Η «παπάτα», το «κουρασάν» κι άλλα 20 αξιολάτρευτα λάθη των μικρών μας

Η «παπάτα», το «κουρασάν» κι άλλα 20 αξιολάτρευτα λάθη των μικρών μας

«Μαμά, θέλω κουρασάν» σου λέει κι εσύ λιώνεις σαν να σου είπε σε 100 λέξεις πόσο σ’ αγαπάει και γιατί. Η γλώσσα των μωρών είναι σαν τη δική μας, μόνο που είναι διακόσιες τουλάχιστον φορές πιο χαριτωμένη. Κι ενώ ξέρεις ότι πρέπει να το διορθώσεις, να του μάθεις το σωστό και να συμβάλλεις έτσι στη γλωσσική και πνευματική του ανάπτυξη, καταλήγεις να χαχανίζεις κάθε φορά με το ίδιο τρισχαριτωμένο λάθος και, τελικά, αντί το μωρό ν’ αρχίσει να μιλάει πιο «μεγαλίστικα», μιλάνε όλοι στο σπίτι «μωρουδιακά». Κι έχει πολλή πλάκα!

Ρωτήσαμε μαμάδες ποιο είναι το αγαπημένο τους λάθος απ’ τη γλώσσα των μωρών τους, συγκεντρώσαμε τις απαντήσεις κι ελπίζουμε να σας φτιάξουμε τη μέρα!

«Κρήτη, Μοριάς και Ρούλεμη και όλα τα νησιά», είπε ένας χαριτωμένος κι ευφραδής μικρούλης στη γιορτή του σχολείου του, εννοώντας φυσικά «Ρούμελη».

«Μαμά, κι εγώ θέλω να φο’άω σκουραλίκια όπως εσύ!»

-Τι θέλεις να φάμε; Κουλούρι ή τοστ; -Κουρούλι, μαμά! Εξηγήστε μας: γιατί οι αναγραμματισμοί είναι τόσο αστείοι;

Σύμφωνα με τη μικρή Βαλέρια τα ψώνια της εβδομάδας δεν γίνονται στο σούπερ μάρκετ. Γίνονται στο πούπεν μάρκεν.

-Δε μομίζω, μπαμπά. –Δε νομίζεις; -Όχι, δε μομίζω.

«Δε θέλω κρεατάκι, θα φάω μόνο παπατούλες!» -είναι ή δεν είναι το πιο γλυκό λάθος στη γλώσσα των μωρών;

Σύμφωνα με το Μαράκι «το λεωφορείο δεν έχει χέση να κάτσουμε». Θέση. Πού πήγε το μυαλό σας;

Ένας ακόμα αναγραμματισμός που αγαπήθηκε απ’ όλους: κουρασάν-κρουασάν.

Η Κωνσταντίνα, όταν βαριόταν να μπει στο λεωφορείο με τη μαμά της της ζητούσε να πάρουν ταψί. Αλλά ποιος θέλει να δίνει λεφτά στους ταψιτζήδες;

«Με τρώει, μαμά! Με τσίμπησε ένα κουπινάκι.» (Ναι, κουπινάκι είναι το κουνουπάκι.)

Η μικρή Ισμήνη έδειξε από νεαρή ηλικία την έφεσή στις ξένες γλώσσες: Χάου λιονταριού, ρωτούσε με νόημα τα παιδάκια της ηλικίας της. Κανείς δεν απαντούσε, γιατί κανείς δεν υποψιαζόταν ότι ρωτούσε «How old are you?».

Γιατί να μάθεις το όνομα ενός φαγητού, όταν το αντιπαθείς; Έτσι, για τη Μαρία τα γιουβαρλάκια δεν ήταν παρά βιοβελάκια.

«Μαμά, θα πας πάλι να δουλέψεις στη μεσημερίδα;» -ή αλλιώς: εφημερίδα.

«Πάμε στον παιδόποτο!» αντί για «Πάμε στον παιδότοπο!» -Αγγελική, 3 ετών.

Το σορτσάκι, ήταν για τον μικρό Γιώργο σολτσάκι, για πολλά, πολλά χρόνια.

Και για τη μικρή Μάγια το ιδανικό επιδόρπιο ήταν μια βλάφα με παγωτό.

-Οι κακοί πάνε στη φυλακή. –Και οι καλοί πού πάνε; -Στη φάλασσα για κολύμπι!

Αν θες το σπίτι να έχει ζεστό νερό, τότε ξέρεις τι πρέπει να ανάψεις: θερμοφίσουνα, φυσικά.

Στην καρδιά της μικρής Αγγελικής, έρχονταν πάντα πρώτα τα σπίρτα. Εξ ου και «σπίρτος» σήμαινε για εκείνη «αναπτήρας».

Στο ίδιο λιλιπούτειο μυαλό ανήκει και το μνημειώδες ψάρι σουπιστό, που, ναι, σημαίνει ψαρόσουπα.

Και τέλος, το αγαπημένο μας: Κοπόπουλο με παπάτες στον φούρνο. Στο λέει και θες να παρατήσεις ό,τι κάνεις και να το πεθάνεις στα φιλιά!

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

ΜΠΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΜΑΣ

Γραφτείτε στο Newsletter μας

Διαγωνισμοί, δώρα και τα πάντα για το παιδί και την οικογένεια!

v