Αγαπητή αναγνώστρια,
Λυπούμαι πολύ για το φοβερό ατύχημα του γιου σας. Η δυσκολία του διαστήματος αυτού είναι σαφώς έντονη και η αγωνία μεγάλη. Η ευχή μου είναι στο πλάι σας. Είναι πολύ όμορφο που ρωτάτε για τον γιο σας , χρειάζεται ωστόσο πριν του δώσετε απάντηση να έχετε απαντήσει εσείς μέσα σας πώς νιώθετε και πώς θα αντιμετωπίσετε στην πορεία αυτό το θέμα. Έτσι, αρχικά μην αμελήσετε να φροντίσετε τον εαυτό σας.
Ερχόμενη στο ερώτημά σας, αναρωτιέμαι πως κατέληξε ο γιος σας στο δικό του ερώτημα. Εάν έχει υποθέσει από μόνος του ότι το πόδι του μπορεί να ξαναβγεί, χρειάζεται να του εξηγήσετε πολύ τρυφερά ότι αυτό δεν μπορεί να συμβεί. Αντιθέτως όμως, υπάρχουν άλλες λύσεις περισσότερο κατάλληλες για εκείνον. Τη λύση που θα του γνωστοποιήσετε βέβαια θα πρέπει να την έχετε συζητήσει και να έχετε καταλήξει σε απόφαση οι γονείς με τον θεράποντα ιατρό. Αυτό λοιπόν που θα επιλέξετε να μοιραστείτε μαζί του, θα είναι η απόφαση που θα την ακολουθήσετε και θα τον βοηθήσετε να δεσμευτεί σε ένα ρεαλιστικό κι όχι φανταστικό σενάριο, που θα του προσφέρει όλα τα οφέλη. Εάν, από την άλλη, η εντύπωσή του αυτή ότι το ποδαράκι του θα ξαναβγεί, ήταν ένας δικός σας τρόπος πάνω στην ταραχή σας να διαχειριστείτε αυτή την απώλεια, θα χρειαστεί να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί ώστε ως γονείς να μη χάσετε την εγκυρότητα. Ο γιος σας είναι αρκετά μεγάλος για να καταλάβει και για να μπορέσετε με λογική και συζήτηση να του εξηγήσετε και να συνεννοηθείτε. Έτσι, αφού πρωτίστως εσείς έχετε επεξεργαστεί αυτό το θέμα, με σταθερότητα ξανά υπερασπίζεστε τη λύση που είναι κατάλληλη για εκείνον. Δεν έχει νόημα να περιμένει ή να του τάζετε κάτι που δεν μπορεί να γίνει, όταν στο χέρι σας είναι τόσα πολλά που γίνονται!
Ναι, είναι πολύ δύσκολο. Κι όμως παραμένει δύσκολο όσο δεν το προχωράτε. Μιλήστε με πολλή αγάπη και φροντίστε.
Σας ευχαριστώ.
*Η Ρομίνα Σαλούστρου είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.
.jpg)
