Από μωρό ήταν ήσυχο πολύ, μόνο που μεγαλώνοντας κατάλαβα πως δεν ήταν απλά ήσυχο, αλλά βαριεστημένο παιδί. Δοκιμάσαμε να του κεντρίσουμε το ενδιαφέρον με διάφορες δραστηριότητες, αρχικά εντός σπιτιού (παιχνίδια εκπαιδευτικά κ.τ.λ) και φέτος τον γράψαμε ξιφασκία. Σημείωση πως έχει και μια αδελφή κατά 14 μήνες μικρότερη, η οποία είναι το άκρως αντίθετο. Ο γιος μου, λοιπόν, είναι ένα παιδί εξαιρετικά ευαίσθητο, τα κρατάει όλα μέσα του, αλλά και τεμπελάκος! Δεν θέλει να κουραστεί για κανένα λόγο. Ενώ πέρυσι ήταν άριστος μαθητής και ήμουν χαρούμενη που πήρε τις βάσεις, φέτος για κανένα λόγο δεν είναι ο ίδιος. Δεν θέλει ή δεν μπορεί να βάλει το μυαλό του να σκεφτεί. Λέει και κάνει πράγματα που δεν αρμόζουν στην ηλικία του, χώρια που τον τελευταίο χρόνο έχει αρχίσει και "μπεμπεκίζει" όταν μιλάει (αυτό το κάνει μόνο μέσα στο σπίτι, πότε έξω με παρέα ή στο σχολείο). Είναι αφηρημένος όταν διαβάζουμε (διαβάζουμε παρέα), δεν προσέχει όταν του εξηγώ τα μαθήματα. Αλλά αυτό που με πονάει πολύ είναι πως δεν σκέφτεται… σου δίνει την εντύπωση πως είναι χαζό. Αλλά νομίζω, ότι τα παιδιά μόνο χαζά δεν είναι. Του είπα πως θα τον αφήσω μόνο του να διαβάζει από εδώ και μπρος και κλαίει συνεχώς λέγοντας ότι δεν μπορεί να το κάνει μόνος. Πιστεύω ότι έχει επαναπαυτεί στο γεγονός ότι θα τον διαβάσω εγώ, οπότε γιατί να σκεφθεί αυτός από μόνος του; Έχω κάνει άπειρες κουβέντες μαζί του, αλλά και του φωνάζω (αν και ξέρω πως δεν πρέπει). Απλά και εγώ μεγαλώνω 2 παιδιά σχεδόν μόνη μου (ο άντρας μου είναι ναυτικός), οπότε και η υπομονή κάποιες φορές εξαντλείται. Πώς να τον βοηθήσω και τι να κάνω προκειμένου να μπει στην διαδικασία να σκέφτεται, αλλά και να μην επιβαρύνω περισσότερο την ψυχολογία του; Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας. Απάντηση:
Η επιλογή σας να κάνετε δυο παιδιά ήταν προσωπική. Τώρα καλείστε να την στηρίξετε με το να είστε επαρκής για τα παιδιά σας. Αν δυσκολεύεστε αναζητήστε βοήθεια. Η διαχείριση σας με τον γιο σας προκαλεί ζημιά και δεν επιτρέπει ασφάλεια και εμπιστοσύνη στο παιδί. Μπαίνετε εκφοβιστικά λέγοντάς του ότι θα τον αφήσετε μόνο του αφού πρώτα τον έχετε υποτιμήσει. Η στάση σας λειτουργεί ευνουχιστικά για το παιδί σας. Χρειάζεται να αλλάξετε την συμπεριφορά σας και να βοηθήσετε το παιδί σας να νιώσει ασφάλεια και εμπιστοσύνη τόσο στο πρόσωπό σας όσο και στον εαυτό του.
Αρχικά σταματήστε να θεωρείτε το παιδί σας "χαζό" και αντί να τον διαβάζετε εσείς βρείτε του δασκάλα εφόσον του εκπέμπετε υποτίμηση. Θα δημιουργήσετε πρόβλημα εκεί που δεν υπάρχει. Το κάθε παιδί έχει δικό του τρόπο που μαθαίνει και καλείστε να τον ανακαλύψετε. Επίσης φρόνιμο θα ήταν να σας προβληματίσει ο λόγος που είναι αφηρημένος. Η σχέση σας με το παιδί ενδεχομένως να μην είναι γόνιμη. Παράλληλα λείπει και ο πατέρας άρα το παιδί νιώθει εγκλωβισμένο και μόνο του. Συμβουλευτείτε ψυχολόγο να μιλήσετε για όσα αισθήματα διακινούνται μέσα από την σχέση σας με τον γιο σας, για το γεγονός ότι έχετε αναλάβει μόνη σας την ευθύνη των παιδιών και μιλήστε για το κατά πόσο αντέχετε την ματαίωση των επιθυμιών σας.
* Η Μαρία Σαράντη είναι Κλινική Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια.
Κάντε τη δική σας ερώτηση στους ειδικούς του Mama365.
